جنایت و نه شرمنده گی، مبارزه علیه ایدئولوژی تجاوز جنسی.

دهه ها فعالیت علیه تجاوز جنسی دنیائی را به وجود آورده است که اکنون حد اقل بطور رسمی و قانونی در مورد گفتمان مبارزه علیه خشونت جنسی صحبت می شود. فمینیستها هنوز موفق نشده اند آنچه را که سوزان براون میلر به عنوان ایدئو لوزی تجاوز نامیده است تغییر دهند ، اما آنها در این زمینه تلاش می کنند.

جینی مورگان ( نویسنده و سازنده فیلم مستند) در کنفرانس" ابتکار زنان برنده جایزه صلح نوبل "در باره نویسنده گزارش می دهد که وقتی که سوزان براون میلر فمینیست امریکائی کتابش را در سال 1075 تحت عنوان" علیه خواست ما: زنان ، مردان و تجاوز" را منتشر کرد، هزاران زن قربانی تجاوز در گوشه . کنار جهان ، نظیرآنهائی که قربانیان تجاوز در زمان جنگ بودند، همچنان در سکوت رنج می بردند. زنان کره ای و چینی و زنان دیگر در جنگ جهانی دوم از طرف ژاپونیها بزور به برد گی جنسی کشیده شده بودند.

زنان بنگلا د شی در سال 1971توسط ارتش پاکستان مورد تجاوز قرار گرفتند و سربازان آمریکائی و ارتش ویتنام جنوبی به زنان ویتنامی تجاوز کردند. این لیست می تواند همینطور ادامه پیدا کند.......

تمام اسناد جنایات بندرت انتشار بیرونی یافتند و داستانهای زنان بسیار کم شنیده شد. براون میلر دیدگاهی را مورد انتقاد قرار می داد که خشونت جنسی را یک بدبختی اما، محصول جنبی ولی ضرورت غیر قابل اجتناب جنگ عنوان می ساخت . او گفت که جنگ برای مردان یک زمینه ای روانی فراهم می کند که به آنها قدرت و توان خشونت نسبت به زن را می دهد. او گفت اما جنبش زنان با گفتن اینکه" تجاوز نه یک موضوع شرم -آور بلکه یک موضوع جنایت آمیزی است" که باید در موردش سخن گفت، در واقع نخستین تیرهای تلافی جویانه در گفتمان جنگ را شلیک کرده ا ست که که طول عمری به قدمت تمدن بشری دارد.

بی تردید واکنش خشم آلود زنان در دهه 70 که تعریف براون میلر در نوشته اش که از تجاوز به عنوان یک "جریان آگاهانه ترساندن "که مردان با آن زنان را در موقعیت ترس و وحشت نگه می دارند تاثیری بسیار موثر داشت و فعالیت فمینیستی را دامن زد، و فضائی را به وجود آورد که اکنون در آن حد اقل به صورت رسمی و قانونی ( و این غیر قابل انکار است ) در مورد گفتمان مربوط به تجاوز جنسی در هنگام جنگ، سخن گفته می شود. به عنوان مثال، "قانون رم" که دادگاه بین الملل جنائی بر آن استوار است، تجاوز جنسی و دیگر اشکال خشونت جنسی در زمان جنگ را به عنوان جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت تعریف می کنند. شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه هائی را تصویب کرده است که از دولتها می خواهند که مانع از خشونت جنسی شده و مرتکبین آنرا به مجازات برسانند.

اما درست در ماه گذشته اولین نماینده مخصوص سازمان ملل در رابطه با خشونت جنسی در زمان جنگ خانم مارگارت والسترم، سیاستمدار سوئدی ، شورای امنینت را به خاطر اینکه در قطع نامه هایش جهت اجازه برای عملیات نظامی در دفاع از مردم لیبی هیچ ذکری از خطر خشونت جنسی- خطری که د رشرایط شدت گرفتن نا آرامی و اوارگی های وسیع بسیار و بیش از حد قطعی است- به شدت انتقاد کرد. والسترم اظهار داشت که چهار ماه پیشتر، در دسامبر 2010 شورای امنیت قطعنامه 1960 را تنظیم کرد که این قطعنامه اشاره دارد به یک تعهد سیاسی در بکار گرفتن همه ابزارهای شورا در جلوگیری از خشونت تجاوز جنسی درزمان جنگ .این تعهد در مورد زنان لیبی بکار برده نشده است. والسترم گفت " از طریق جنگ خشونت جنسی گسترش می یابد" و این باید به طور خود به خودی معیارهای حمایتی و حفاظتی را در بر داشته باشد.

والسترم یکی از صداهائی است که اکنون درگیر مبارزه برای نفی تجاوز جنسی در جنگ است، اما خود خشونت متوقف نشده است بلکه ، والسترم در آوریل امسال به شورای امنیت یاد آور شد که او تقریبا هر روزه گزارشها ئی از خشونت جنسی علیه جوامع بی دفاع و آسیب پذیر در" جمهوری دموکراتیک کنگو " دریافت کرده است و این تجاوز در کشوری صورت می گیرد که بزرگترین نیروهای سازمان ملل در آن مستقر هستند.

در طول دو دهه گذشته والسترم تمام نیرویش را صرف صحبت در باره خشونت جنسی در: دارفو ، سیرالئون، لیبریا، روآندا (جائی که در هر سوی آن بین یک چهارم تا نیمی از یک ملیون زن در نسل کشی 1994 مورد تجاوز قرار گرفتند) یا بوزنیا، کوسوو، سری لانکا و یا عراق اختصاص داده است. با وجود این اکنون در جمهوری دموکراتیک کنگو پیشرفت امیدوار کننده ای وجود دارد، حال یا به دلیل اینکه سازمان ملل از تجاوز به 300 نفر- بیشتر زن و دختر که تعدادی هم مرد و یا پسر بچه در بین آنها دیده می شود- توسط گروهی در والیکیل حدود 30 کبلومتری دورتر از مقر استقرار سازمان ملل در جولای سال پیش و همینطور تجاوز به 200 نفر مرد و بچه به وسیله یک گروه دیگر در منطقه فیزی شرمگین است که روی حکومت کنگو فشار گذاشته است، و یا خود حکومت که در نهایت از اینکه توسط ئالسترم پایتخت تجاوز دنیا نامیده شده خجالت زده است یا، حتی شاید به دلیل این که دادگاههای نظامی در رابطه با این موضوع تشکیل شده اند تحت عنوان ابتکار عدالت جامعه بازOpen Society Justice Initiative) ) که هزینه آن توسط Soros میلیاردر معروف امریکائی تامین می شود. در هر حال در طول چند ماه گذشته 37 مامور نظامی در جمهوری کنگوی دموکراتیک، بعضا با رده های بسیار بالای نظامی ، دستگیر شده اند و بر اساس "قانون رم "محکوم به جرمهای خشونت جنسی شده اند. کلنل کی بی ماتویر قبلاّ به 20سال حبس محکوم شده است(محکومیت او به دلیل تجاوز جنسی وسیع در ژانویه در منطقه فیزی )، در ماه مارچ کلنل بالومیزا و سرگرد الیا به دلیل تجاوز به 24 زن در کیوی جنوبی در سال 2009 به حبس ابد محکوم شدند و همچنین ژنرال جرم کاک به دلیل متهم شدن به دو تجاوز که یکی از آنها مورد یک دختر 13 ساله می باشد منتظر محاکمه است.

ابتکار عدالت جامعه باز خاطر نشان می سازد که در واقع افرادی که غیر قابل دسترس به نظر می رسیدند ، اکنون دستگیر، محاکمه و زندانی می شوند.

در مورد این که ایا این افراد دوره محکومیت خود را می گذرانند یا ممکن است که فرصت فرار بی یابند و اینکه آیا دولت به بقیه تعهداتش در قبال قربانیان احترام می گذارد ؟ وکلای بدون مرز می گویند که دادگاه نظامی ای که کی بی بی را محکوم کرد دولت کنگو را نیز در رابطه با قربانیان بطور غیر مستقیم مسئول دانسته است.

دادگاه نظامی پذیرفت که مجروحین، یعنی زنانی که در مورد تجاوز جنسی شهادت داده اند، می باید قادر به

تقاضای خسارت از دولت باشند.

در این میان چه میتوان گفت از شهامت 47 زنی که در دادگاه علیه کی بی بی شهادت دادند؟ یک وبلاگ نویس Open Society با دو نفر از آنها صحبت کرد ه است . آنها گفته اند که بعد از اینکه مورد تجاوز قرار گرفته اند ، شوهرانشان آنان نیزآنها را طرد کرده اند، افراد محل شان از آنها دوری می کنند ، در حالیکه آ نها از انتقام گیری سربازان کی بی بی که هنوز در منطقه شان مستقر می باشند در هراس می باشند.

این زنان به نهایت درجه فقیر و رنج کشیده هستند اما، با این وجود آنها حاضر به آمدن به دادگاه و شهادت دادن شدند. آنها گفتند که می دانستند که زنان دیگر در سراسر کنگو آنها را در این محکمه حمایت می کنند و این به آنها قدرت و توان ایستادن می دهد.

فمینیستها و متحدین شان هنوز قادر به تغییر آنچه که خانم براون میلر ایدئولوژی تجاوز جنسی نامیده است نشده اند ، اما آنها برای آن تلاش می کنند.

در سال جاری" ابتکار زنان برنده جایزه صلح نوبل" از 23 نا 25 ماه می فراخوان کنفرانسی از زنان سراسر دنیا شامل فعالین زن، متخصصین غلمی و امنیتی، رهبران شرکتهای بزرگ و برنده گان جایزه صلح نوبل را داد که هدف محدود آن شکل دادن به امنیت جدیدی برای زنان و ایجاد آینده ای بدون خشونت جنسی در هنگام جنگ می باشد.

ناهید ناظمی