 |
اولین نهاد، تشکیل مجمع عمومی سالانه در هر تعاونی از مجتمع موندراگون است که سهم کارگران برای مشارکت در مدیریت از این‌طریق اِعمال میشود. این تجمعی است که تمامی اعضای تعاونی را برای بحث و رأی‌دادن در مورد بیلان سال گذشته و تعیین خطوط راهنمای آینده دربرمی‌گیرد. دومین نهاد، شورای اداری است. |
 | کارگران در سال ۹۷ با اشکال گوناگون مقاومت و مبارزه از جمله برپایی اعتصاب های
طولانی مدت )نمونه مجتمع نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز(، اعتصاب های سراسری )نمونه اعتصاب های سراسری
معلمان و بازنشستگان(، و اعتصاب کارگران در یک رشته کاری )کارگران ابنیه راه آهن( سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی
.را به نمایش گذاشتند |
 |
هنگامی که هوگو چاوز در فوریه‌ی سال 1999 به ریاست جمهوری رسید، ونزوئلا گرفتار بحرانی دامنه‌دار بود. فرار سرمایه و دوره‌ا‌ی مداوم از صنعتی‌زدایی، از اوایل دهه‌ی 1980 منجر به تعطیلی هزاران مرکز تولیدی شده بود. بنا بر خواست اکثریت جمعیت، حکومت چاوز سلسله‌ای از دگرگونی‌های اقتصادی و اجتماعی را در کشور آغاز کرد |
 |
فرصت گریستن ندارم. با تمام توانم سعی می‌کنم برخیزم. البته که در این مدت ننشسته‌ام اما انتظارم از خودم بیشتر از این حرف‌هاست. حالا دیگر یقین دارم که زندگی ابدا در دل خانه و دانشگاه جریان ندارد. زندگی همین سفره‌ی شام با سه متهمی است که برای هیچ‌کداممان اهمیت ندارد به چه جرم و اتهامی در سپیدار شب را به صبح می‌رسانیم.
|
 |
قوانین از مهمترین عوامل شکل‌دهنده به نوع مناسبات میان افراد و گروه‌ها و طبقات گوناگون در هر جامعه‌ای هستند. کارگران در ایران در موقعیتی قرار گرفته‌اند که قوانین رسمی آن‌گاه که هم‌سو با منافع‌شان است عمدتاً فقط روی کاغذ موجودیت دارند و آن‌گاه که ناهم‌سو با منافع‌شان است با قوت تمام به اجرا گذاشته می‌شوند.
|
 |
تشخیص این امر ضروری است که کارگران فراسوی محیط کار دارای هستی‌اند. بنابراین چالش نظری بر فهم رابطه‌ی میان این هستی و زیست مولد آنها تحتِ سلطه‌ی مستقیم سرمایه‌‌دار مبتنی است. ارتباط میان این سپهرها به‌نوبه‌ی خود به ما کمک میکند تا مسیرهای استراتژیک برای مبارزه‌ی طبقاتی را در نظر بگیریم. |
 |
در ماههای جولای و آگوست ۱۹۷۹ میلادی [تابستان ۱۳۵۸]، کریس گودی از چندین کارخانه در ایران بازدید کرد. در همین دوران، او توانست با کارگران، مبارزان و فعالانی که گرایش‌های گوناگون سیاسی داشتند درباره‌ی شوراهای کارگری که پس از انقلاب بهمن شکل گرفته بودند بحث و گفتوگو کند.
|
 |
برای کامیابی انقلاب لازم بود شکل ماندگاری از ساختار بدیل قدرت برقرار شود، نه‌فقط برای تمرکز تولید اقتصادی، که پیش از هر چیز برای پیروزی در جنگ علیه فاشیسم. قابل‌بحث است که آیا شبکه‌ی پیچیده‌ی کمیته‌ها که در تمام سطوح در ژوئیه‌ی 1936 پدیدار شد میتوانست به یک بدیل بدل شود یا نه.
|
 |
: شکی نیست که کارگران ایران با توجه به شرایطی سخت که حکومت برای آنها به وجود آورده، نیازبه تشکیل تشکل های مستقل کارگری و حفظ تشکل های مستقل موجود را درک نموده اند اما با توجه به سرکوب شدید از سوی رژیم وهزینه های سخت این امر از یک طرف و
|
 |
در جریان همایش «کارآفرینانِ خیّر و خیّرینِ کارآفرین» که آبانماه ۱۳۹۶ از سوی دفتر فرهنگی وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی برگزار شد علی ربیعی، وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: «کارآفرین با خیر جمعی چند رابطه‌ی مستقل دارد. یک‌سری کارآفرینان هستند که فقط افرادی که از اعتیاد رهایی جسته‌اند را استخدام میکنند، |
 |
«فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل» (ITF) به شدت نگران تمام اعضای وابسته به آی تی اف در سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران (سندیکای واحد) و به ویژه رضا شهابی و حسن سعیدی است، که مطلع شده ایم به نادرست در این به اصطلاح مستند به عنوان بخشی از «طرح شکست خورده» در جریان اعتصاب معرفی شده‌اند
|
 |
با وجود تورمی که به اقتصاد ایران تحمیل شده، ۷۰ درصد کارگران و بیش از آن زیر خط فقر مطلق هستند. به این ترتیب در سال جدید برای مذاکرات شرایطی لازم است که بتواند زندگی طبقه کارگر را به علاوه وضعیت اقتصادی از نابه‌سامانی نجات بدهد |
 |
ایده‌ی کنترل کارگری در تلاش پایدارِ چپ برای ادغامِ افقِ بلندمدت و پراتیک بلاواسطه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. از‌یک‌سو، کاربستِ تعمیم‌یافته‌ی آن پاسخ‌گوی یکی از الزاماتِ اصلیِ جامعه‌ای بدون دولت است، و از سوی دیگر، واحدهای بنیادی و اقدامات مشخصی که با این ایده درآمیخته است،
|
 |
ما یکی از قلعه های مقاومت و همبستگی را در کنارمان داریم: افرادی از جنبش چپ که به اینجیا می آینید
تا ما را همراهی کنند؛ یاری مردم را هم داریم. یک بار وقتی آمدند ما را بیرون کنند، در عرض بیسیت دقیقه سیصید
نفر به اینجا آمدند تا ما را همراهی و حمایت کنند.
|
 |
ما اما به وفاداریِ آنها وفادار می‌مانیم و این وفاداری امری است مربوط به ساحت عمل. و فراموش نکنید که سپیده قلیان آن شعر بزرگ رضا براهنی را به یاد ما و «شما» آورده است: «ما شما را محکم‌تر زده‌ییم» چرا که همین حالا در تجمع بازنشسته‌گان، در همین سه‌شنبه‌ی زیبا شنیده‌یید: «شکنجه، مستند دیگر اثر ندارد».
|
 | به رغم مقاوله نامه های الزام آور ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، و برخلاف ماده ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و
سیاسی (ICCPR) و ماده ۸ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR)، جمهوری اسلامی
ایران فعالیت سندیکاهای مستقل کارگری را تحمل نمی کند، صراحتاً از به رسمیت شناختن حق اعتصاب و اعتراض
.کارگران سر باز می زند، و در عمل اعتراض های کارگری را با خشونت سرکوب می کند |
 | در این دوره دیگر در ایران فقط عقل اسلامی حاکم نیست و کتک زدن فقط ثواب ندارد.دیگر فقط برای ثواب «آدم»ها شکنجه‌گر نمی‌شوند. مدرن هم شده‌اند. علاوه بر ثواب مثل شکنجه‌گران زمانی که مدرنیت بر ایران حاکم و ایران نوین شده بود، زمان رژیم کودتای پهلوی، ثابتی و را میگویم، حالا شکنجه‌گران پول درست و حسابی هم می‌ٔگیرند.گویا باز باید «خدا» را «شکر» کنم که زمانی «میهمان این آقایان» بودم که آنها فقط یک انگیزه برای کتک زدن داشتند: ثواب.
|
|
|
نمایش ویدیوی " طرح سوخته" ، ضمن این که دل هر ایرانی صاحب اندیشه را به درد می اورد، حکایت از عمق نوعی ساده لوحی یا ساده انگاری دارد. تهیه کنندگان این ویدیو یا خود بسیار ساده لوح هستند یا بینندگان را بسیار ساده لوح و بدون قدرت تشخیص می پندارند که این خود اهانت بزرگیست به تمامی بینندگان و مخاطبان این ویدیو. |
 |
اسماعیل بخشی و خانم قلیان و آقای نجاتی که در فیلم ها بودند و همینطور خانواده این عزیزان، ما با شما همدل هستیم و در کنارتان هستیم. سلامت باشید. باعث افتخارید. اسم شما در تاریخ و در صفحه شرافت نوشته شده. آفرین به شجاعت و همت و انسانیت و غیرت و شرف شما.
|
 |
ریشه این اعتراضات باز می گردد به زمان هاشمی رفسنجانی که نتایج وخیم و آزار دهنده سیاست های تعدیل ساختاری است و در آن دوره شروع شد. از همان زمان طبقه کارگر، بیش تر با مشکلات روز افزونی که ناشی از مشکلات تعدیل ساختاری و اتخاذ رویه های نئولیبراسیتی اقتصادی است رو به رو شد
|
 | آیا در شرایطی که مکرون و دولت وی بارسنگین هزینه های زیست محیطی را به دوش زحمتکشان انداخته است تا سرمایه داران و اقشارمرفه، که افزایش قیمت سوخت تاثیرمستقیمی بر معیشت آن ها می گذاشت، و آیا برافروخته شدن جرقه نخستین از آن امری غیرطبیعی و فی نفسه پوپولیستی است؟ |
 |
ما آماده این مسئولیت پذیری هستیم و با تمام توان خواهیم کوشید بر اساس منافع طبقه کارگر ایران، هم کل وضعیت جهنمی موجود را پیش از پیش به چالش کشیم و هم نقدهای تاکنونی خود را به هر آنچه که در جنبش کارگری و چپ ایران میگذرد عمق و غنای بیشتری دهیم.
|
 |
ما در داخل و خارج کشور از نامه دادخواهی اسماعیل بخشی حمایت میکنیم. دیگر گذشت دوره ای که زندانی شکنجه میشد و انکار میشد. هیچ ظلمی بدتر از انکار ظلم نیست. تنها راه درمان زخمهای اسماعیل بخشی و همه زندانیانی که در زندان مورد ضرب و شتم و شکنجه و آزار قرار گرفتند، بیان حقایق است.
|
 |
وجه برجسته‌ی اتونومی، رابطه‌ی نزدیکی بود که با کارگران غیرصنعتی داشت، به‌طور مشخص با کارگران بخش خدمات و کارگران متخصصِ رادیکال‌شده و همچنین با کار نپرداخته، همچون «کارگران خانگیِ» بخش اوپراییستِ[7] جنبش زنان، جنبشهای بیکاران در جنوب و جنبشهای دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویی.
|
 |
این دو اعتراض وجوه اشتراک متعددی داشته‌اند که لازم است به آن توجه کرد. قبل از هر چیز، هر دو کنش کارگری در فضای استان خوزستان انجام شده است که طی چهار دهه‌ی گذشته بستر بیش‌ترین آسیب‌های ناشی از جنگ هشت‌ساله، مهاجرت و آوارگی و تخریب محیط زیست بوده است.
|
 |
اسماعیل بخشی در پیام تازه ای به جوسازی های اخیر حکومت پاسخ داده و بار دیگر تاکید کرده هیچ کمیته ی تحقیق و حقیقت یاب رسمی از طرف دولت و مجلس با او گفتگو نداشته است. در پیام اسماعیل بخشی که در اینستاگرام او منتشر شده، چنین آمده است |
 | «ماشین‌سازی تبریز را طی ۴ سال ذره ذره به نابودی کشاندند. سقوط آزاد ماشین‌سازی آنچنان شتاب گرفته که همه کارگران نگرانند که به همین زودی‌ها دسته دسته بیکاری به سراغشان بیاید! پرداخت یک ماه حقوق‌مان با اقساط طی چند مرحله صورت میگیرد.»
|
 | به او گفتم: ستارخان را که می دانی بیسواد بود، چگونه به رهبری مشروطه خواهان تبریز رسید و یک جوانمرد و آزادیخواه تمام شد. به راستی هم اکنون چگونه کارگران نیشکر هفت تپه گنج های درونی خویش را بیرون ریخته و اسماعیل بخشی که در نوع خودش یک ستارخان است را به جامعه ی ایران معرفی کردند؟! |
 |
دعوت به مناظرۀ تلویزیونی مسئولان قدرقدرت حکومتی از سوی یک فعال کارگری، به ویژه در شرایطی که حاکمان درصدد زهرچشم گرفتن از کارگران حق خواه رشته‌های مختلف هستند، از ارزش ویژه‌ای برخوردار است. |
 |
روح اله مهدی پور عمرانی:نامه ی سرگشاده و اعتراضی اسماعیل بخشی
مینا خانی: تابوشکنی های اسماعیل بخشی را به بحث های جمعی تبدیل کنیم
محسن حکمیی: طبقه ی کارگر ایران هزاران اسماعیل بخشی را در دل خود دارد
فرج سرکوهی: نکته مهم در نانوشته های متن تازه اسماعیل بخشی
حسن مرتضوی: زندانیان قدیم و جدید پاسخ می‌خواهند و....... |
 | از نظریه‌ی مصالحه و منازعه‌ی طبقاتی اریک اُلین رایت [Erik Olin Wright] و برداشت بورلی سیلور [Beverly Silver] از آن، صرفاً به عنوان چارچوبی انسجام‌بخش برای بیان مطالبم استفاده کرده‌ام و در مورد نواقص این تئوری و اقتباس آن، مطالبی دارم که به صورت مستقل بیان خواهم کرد |
 |
سندیکا و حزب کارکردهای کاملاً متفاوتی دارند. سندیکا و اتحادیه یک نهاد صنفی است برای چانه‌زنی با کارفرما بر سر میزان درآمد و حقوق و مزایایی چون بیمه‌ی درمانی و بازنشستگی و غیره. طبقه‌ی کارگر یک‌دست نیست.
|
 |
اسماعیل بخشی نیز با رد کردن این تابو‌های اجتماعی و صحبت کردن از جزئیاتی که در واقع باید برای شکنجه گر شرم آور باشد و نه شکنجه شونده، نه تنها ساختار سیاسی ایران بلکه اخلاق اجتماعی غالب را نیز به چالش میکشد.
|
 | ریشه های این اعتصابات کارگری به شرایط اقتصادی-اجتماعی جامعه ایران باز می گردد و قدیمی تر از آن است که بخواهیم به اتفاقات ماه های اخیر و حتی سال های اخیر نگاه کنیم. این امر، هیچ ریشه ای جز مشکلات اقتصادی نداشته است. در واقع این اعتراضات به طور ناگهانی اتفاق نیافتاده است. |
 |
این اقتصاددان در گفت‌و‌گوی با زمانه میگوید توزیع بسته‌های حمایتی، بر خلاف ادعای حامیان دولت، بدیل مناسبی در برابر افزایش حداقل دستمزد نیست. به گفته صداقت، «باید یک جنبش برای غیرکالایی کردن خدماتی که در سه دهه‌ی گذشته کالایی شده شکل بگیرد».
|
 |
برای اینکه بتوانیم از مبارزان هفت تپه واقعا پشتیبانی کنیم و رشته های پیوند خود با این مبارزه را ببافیم، باید خصلت هفت تپه و مبارزاتی نظیر این را درست تشخیص دهیم. محدودیت ها و ظرفیت هایش را درست بفهمیم؛ نه به آن کم بها دهیم و اهمیتش را نادیده بگیریم، نه در موردش اغراق کنیم و از آن انتظار عجیب و غریب داشته باشیم.
|
 |
مبارزات جانانه و دلاورانه‌ی کارگران هفت تپه و فولاد اهواز، یک بار دیگر موضوع اعتراضات کارگری را به نقطه‌ی ثقل حوادث سیاسی کشور تبدیل کرد. وضعیت سیاسی خاص ایران به گونه‌ای است که مبارزات حتی اقتصادی و صنفی کارگران در یک سطح محدود به ناگزیر و بلادرنگ رنگ و بوی سیاسی به خود میگیرد.
|
 |
وضعیت کنونی شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه به‌تمامی تبلور نشانگان بیماری‌های ساختاری است که اقتصاد ایران، در پی چند دهه «تعدیل ساختاری»، در دل ساختار متصلب نهادهای موازی در سپهر سیاسی، به آن مبتلا شده است. وضعیت امروزی هفت‌تپه، ناشی از چند دهه زوال مستمر صنعت و زیست‌بوم خوزستان و به موازات آن سیاستهای نولیبرالی اقتصادی بوده که درعمل به تضعیف خلق ارزش و چیرگی هرچه بیشتر سرمایه‌های مالی ـ تجاری در اقتصاد ایران منتهی شده است.
|
 |
درست است که آنچه «چپ» نامیده میشود در جنبش کنونی نقش تعیین‌کننده‌ای ندارد؛ نمی‌تواند داشته‌باشد. درست است که این «چپ»، کم‌توان است و در ابعادی به بزرگی دستگاه مختصات شرایط سیاسیِ کنونیِ جامعه‌ی امروزِ ایران و دگرگونی‌ها و چشم‌اندازهای ـ دستکم، کوتاه‌مدت ـ آن، حضوری آشکار و مؤثر ندارد.
|
 |
تکوین و توسعه‌ی مطالبات معلمان در دو دهه‌ی گذشته مسیری طولانی را پشت سر گذاشته است. به‌ویژه در چند سال گذشته هم بر گستره و هم بر عمق این مطالبه‌گری افزوده شده‌است؛ روزگاری معلمان عمدتاً در فکر جایگاه اجتماعی و معیشت مادی خود بودند و در نهایت به دوران بازنشستگی و برخورداری از مزایای بیمه‌ی درمانی و مستمری دوران تقاعد می‌اندیشیدند؛ امروز دستکم دو بعد جدید به این مطالبات افزوده شده
|
 |
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به دلیل بی توجهی مسئولان به مطالبات فرهنگیان و اعتراضات مدنی آنها، مخصوصا تحصن گسترده ی مهرماه، به تمام فرهنگیان ایران مجدد فراخوان می دهد در روزهای سه شنبه و چهارشنبه ۲۲ و ۲۳ آبان ضمن حضور در مدرسه از رفتن به کلاس ها خودداری نمایند و در دفتر مدارس تحصن کنند.
|
 |
هرچند کە بە روال گذشتە دولت روی خوشی بە تحصن معلمان نشان نداد و بر کار ناصواب بازداشت همکارانمان در خراسان و احضار دوستان در شهرستان سقز اصرار کرد، اما همبستگی مردم با تحصن، حمایت دانشجویان، اصناف، کارگران، رانندگان، دانش‌آموزان و والدین آنها و حضور پر‌رنگ زنان فرهیختە و مردان آگاە جامعە معلمان، نوید روزهای بهتری را میدهد
|
 |
این پرسش‌نامه، اونتولوژی (هستی‌شناسی) نقادانه‌ی کارل مارکس را به روشی انضمامی به تصویر میکشد. در وهله‌ی نخست، آنچه آشکارا به چشم می‌خورد اعتماد مارکس به قدرت فاهمه‌ی کارگران است. پرسش‌هایی چون تقسیم کار در کارخانه، قدرت محرکه‌ی ماشین‌های خودکار، دانش آنها نسبت به اجرای مقررات کار و غیره، نشانگر این باور مارکس است که آزادی کارگران فقط به‌دست خودِ آنها انجام‌پذیر است.
|
 |
رانندگان ناراضی برای شروع دور دوم اعتصییابات از اول مییرداد (۲۳ ژوئیه) فراخوان
دادند و از همکاران شان در سراسر ایران خواستند که «کامیون ها را خاموش کنند». به دنبال این فراخوان، یک انجمن
صنفی زرد و نزدیک به حاکمیت (به نام «کانون انجمن های صنفی کامیون داران») از رانندگان خواست که اعتصاب نکنند
|
 | البته در شرایط سرکوب و خطیرکنونی نمی توان انتظارحضورگستره و میلیونی در جامعه را داشت. برعکس در چنین شرایطی مهم شکل گیری و نهادن خشت پایه های اولیه است. خشت پایه های که دارای چنان پتانسیل و ظرفیتی باشد که با تغییراجتناب پذیراوضاع و بهم ریختن توازن قوای موجود، بتواند به سرعت انبساط یافته و به طورهوشیارانه ای در متن طوفان ها و در راستائی سنجیده و یگانه با اهدااف خود بادبان های خود را برافرازد.
|
|
