همه مصریها مساوی هستند... اما بعضی ها مساوی تر از دیگرانند.

تلاش زنان برای گرامیداشت 8 مارس روز بین المللی زن، با عکس ا لعمل خشمگین مردان مواجه شد.

گلن جانسون روزنامه نگار نیوزلندی مستقر درقاهره بر این باور است که قیام مردم باید همچنان موقعیت زنان را بهبود بخشد.

پوسترها ی تکه پاره شده، پراکنده و رویهم انباشته شده ، جنوب میدان تحریر، مرکز تظاهرات ضد دولتی مصر را که از 25 ژانویه شروع شده بود ، پوشانده بود.

بعضی از پوسترها یک علامت بزرگ ضربدر بر رویشان کشیده شده بود، و بر روی بقیه آنها نوشته شده بود ً حالا نه ً . از آنجائی که صدها مرد مرتجع مصری پوسترها را در زیر پاهایشان لگد کرده بودند، اثر کفشهای کثیف بر روی همه آنها نمایان بود.

بر روی پوسترها بسیار ساده چند خواسته نوشته شده بود، خواسته ها نشان میداد با توجه به روز جهانی زن، زنان قصد داشتند تا دستآوردهای این روز را جشن گرفته و هدفشان را ارتقا برابری جنسیتی قرار دهند.

خواست های مندرج در پوسترها، مجازات شدیدتر بر ضد آزار جنسی ، بر ضد متلک وکنایه های مداوم جنسی که هر روزه بر سر زنان می بارد ، خواست شرکت زنان در پارلمان به نسبت عادلانه تر، حق زنان در کاندید شدن برای ریاست جمهوری، و بطورخلاصه شناسائی حقوق زنان و برابری بود.

قبل از اینکه هوا تاریک شود به میدن تحریر رسیدم، تعدادی از زنان را در گروه های کوچک، پراکنده در میدان تحریر در محاصره حدود پانصد مرد و یا شاید بیشتر دیدم.

حدود صد و پنجاه مرد مصری را که رو به جلو میرفتند دیدم، بعنوان یک زن تنها، که توسط تنی چند از اعضای خانواده و بستگان محافظت میشدم، بر سر مردانی که دیوانه وار علیه زنان کار میکردند، فریاد زدم. زنی که شلوار جین وتی شرت بر تن داشت از روی نرده پرید و شروع به دویدن از روی چمنها دربیرون از ساختمان موگاما در میدان تحریر نمود، جمعیتی از مردان او را تعقیب میکردند. تنی چند از مردم که تلاش میکردند از او محافظت کنند، بشدت با آنها در گیر شدند.

بالاخره وقتی که امنیت زن خیلی جدی در وضعیت خطرناکی قرار گرفت، سربازان دخالت کردند وبا فشار و باتون جمعیت مردها را عقب زدند. سربازان سپس رفتند و زن از آنطرف خیابان فرار کرد. یک زن جوان غربی را دیدم که در حالیکه سرش را با دست گرفته بود و گروهی از مردان از پشت سر اورا دنبال میکردند در طول خیابان در شرق تحریر میدوید.

سه زن را در میدان تحریر دیدم که خیلی ساده با پوسترهایشان در دست، در مقابل تعدادی از مردان ایستاده بودند ، و سپس بوسیله جمعیت کاملأ محاصره شدند.

مردی، به نام یوسف که کت و شلوار خوش دوختی بر تن داشت و عینک آفتابی اوکلی پوشیده بود، با آهنگ کر دسته جمعی همراه با تعداد دیگری از مردان با نعره بر سر سه زن شعار میدادند ً حالا نه ً. یوسف با کمی لهجه آمریکائی توضیح میداد که مصریها نمیتوانند برروی نارضایتی دسته ای ازمردم متمرکز شوند. ً الان همه تمرکز در مورد مصراست. ما باید در کنار همدیگر بایستیم. هیچ گروهی نبایستی به تنهائی عمل کند، ما هدفهای دیگری داریم که آنها مقدم هستند. حرفها و احساسات او را دیگران دوباره و بارها تکرار کردند.

چگونه انقلابی؟

از ماه ژانویه موج تظاهرات سراسر مصر را درنوردید. از مسیحی های قبطی گرفته که خواهان پایان تبعیض بودند، تا ازهمه مهمتر ناآرامی های گسترده کارگری – که در آن کارگران خواهان خاتمه دادن به فساد در محیط کار و حقوق بهتر بودند. این تظاهرات های کارگری که روزانه در سراسر مصر جریان دارد، نتیجه مستقیم کاهش حق و حقوق کارگران توسط سیاست های نئولیبرالی رژیم است. ده ها هزار کارگر خواسته های خود را چه با تحصن، نشسته، چه با رفتن به بیرون از کارخانه و تظاهرات فریاد زده اند.

این تظاهراتها حتی یکبار هم با داد و فریاد تحریک آمیز مردها مواجه نشد.

پس چه تفاوتی در بیان خواست زنان؛ یا خیلی ساده نشان دادن نارضایتی شان وجود دارد. عبدالوهاب میگفت الان وقتش نیست. البته عبداوهاب بیرون آمده بود و برای حقوق کارگران در قاهره تظاهرات میکرد.

یک گروه از زنان ژورنالیست، از یکی از مجلات محلی در حالیکه از پیش پرچمها و شعارهای خود را آماده کرده بودند، در میدن حضور داشتند، آنها توسط گروهی از مردها به زور از میدان بیرون انداخته شدند، بعضی از آنها میگریستند. پسر بچه جوانی مرتب بر سر آنها فریاد میزد: یاالله ( عجله کنید، بروید).

نظرات و تفکرات زیادی بر این مسئله که آیا مصر یک انقلاب را از سر میگذراند یانه متمرکز شده است. اغلب مصریها میگویند آری این انقلاب است . اما انقلاب نباید خیلی ساده به معنی انداختن سیستم سیاسی ، ( که هنوز در مصر اتقاق نیافتاده) باشد. یک انقلاب واقعی بایستی رفرمهای گسترده اجتماعی را شامل شود ، یا در حدااقل ترین حالت شرایطی را بوجود آورد که در آن مشکلات مشخص همه گیری که جامعه با آن دست به گریبان است، بیان شده و با آن برخورد شود.

در سال 2002 ، گزارش شکاف جنسیتی در جهان، از 134 کشور، مصر را در رده 125 قرار داد. در مورد توانمندسازی سیاسی زنان، مصر بدترین رل را داشته است . آزار واذیت زنان در کشور بطور مداوم در جریان است، تجاوز در ازدواج بطور گسترده رایج است. همانند سایر نقاط خاورمیانه سوئ استفاده جنسی از کودکان در خانواده گسترده ، بطور قابل توجهی بالاست، اما بدون گزارش باقی می ماند.

بیش از 80 در صد زنان ختنه میشوند، با وجود اینکه برای آن توجیه مذهبی وجود ندارد، در قرآن ذکر نشده و دولت تلاش کرد ه که آن را رد کند؛ اما به حدیث مرجعه میشود.

هر چند مشاهده این نمایش شنیع بوسیله مرتجعین مصری نسبت به زنان در میدان تحریر، باعث تعجب بعضیها شد. احمد مترجم و معلم عربی گفت که او از این حادثه ً شوکه ً شده بود و اظهار داشت که پس از اینکه اینجا ما همه چیز را با هم از سر گذراندیم، به چیزی که می بینم نمی توانم باور کنم.

البته که بسیاری از زنان گزارش میدادند که در طی هجده روز تظاهرات در میدان تحریر آزار واذیت زنان پایان یافت. هر چند به محض انکه حسنی مبارک از قدرت پائین آمد، اذیتها دوباره شروع شد. نکته ای که زنان مصری بارها و دوباره تکرار کرده اند. شبی که حسنی مبارک استعفا داد، موارد متعدد آزار واذیت جنسی وجود داشت که بیشتر شامل لمس کردن بدن و حرفهای زشت لفظی بود.

خواستهائی که زنان در روز جهانی زن در میدان تحریر داشتند برحق و مهمتر از هرچیز برای پیشرفت مصر حیاتی است . خواست برابری، عمیقأ جامعه را به چالش میطلبد. گوش دادن به این خواسته ها، این چالشها را عمیق تر میکند.

آیا مصریها میتوانند خود را تطبیق داده و عوض کنند؟

مشکلات همراه با سیستم پدر سالاری موجود در خاورمیانه، فساد، حکومتهای استبدادی، و تبعیض را میتوان همگی با عنوان کردن، به چالش طلبیدن، و با پذیرش اصل اساسی برابری، بالاخره تغییر داد.

احساس بوجود آمده درروز جهانی زن در میدان تحریر، توانائی مصر در رابطه با تطبییق و تغییر را مورد سئوال قرار داده است. آنهائی که در محافظت از تظاهر کنندگان زن کوتاهی کردند – والبته آنهائی نیز که در پیوستن به تظاهرات قصور ورزیدند – درست به اندازه همان مرتجعینی که عقب ماندگی خود را به نمایش گذاشتند، مسئول هستند.

برای فریده، ویرایشگر مجله محلی، که برای بیرون کردنش از میدان بر سرش فریاد زده بودند، روزش با خوش بینی سپری شد.

ً مثل این بود که از طرف مدرسه به مسافرت میرفتیم. علائم و نشانه های با مزه ای درست کردیم و میخواستیم برای زنان آنجا باشیم. پس از ایستادن با هم در مقابل رژیم در میدان تحریر من انتظار چنین تنفری را نداشتم. بعضی از مردان میگفتند که اگر ما یک شکم بچه بزائیم این نزدیکترین است به ریاست جمهوری. مردان زیادی آنجا بودند، ما حتی زنان را نمیتوانستیم ببینیم. آنها با ما خیلی پرخاشگرانه برخورد کردند ( به ما میگفتند ) : ً اینجا چه کار میکنید، شما باید به خانه هایتان بروید ً . سپس شروع به هل دادن ما کردند. بعضی از زنان لگد خوردند و دوربین هایشان گرفته شد. آنها به ما ً نه ً میگفتند. آیا نمی توانستند چند ساعت به ما وقت دهند؟ مشکل چیست؟ امیدوارم که در آینده وضع بهتر شود. امروز که مزخرف بود.ً

بار دیگر ارتش مصر در وظیفه اش در محفاظت از تظاهرکنندگان برحق، علیه حملات موجود کوتاهی کرد. سربازان میگفتند که آنها فقط دستورات را میتوانند اجرا کنند و نمیتوانند طرف کسی را بگیرند و اگر دخالت کنند مشروعیت خود را از دست میدهند.

درحالیکه میدان تحریر را ترک میکردم، مردی را دیدم که با پاهایش دو تکه پوستر پاره شده را بهم نزدیک میکرد. او با مرد دیگری ایستاد، در حالیکه خواستهای زنان را میخواند، پوزخند و حالت متعجبی بر پهنه صورتش پدیدار شد.

گلن جانسون روزنامه نگار نیوزلندی مستقر درقاهره

www.newint.org/tag/middle-east-revolutions

برگردان: نسرین ابراهیمی