جنبش به جلو پیش میرود و بازیچه دست اصلاح طلبان نخواهد شد

پس از بر آمد مجدد جنبش ضد دیکتاتوری وآزادیخواهانه مردم ایران در 25 بهمن و اول اسفند، اینبار مردم با طرح شعارهای تند تر ساختارشکنانه ، بر ضد ولایت فقیه و جمهوری اسلامی به میدان آمدند، شکل مبارزه و و رویکرد مردم روند رادیکالتری بخود گرفت که خود برخاسته از انقلابات تونس، مصر و تحولات خاورمیانه می باشد. حضور گسترده و پر شور مردم، جوانان، دانشجویان، زنان و خروش آنان علیه دیکتاتوری عریان، زندان ، شکنجه و بی حقوقی مطلق، نه تنها چرت سران فاشیست جمهوری اسلامی را که از پایان به اصطلاح فتنه خبر میدادند، پاره کرد بلکه در میان اپوزیسیون درون رژیم نیز که در یکسال اخیر؛ پس از سرکوب وحشیانه مردم و بخصوص پس از حوادث عاشورا و رادیکالتر شدن خواسته ها و نحوه برخورد مردم با سرکوب، در میانشان شکاف و تشتت افتاده بود، به جنب و جوش تازه ای برای رهبر تراشی و کنترل جنبش در مسیر منافع کل نظام جمهوری اسلامی و تلاشی بغایت ارتجاعی برای قیم مآبی و انحصار طلبی واداشت.

پس از اینک شبکه های جوانان آزادیخواه با مشورت و ریزانی با هم، فراخوان سه شنبه های اعتراضی آخر سال یعنی ده، هفده، و 24 اسفند را اعلان کردند، بلافاصله شورای هماهنگی سبز امید در چهارمین بیانیه اش در مقام رهبر و قیم جنبش به مردم اعلام کرد که بمناسبت تولد موسوی و برای آزادی موسوی و کروبی از حصر خانگی در تظاهرات شرکت کرده و شعارها نیز، یا حسین، میر حسین . یا مهدی ، شیخ مهدی می باشد.

واقعیت آنستکه رهبران واقعی جنبش، توده های کارگر و زحمتکش، زنان، جوانان، ملیتهای محروم و در بند، یا در زندانها و شکنجه گاههای رژیم اسلامی هستند و یا در زندانی به وسعت سراسر ایران با فقر، بیکاری، تبعیض هر ساعت وهر روزه دست وپنجه نرم میکنند. رهبران اصلاح طلب رژیم میدانند که در حالیکه امروزه شعارهای مردم ساختار شکنانه و علیه کلیت رژیم است، در حالیکه بخش اعظم مردم خواهان تغییرات واقعی سیاسی و اقتصادی هستند،آنها دیگر خیلی فراتر از چهار چوب محدود قانون اساسی رفته اند، از اینرو میخوهند با موج سواری، انحصارطلبی و رهبر تراشی های از سر استیصال جلو حرکت توفنده مردم را بگیرند . این مسئله روشن است که آزادی این رهبران مغضوب اصلاح طلب سازنده نظام، تنها با پیشروی جنبش، با خاست آزادی همه زندانیان سیاسی، با شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر ولایت فقیه امکان پذیر است.

اما شورای هماهنگی سیز امید نه تنها برای محدود کردن و در کنترل گرفتن حرکات مردم و ممانعت از پیشروی رادیکالیسم جنبش، و سوار شدن بر موج اعتراضات توده ای برای پیشبرد اهداف خود در حفظ جمهوری اسلامی شعار تعیین کرد، بلکه با یک حرکت فرصت طلبانه، فراخوان سه شنبه 17 اسفند یعنی روز جهانی زن را کاملأ حذف کرده و اعلان کرد که اگر موسوی و کروبی آزاد نشوند ممکن است برای روز سه شنبه 24 اسفند که شب چهارشنبه سوری است اعلان فرا خوان دهد. یعنی از یک طرف ضدیت خود را با حرکات و خواسته های زنان نشان داده و از طرف دیگر حرکت چهارشنبه سوری را هم منوط و مشروط وتحت کنترل خود میخواهد به پیش ببرد.

رهبران اصلاح طلب در اینجا از جنبش ضد دیکتاتوری و آزادیخواهانه مردم ایران و بویژه جنبش زنان استفاده ابزاری کرده و آنها را به پله کانی برای بالا رفتن از آن و گرفتن سهم از دست رفته خود در حاکمیت تبدیل کرده اند. خواست واقعی مردم ، خواستهای سیاسی و اقتصادی، آزادی، برابری، از میان برداشتن فقر فزاینده طبقات مزدبگیر واز بین بردن تبعیض به هر شکل و نوع آن است. زنان امروزه نه تنها در خیزشهای خیابانی، بلکه در همه عرصه ها ی دیگر همچون صفوف دانشجویان معترض و پیشرو، در حرکتهای مادران عزادار، در صفوف مبارزات طبقه کارگر و مزد و حقوق بگیران شرکت داشته و همه جا با سرکوب هار رژیم روبرو بوده اند. اصلاح طلبان رژیم میدانند که جنبش رهائی زن علیه دیکتاتوری رژیم اسلامی است، و خود قانون اساسی مقدسی که آنها اجرای بی چون و چرای آنرا خواهانند تا مغز استخوان زن ستیز و ارتجاعی است،بی دلیل نیست که فراخوان سه شنبه 8 مارس بکلی درز گرفته شد. واقعیت اینستکه سینه سپر کردن امروزه زنان و جوانان در مقابل رژیم تا به دندان مسلح جمهوری اسلامی، خواست برابری طلبانه زنان، فریادهای آزادیخواهانه و رادیکال مردم برای بازگشت به عقب و برای اصلاح جمهوری اسلامی و ولایت فقیه نیست . بلکه مردم رژیم را به چالش طلبیده و خواهان آزادی و زندگی بهتری هستند، این آن چیزی است که جریانهای اصلاح طلب را وارد بده بستانهای سیاسی برای موج سواری کرده است. بگذار سران اصلاح طلب به چانه زنی و چراغ سبز نشان دادن به سران جمهوری اسلامی ادامه دهند. تنها با به میدان آمدن جنبشهای اجتماعی ، جنبش زنان ، جنبش ملیتهای تحت ستم و مزد و حقوق بگیران و پیوند آنها با یکدیگر و حمایت از خواستهای همدیگر، با متشکل شدن مردم درتشکلها، سازمانها و نهادهای مدنی و طبقاتی خود، با ترکیب اشکال متنوع مبارزه؛ جنبش قادر به پیشروی به جلو و سرنگونی جمهوری اسلامی خواهد شد.

نسرین ابراهیمی