نامه
اتحادیه آزاد
کارگران ایران
به کنفدراسیون
جهانی اتحادیه
های آزاد
کارگری پیرامون
وضعیت تشکلهای
کارگری در ایران
و اعتراض به
حضور نماینده
های دست ساز
دولتی در نشست
سالیانه ILO
از: اتحادیه
آزاد کارگران
ایران
به:
کنفدراسیون
جهانی اتحادیه
های کارگری ITUC
با درودهای
گرم و فراوان
دوستان
و همکاران در
کنفدراسیون
جهانی اتحادیه
های کارگری
همانگونه
که خود نیز
بخوبی میدانید
اندک تشکلها و
نهادهای
مستقل کارگری
در ایران همیشه
تحت شدید ترین
فشارها قرار
داشته اند و
در طول سالهای
گذشته بسیاری
از اعضا این
تشکلها یا از
کار خود اخراج
شده اند و یا
به زندان
افکنده شده و
به بهانه های
مختلف تحت پیگرد
قضائی قرار
گرفته اند. با
اینحال و علیرغم
اعتراضات
گسترده ای که
از سوی
سازمانهای
کارگری در سطح
جهان نسبت به
نقض حقوق پایه
ای کارگران در
ایران صورت
گرفته است، در
طول یکسال
گذشته اعمال این
فشارها بر
تشکلهای
موجود و فعالین
آنها دامنه بسیار
بیشتری پیدا
کرده است و
علاوه بر
اخراج و
بازداشت و زندان،
بسیاری از
اعضای این
تشکلها، بویژه
اعضای اتحادیه
آزاد کارگران
ایران و کمیته
هماهنگی برای
کمک به ایجاد
تشکلهای
کارگری از سوی
نهادهای امنیتی
و قضائی جهت
استعفا از
تشکلهای خود
بشدت تحت فشار
قرار گرفته
اند. بطوریکه
قضات برخی
دادگاهها و
مامورین امنیتی
پس از احضار و یا
بازداشت اعضای
اتحادیه ما که
به بهانه های
کاملا واهی
صورت گرفته
است
استعفا از
اتحادیه آزاد
کارگران ایران
را به عنوان
شرطی جهت صدور
حکم برائت در
مقابل آنان
گذاشته اند و
عدم استعفا از
اتحادیه را
موجب صدور
حکمهای سنگین
عنوان نموده
اند. اعمال این
فشارها
بر اعضا موثر
اتحادیه ما از
زمانی شدت بیشتری
پیدا کرد که
از اول ماه مه
سال گذشته و
به مناسبت اینروز،
کارگران
متشکل در
اتحادیه ما با
جمع آوری
طوماری
اعتراضی با امضا
نزدیک به چهل
هزار نفر از
کارگران
کارخانه های
مختلف در
سراسر کشور،
خواهان افزایش
حداقل مزد بر
اساس ماده 41
قانون کار و
کنار گذاشتن
لایحه ضد
کارگری اصلاح
این قانون و
تحقق دیگر
مطالبات پایه
ای خود شدند.
این
روند و اعلام
غیر قانونی
بودن تشکل ما
و معدود
تشکلهای
مستقل دیگر از سوی نیروهای
امنیتی در شرایطی
طی یکسال
گذشته شدت پیدا
کرده است که
ما هر روزه
شاهد اعلام ایجاد
انواع اتحادیه
ها و انجمنهای
صنفی در ایران
بوده ایم و
بنا بر ادعای
وزیر کار
تعداد این نوع
تشکلها به دو
برابر افزایش
پیدا کرده
است. در این زمینه
لازم است بگوئیم در ایران
هیچ قانونی
برای ثبت
تشکلهای
کارگری با نام
اتحادیه و سندیکا
وجود ندارد و
به همین دلیل
هیچیک از این
اتحادیه ها
ثبت نشده اند
اما از آنجا
که همه آنها زیر
مجموعه خانه
کارگر هستند دولت و نیروهای
امنیتی نه
تنها کاری به
آنها ندارند
بلکه ایجاد این
نوع اتحادیه
ها سیاست خود
وزارت کار است
تا با گسترش
تعمدی این نوع
اتحادیه ها و
انجمنهای صنفی،
بتدریج آنها
را جایگزین
شوراهای
اسلامی کنند و
از این رهگذر
قادر شوند خود
را از فشارهای
سازمان جهانی
کار بدلیل ماهیت
ایدئولوژیک
شوراهای
اسلامی خلاصی
بخشند.
این
وضعیت در عین
حال که نشان میدهد
فشارهای
سازمانهای بین
المللی کارگری
و ILO
برای بر چیده
شدن نهادهای ایدئولوژیک
از محیط های
کار مفید بوده
است اما از
طرف دیگر
اتخاذ چنین سیاستی
از سوی دولت و
وزارت کار
نشانگر این
است که هیچ تغییر
مثبتی در رویکرد
دولت ایران که
منجر به برسمیت
شناخته شدن
تشکلهای
مستقل کارگری
در ایران بشود
رخ نداده است
و دولت همچنان
در تلاش است
تا با دور زدن
خواست ILO و
سازمانهای بین
المللی کارگری
برای
برخورداری
کارگران ایران
از حق برپائی
تشکل مستقل از
دولت، همچنان
نهادهای دست ساز
خود را در محیطهای
کار دست
نخورده باقی
بگذارد.
لذا
ما از شما
دوستان در
کنفدراسیون
جهانی اتحادیه
های کارگری و
همه کنفدراسیونهای
عضو آن انتظار
داریم
تا در نشست
سالیانه این
سازمان با
افشای این سیاست
و اعتراض به
تشدید اعمال
فشار بر فعالین
و اندک نهادهای
مستقل کارگری
موجود، اجازه
ندهید تا کسانی
که از سوی
وزارت کار
دولت جمهوری
اسلامی به
عنوان نماینده
کارگران ایران
به نشست سالیانه
ILO میایند
اعتبار نامه
حضور در این
نشست را دریافت
کنند.
بی
تردید نیازی
به تاکید نیست
که عوامل
کانون عالی
شوراهای
اسلامی علاوه
بر سازماندهی
و شرکت مستقیم
در سرکوب سندیکای
کارگران شرکت
واحد تهران،
در طول سال
گذشته نیز در
اقدامی هماهنگ
با نیروهای
امنیتی،
امضاهای بخش زیادی
از کارگران را
حول طومار اعتراضی
کارگران
مصادره کرده و
از رسیدن آن
بدست هماهنگ
کنندگان این
طومار جلوگیری
نمودند و
علاوه بر آن
بطور آشکار و
در مصاحبه هایی
تلاش کردند تا
با وارد کردن
اتهامات واهی
به هماهنگ
کنندگان این
طومار مبنی بر
وابستگی آنان
به جریانهای
خاص، زمینه
ارعاب
کارگران امضا
کننده طومار و
سرکوب هماهنگ
کنندگان آنرا فراهم
سازند.
اتحادیه
آزاد کارگران
ایران – اردیبهشت
ماه 1392
متن
انگلیسی نامه
اتحادیه آزاد
کارگران ایران
به کنفدراسیون
جهانی اتحادیه
های آزاد
کارگری ITUC
From: Free Trade Union of Iranian Workers
To: International Trade Union Confederation
With warm greetings,
Friends and colleagues at International Trade Union
Confederation,
As you well know, the sporadic independent workers bodies
and organizations in
This trend, and the security and intelligence forces
declaration of our organization and few other independent organizations as
being illegal, is increased in the past year. We witnessed daily establishment
of different types of labor and trade unions in
On the other hand, this situation shows that pressures
applied by international labour organizations and ILO to eradicate regime’s
ideological bodies in working environments have been useful, but the government
and ministry of labour’s adaptation of the said policies are indicative of
absence of positive change in the activities of the Iranian government to lead
to recognition of independent workers organizations in Iran, and the government
still attempts by going around demands of ILO and other international labor
organization regarding Iranian workers’ rights in creating independent of
the-government organizations, to leave their handpicked organizations intact in
working environments.
Therefore, we ask of you, our friends in the International
Trade Union Confederation and all member confederations, to expose this policy
in your organization’s annual meetings and strongly protest against the
increased pressures on activists and a few existing independent workers bodies,
and not to allow the people from the ministry of labour of the Islamic Republic
to receive credentials as representatives of the Iranian workers.
Doubtlessly, it would be unnecessary to emphasize that the
operatives of the Supreme Center for Islamic Councils in addition to organizing
and having direct involvement in suppression of Syndicate of Workers of Tehran
and Suburbs Bus Company, in the past year, acted in coordination with security
and intelligence forces they confiscated many signatures containing workers’
protest signatures and prevented them to reach the organizers, and, in an
obvious manner leveled imaginary accusations against the signature campaign
coordinators claiming them being affiliated to special forces, in their
attempts in creating environment of fear for the workers and coordinators of
the signature campaign.
Free Trade Union of Iranian Workers
May 2013