 | مفهوم «سوسیالیسم دموکراتیک» موضوعی موردمناقشه است
اصول پایه‌‌ای که باید راهنمای ما برای هر جامعهی خوب باشد برخورداری از نگرشی درازمدت است که از سرمایهداری فراتر برود و دموکراسی را تعمیق یبخشد که [چنین جامعه‌ای] به تحقق برابری فرصت‌ها و همبستگی اجتماعی یاری خواهد رساند.
|
 |
شوراهای کارگری در لحظاتی حساس ظهور کرده‌اند تا لمحه‌ای از یک بدیل را در مقابل سرمایهداری در اختیار بگذارند. برخلاف طرح‌های خیالی سوسیالیست‌های آرمان‌شهری، پارلمان‌های بورژوایی یا ماشین‌های دولتی بوروکراتیک، این نهادها به شکل خودجوش از مبارزه‌ی طبقاتی بالیده‌اند و تجسم دمکراسی مستقیم توده‌ای بوده‌اند.
|
 |
جنبش اشغال کارخانه‌ها که طی بحران اقتصادی سال 2001 آرژانتین را فرا گرفت، به مناقشات مهمی دامن زد. هنگامی که بحرانِ برانگیزنده‌ی جنبش فرومی‌نشست و به‌نظر می‌رسید سرمایهداری تعادل خود را بازیافته است، این بحث مطرح شد که آیا این کارخانه‌ها ــ ممکن است به بقای خود تحت کنترل کارگران ادامه دهند
|
 |
تا اواخر دههی 1960، پرتغال تحت حاکمیت رژیم فاشیستی سالازار، کم‌ترین توسعه‌‌‌یافتگی را در میان کشورهای اروپای غربی داشت. پرتغال دارای یک طبقه‌ی دهقانی بزرگ در شمال، املاک زراعی در جنوب و مراکز صنعتی نسبتاً کوچکی بود که پیرامون لیسبون و در امتداد نوار ساحلی شمالی در منطقه‌ی پورتو تمرکز یافته بودند.
|
 |
ایالات‌متحده نمونه‌ی تمام‌وکمال بهشت سرمایه‌دارانه است، که در آن کارفرمایان با خاطری آسوده در سرکوب کارگرانی که از قواعد حاکم بر تعاملات مدیریت ـ‌کارگر تخطی میکنند، تقریباً همیشه، از حمایت کامل دستگاه قضایی و نظامی دولت برخوردارند، مگر آن‌که خود کسب‌‌وکارها توافق‌نامه‌ها را زیرپا بگذارند.
|
 |
کارگران هم در بستر فوران انقلابی و هم در زمان تشدید تعارض طبقاتی، استراتژی پیوند دو سویه و متفاوت اصل پیوستگی و اتحاد، مقاومت و تولید وسایل معاش، را اعمال کرده‌اند. آنان هنگام مواجهه با فرار کارفرمایان یا سلب اقتدار، لزومِ به‌دست‌گرفتنِ تولیدِ وسایل معاش را دریافتند. |
 |
نقش اتحادیه‌های صنفی در یک جنبش سوسیالیستی چیست؟ توان آنها برای عمل انقلابی چیست؟ چه روابطی باید میان طبقه، اتحادیه و حزب سیاسی برقرار باشد؟ این پرسش‌ها همواره در کانون تئوری سوسیالیستی بوده است. امروزه این‌گونه پرسش‌ها در بریتانیا مسکوت مانده است؛
|
 |
ایجاد شوراهای کارگری در پایان جنگ جهانی اول موضعِ روشنفکرانی را اعتبار بخشید که نظرات‌شان پیش از جنگ متعلق به جناح چپِ سوسیال دموکراسی تلقی میشد. این نظریه‌پردازان (که همچنین به شورایی‌ها [councilist] معروف بودند) به توانایی طبقه‌ی کارگر در پدیدآوردن مستقلِ روایت خاص خود از مبارزه و سازمانِ انقلابی اعتقاد داشتند.
|
 |
تجربه‌ی خودمدیریتی یوگسلاوی یک استثناست، چرا که رابطه‌ای تنگاتنگ با ایدئولوژی دولتی رسمی سازماندهی اجتماعی داشت که چهار دهه به طول انجامید، و براساس آن شناخته میشد. تلاشی موفق در جهت مدرنیزاسیون و ارتقای استانداردهای زندگی، فضایی سیاسی برای مقامات سوسیالیستی فراهم کرد تا نظامی خودمدیریتی را درون یوگسلاوی به بوته‌ی تجربه بگذارند،
|
 |
تمامی کارگران و نمایندگان آن ها، روزنامه نگاران، دانشجویان و فعالان عرصه کارگری که در ارتباط با این مساله در بازداشت بسر می برند هیچ عمل مجرمانه ای انجام نداده اند. آنان فقط به پرداخت نشدن مزد و خطر بیکاری و بیعدالتی اعتراض و یا از مظلوم حمایت کرده اند. بازداشت شدگان را آزاد و و از آنان دلجویی کنید.
|
 |
هر گونه نقش آفرینی و اثرگذاری طبقه کارگر و جنبش این طبقه در مسیر حرکت و بهبود وضع جامعه و هر تغییر و تحول درون جنبش طبقه کارگر و حدس و گمان در باره ی آینده و رشد آن بستگی زیادی به سازمان یافتگی و تشکل های این طبقه و دیدگاه پیشروان آن دارد.
|
 | آنچه این روزها به واسطه‌ی بحث در باب «آکسیون روز کارگر» به عنوان شالوده‌ی اصلی انتقاد به دعوت کنندگان آکسیون مطرح میشود، تحت عنوان «ضرورت برگشتن به درونِ طبقه به جای مانورهای نمادین سیاسی» نظرها را به خود جلب کرد.
|
 |
اين همگرائي ها و تاكيد بر اتحاد و همبستگي جنبش كارگري ( اعم از كارگران، فرهنگيان و بازنشستگان) با جنبش دانشجوئي در زماني كه هم حكومت اسلامي و هم فرقه رجویه و اپوزيسيون سلطنت طلب ( كه در سوداي تاج و تخت با دخالت نيروهاي خارجي هست) به مطالبات فرودستان جامعه نه تنها بي اعتنايند بلكه در مقابل آن قرار دارند، بسيار حائز اهميت و تاريخي است.
|
 |
درحالی‌که انشقاق کمونیستها و سوسیال‌دموکرات‌ها منجر به رقابتی طولانی‌مدت و جهانی شد، انشقاق درونِ جنبش اتحادیه‌گرایی آلمان اما موفق نشد سازمانِ جدیدی را به وجود آورد که پس از دوره‌ی جنگ نیز باقی بماند.
|
 |
به دنبال فراخوان چند تشکل مستقل کارگری روز 11 اردیبهشت (اول ماه مه) صدها کارگر و فعال کارگری مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. گروهی از معلمان و دانشجویان نیز به این تجمع پیوستند. تجمع‌کنندگان شعار می‌دادند: "این‌همه اختلاسگر، زندانه سهم کارگر"، "نان، کار، آزادی، حق مسلم ماست" و "کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد اتحاد." |
 |
من در طبقه‌ی کارگر زاده شدم. خیلی زود به وجود شور و شوق، بلندپروازی‌ها و آرزوها پی بردم و تحقق‌شان مسئله‌ی دوران کودکی‌ام شد. محیطی که در آن رشد می‌کردم، محیطی زمخت و سخت و خشن بود. افقی پیشارو نداشتم، هر چه بود آن بالاها بود. جای من در آن تهِ جامعه بود.
|
|
|
بسیار بااهمیت است که گروه‌های حامی کارگران و به‌طور خاص تشکلها و محافل دانشجویی، به‌مثابه حلقه‌ی واسط و رابط بین جنبشهای دانشجویی و کارگری همراه با نیک‌اندیشی و حمایت، همواره این نکته را در نظر داشته باشند که یک تشکل یا گروه حامی و مشاور سندیکاها و تشکلهای کارگری هستند و نه وکیل و نماینده‌ی خودخوانده یا معلم و قیم آنها ...
|
 |
دفاع از نظریه‌ی مارکسیستی در زمانه‌ی ما وظیفه‌ی آسانی نیست. برای دفاع از این نظریه از ابتدا، موانعی آشنا با سرشتی سیاسی و عملی خودنمایی میکنند: با فروپاشی کمونیسم شوروی در دو دههی پیش، بسیاری مارکسیسم را به‌طور قطعی نظریه‌ای «مردود» می‌پنداشتند، یا در بهترین حالت نظریه‌ای که با شرایط کنونی ارتباطی ندارد.
|
 |
فرخنده باد اول ماه می (۱۱اردیبهشت)
روز اتحاد رزمندۀ کارگران ايران و جهان
علیه نظام سرمایه داری!
ما از همۀ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان، بیکاران، دانشجویان و جوانان دعوت می کنیم با تجمع و همبستگی، روز جهانی کارگر (۱۱اردیبهشت) را روز اعتراض نسبت به شرایط غیرانسانی موجود و طرح مطالبات برحق خود قرار دهیم
|
 |
اولین نهاد، تشکیل مجمع عمومی سالانه در هر تعاونی از مجتمع موندراگون است که سهم کارگران برای مشارکت در مدیریت از این‌طریق اِعمال میشود. این تجمعی است که تمامی اعضای تعاونی را برای بحث و رأی‌دادن در مورد بیلان سال گذشته و تعیین خطوط راهنمای آینده دربرمی‌گیرد. دومین نهاد، شورای اداری است. |
 | کارگران در سال ۹۷ با اشکال گوناگون مقاومت و مبارزه از جمله برپایی اعتصاب های
طولانی مدت )نمونه مجتمع نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز(، اعتصاب های سراسری )نمونه اعتصاب های سراسری
معلمان و بازنشستگان(، و اعتصاب کارگران در یک رشته کاری )کارگران ابنیه راه آهن( سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی
.را به نمایش گذاشتند |
 |
هنگامی که هوگو چاوز در فوریه‌ی سال 1999 به ریاست جمهوری رسید، ونزوئلا گرفتار بحرانی دامنه‌دار بود. فرار سرمایه و دوره‌ا‌ی مداوم از صنعتی‌زدایی، از اوایل دههی 1980 منجر به تعطیلی هزاران مرکز تولیدی شده بود. بنا بر خواست اکثریت جمعیت، حکومت چاوز سلسله‌ای از دگرگونی‌های اقتصادی و اجتماعی را در کشور آغاز کرد |
 |
فرصت گریستن ندارم. با تمام توانم سعی می‌کنم برخیزم. البته که در این مدت ننشسته‌ام اما انتظارم از خودم بیشتر از این حرف‌هاست. حالا دیگر یقین دارم که زندگی ابدا در دل خانه و دانشگاه جریان ندارد. زندگی همین سفره‌ی شام با سه متهمی است که برای هیچ‌کداممان اهمیت ندارد به چه جرم و اتهامی در سپیدار شب را به صبح می‌رسانیم.
|
|
|
قوانین از مهمترین عوامل شکل‌دهنده به نوع مناسبات میان افراد و گروه‌ها و طبقات گوناگون در هر جامعه‌ای هستند. کارگران در ایران در موقعیتی قرار گرفته‌اند که قوانین رسمی آن‌گاه که همسو با منافع‌شان است عمدتاً فقط روی کاغذ موجودیت دارند و آن‌گاه که ناهم‌سو با منافع‌شان است با قوت تمام به اجرا گذاشته می‌شوند.
|
 |
تشخیص این امر ضروری است که کارگران فراسوی محیط کار دارای هستی‌اند. بنابراین چالش نظری بر فهم رابطه‌ی میان این هستی و زیست مولد آنها تحتِ سلطه‌ی مستقیم سرمایه‌‌دار مبتنی است. ارتباط میان این سپهرها به‌نوبه‌ی خود به ما کمک میکند تا مسیرهای استراتژیک برای مبارزه‌ی طبقاتی را در نظر بگیریم. |
|
|
در ماههای جولای و آگوست ۱۹۷۹ میلادی [تابستان ۱۳۵۸]، کریس گودی از چندین کارخانه در ایران بازدید کرد. در همین دوران، او توانست با کارگران، مبارزان و فعالانی که گرایش‌های گوناگون سیاسی داشتند درباره‌ی شوراهای کارگری که پس از انقلاب بهمن شکل گرفته بودند بحث و گفتوگو کند.
|
 |
برای کامیابی انقلاب لازم بود شکل ماندگاری از ساختار بدیل قدرت برقرار شود، نه‌فقط برای تمرکز تولید اقتصادی، که پیش از هر چیز برای پیروزی در جنگ علیه فاشیسم. قابل‌بحث است که آیا شبکه‌ی پیچیده‌ی کمیته‌ها که در تمام سطوح در ژوئیه‌ی 1936 پدیدار شد میتوانست به یک بدیل بدل شود یا نه.
|
 |
: شکی نیست که کارگران ایران با توجه به شرایطی سخت که حکومت برای آنها به وجود آورده، نیازبه تشکیل تشکل های مستقل کارگری و حفظ تشکل های مستقل موجود را درک نموده اند اما با توجه به سرکوب شدید از سوی رژیم وهزینه های سخت این امر از یک طرف و
|
 |
در جریان همایش «کارآفرینانِ خیّر و خیّرینِ کارآفرین» که آبانماه ۱۳۹۶ از سوی دفتر فرهنگی وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی برگزار شد علی ربیعی، وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: «کارآفرین با خیر جمعی چند رابطه‌ی مستقل دارد. یک‌سری کارآفرینان هستند که فقط افرادی که از اعتیاد رهایی جسته‌اند را استخدام میکنند، |
 |
«فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل» (ITF) به شدت نگران تمام اعضای وابسته به آی تی اف در سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران (سندیکای واحد) و به ویژه رضا شهابی و حسن سعیدی است، که مطلع شده ایم به نادرست در این به اصطلاح مستند به عنوان بخشی از «طرح شکست خورده» در جریان اعتصاب معرفی شده‌اند
|
 |
با وجود تورمی که به اقتصاد ایران تحمیل شده، ۷۰ درصد کارگران و بیش از آن زیر خط فقر مطلق هستند. به این ترتیب در سال جدید برای مذاکرات شرایطی لازم است که بتواند زندگی طبقه کارگر را به علاوه وضعیت اقتصادی از نابه‌سامانی نجات بدهد |
 |
ایده‌ی کنترل کارگری در تلاش پایدارِ چپ برای ادغامِ افقِ بلندمدت و پراتیک بلاواسطه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. از‌یک‌سو، کاربستِ تعمیم‌یافته‌ی آن پاسخ‌گوی یکی از الزاماتِ اصلیِ جامعه‌ای بدون دولت است، و از سوی دیگر، واحدهای بنیادی و اقدامات مشخصی که با این ایده درآمیخته است،
|
 |
ما یکی از قلعه های مقاومت و همبستگی را در کنارمان داریم: افرادی از جنبش چپ که به اینجیا می آینید
تا ما را همراهی کنند؛ یاری مردم را هم داریم. یک بار وقتی آمدند ما را بیرون کنند، در عرض بیسیت دقیقه سیصید
نفر به اینجا آمدند تا ما را همراهی و حمایت کنند.
|
 |
ما اما به وفاداریِ آنها وفادار می‌مانیم و این وفاداری امری است مربوط به ساحت عمل. و فراموش نکنید که سپیده قلیان آن شعر بزرگ رضا براهنی را به یاد ما و «شما» آورده است: «ما شما را محکم‌تر زده‌ییم» چرا که همین حالا در تجمع بازنشسته‌گان، در همین سه‌شنبه‌ی زیبا شنیده‌یید: «شکنجه، مستند دیگر اثر ندارد».
|
 | به رغم مقاوله نامه های الزام آور ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، و برخلاف ماده ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و
سیاسی (ICCPR) و ماده ۸ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR)، جمهوری اسلامی
ایران فعالیت سندیکاهای مستقل کارگری را تحمل نمی کند، صراحتاً از به رسمیت شناختن حق اعتصاب و اعتراض
.کارگران سر باز می زند، و در عمل اعتراض های کارگری را با خشونت سرکوب می کند |
 | در این دوره دیگر در ایران فقط عقل اسلامی حاکم نیست و کتک زدن فقط ثواب ندارد.دیگر فقط برای ثواب «آدم»ها شکنجه‌گر نمی‌شوند. مدرن هم شده‌اند. علاوه بر ثواب مثل شکنجه‌گران زمانی که مدرنیت بر ایران حاکم و ایران نوین شده بود، زمان رژیم کودتای پهلوی، ثابتی و را میگویم، حالا شکنجه‌گران پول درست و حسابی هم می‌ٔگیرند.گویا باز باید «خدا» را «شکر» کنم که زمانی «میهمان این آقایان» بودم که آنها فقط یک انگیزه برای کتک زدن داشتند: ثواب.
|
|
|
نمایش ویدیوی " طرح سوخته" ، ضمن این که دل هر ایرانی صاحب اندیشه را به درد می اورد، حکایت از عمق نوعی ساده لوحی یا ساده انگاری دارد. تهیه کنندگان این ویدیو یا خود بسیار ساده لوح هستند یا بینندگان را بسیار ساده لوح و بدون قدرت تشخیص می پندارند که این خود اهانت بزرگیست به تمامی بینندگان و مخاطبان این ویدیو. |
 |
اسماعیل بخشی و خانم قلیان و آقای نجاتی که در فیلم ها بودند و همینطور خانواده این عزیزان، ما با شما همدل هستیم و در کنارتان هستیم. سلامت باشید. باعث افتخارید. اسم شما در تاریخ و در صفحه شرافت نوشته شده. آفرین به شجاعت و همت و انسانیت و غیرت و شرف شما.
|
 |
ریشه این اعتراضات باز می گردد به زمان هاشمی رفسنجانی که نتایج وخیم و آزار دهنده سیاست های تعدیل ساختاری است و در آن دوره شروع شد. از همان زمان طبقه کارگر، بیش تر با مشکلات روز افزونی که ناشی از مشکلات تعدیل ساختاری و اتخاذ رویه های نئولیبراسیتی اقتصادی است رو به رو شد
|
 | آیا در شرایطی که مکرون و دولت وی بارسنگین هزینه های زیست محیطی را به دوش زحمتکشان انداخته است تا سرمایه داران و اقشارمرفه، که افزایش قیمت سوخت تاثیرمستقیمی بر معیشت آن ها می گذاشت، و آیا برافروخته شدن جرقه نخستین از آن امری غیرطبیعی و فی نفسه پوپولیستی است؟ |
 |
ما آماده این مسئولیت پذیری هستیم و با تمام توان خواهیم کوشید بر اساس منافع طبقه کارگر ایران، هم کل وضعیت جهنمی موجود را پیش از پیش به چالش کشیم و هم نقدهای تاکنونی خود را به هر آنچه که در جنبش کارگری و چپ ایران میگذرد عمق و غنای بیشتری دهیم.
|
 |
ما در داخل و خارج کشور از نامه دادخواهی اسماعیل بخشی حمایت میکنیم. دیگر گذشت دوره ای که زندانی شکنجه میشد و انکار میشد. هیچ ظلمی بدتر از انکار ظلم نیست. تنها راه درمان زخمهای اسماعیل بخشی و همه زندانیانی که در زندان مورد ضرب و شتم و شکنجه و آزار قرار گرفتند، بیان حقایق است.
|
 |
وجه برجسته‌ی اتونومی، رابطه‌ی نزدیکی بود که با کارگران غیرصنعتی داشت، به‌طور مشخص با کارگران بخش خدمات و کارگران متخصصِ رادیکال‌شده و همچنین با کار نپرداخته، همچون «کارگران خانگیِ» بخش اوپراییستِ[7] جنبش زنان، جنبشهای بیکاران در جنوب و جنبشهای دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویی.
|
|
|
این دو اعتراض وجوه اشتراک متعددی داشته‌اند که لازم است به آن توجه کرد. قبل از هر چیز، هر دو کنش کارگری در فضای استان خوزستان انجام شده است که طی چهار دههی گذشته بستر بیش‌ترین آسیب‌های ناشی از جنگ هشت‌ساله، مهاجرت و آوارگی و تخریب محیط زیست بوده است.
|
 |
اسماعیل بخشی در پیام تازه ای به جوسازی های اخیر حکومت پاسخ داده و بار دیگر تاکید کرده هیچ کمیته ی تحقیق و حقیقت یاب رسمی از طرف دولت و مجلس با او گفتگو نداشته است. در پیام اسماعیل بخشی که در اینستاگرام او منتشر شده، چنین آمده است |
|
