محمودرضا
کاظمی فر: بهمن
۵۷ ٬ آرزویی که بلعیده شد...
آن گاه که از
انقلاب
اجتماعی مردم
ایران در بهمن ماه
۵۷ سخنی به میان می آید ٬ تصویر خروش هم سو
در برابر ستم حاکم٬
شعارهای
هماهنگ ٬ از
جان گذشتن
و برای خود نخواستن
توده های
مردم در
ذهن ها نقش میبندد
و آن زمان که از ثمره ی این
انقلاب
اجتماعی سخنی
در میان است حاصل جز
نگاه ههای
خیره ٬ خشم
و بیزاری
و افسوس و یاس چیزی
دیگرنیست
. بهمن ۵۷ ٬انقلابی
که به
یغما رفت و آرزوهایی که بلعیده
شد
روحانیت شیعه
با تسلط
بر جریانات
پس از
انقلاب و با
چیدن محصولی
که برای به ثمر نشستنش خون ها ریخته
شد و جان ها
فدا گشت ٬ به انقلاب
اجتماعی مردم
ایران صبغه
اسلامی داد و با
قلع و قمع
مخالفان
سیاسی و ایدئولوژیک
خود زمام امور را یک سره قبضه نمود. ملایان
مسلط سالروز این
حرکت عظیم
اجتماعی را دهه فجر
نامگذاری
کرده اند ٬ فجر به معنای
سپیده دم صبح
و آغاز روشناییست.
این نامگذاری
٬ مشابه ی همه
ی نامگذاری
های فرمایشی
در سطح یک
شعار بی پشتوانه باقی
ماند و
تجربه
اجتماعی ملت
زیر سلطه نشان
داد که به عکس
جامعه به اعماق رفت و به
هیچ روی نوری را تحولات
اجتماعی اش
که همواره
حرکتی
بود از فراز به فرود
تجربه نکرد
روحانیت شیعه
که هیچ گاه
برنامه یی برای
رشد آگاهی
ها و تامین آزادی
های
اجتماعی و توسعه
زندگانی
اجتماعی مردم
در دنیای
روابط مدرن
نداشت و اصلا
تامین آن را با علت وجودی خو ناسازگار می دید
از همان
شروع زمام
داری با
توسل به احکام و آموزه
های سنتی
و خرافی خود
که هیچ تناسبی
نیز با
آرمان خواهی نسل انقلابی
۵۷ نداشت ٫ شرایط اسف
باری را
در کشور
حاکم نمود
که البته با مقاومت
های پی در
پی نسل
انقلابی که آرمان های آزادی خواهانه و برابری جویانه خود را
تباه شده میدیدند
مواجه گشت.
و از آن
سو نیز
استبداد
مذهبی نیز
با بهره
گیری از
تمامی امکانات با
سرکوب آزادی خواهان
و دگراندیشان
پایه های
بی شکوه
حکومت خود
را دوام بخشیدند
و امروز با گذشت
سی و پنج
سال نیز با گسترش آموزه های
خرافه و کنترل
روزنه های آگاهی بخش ٬ با
توسعه فقر و بیکاری
که از
عوارض آن رشد انواع بزه
ها و ناهنجاری های
اجتماعی ست به عنوان روشی برای
خوار و زبون ساختن توده
های مردم استفاده
می کنند. قطعا به این
دلیل که بتوانند
با دست نگاه کن نگه داشتن توده های
زحمتکش و
محروم
از امکانات
اجتماعی پایه
های قدرت
شوم خود را دم به دم
تحکیم نمایند.
رژیم در شرایطی
هرساله و با صرف
تبلیغات فراوان
اقدام به
برگزاری مناسبت های پر خرج و بی
شکوه در سالروز
انقلاب ناکام
اجتماعی مردم
در سال ۵۷ میکند که خود نیز
خوب میداند
که پتانسیل
قهر و خشم
انقلابی در توده های
ناراضی و خشمگین تا
چه حد ممکن است
که دامنگیر
خود او
شود.
اساسا او این
خشم را
به وضوح ٬ به همان
قوت و چه بسا
فراگیرتر
در توده های مردم میبیند ٬
روش های
فریبکارانه
حکومت ٬ توسل به ترفندهای
تبلیغاتی ٬ سرکوب گسترده
فعالان سیاسی
و دگراندیشان
٬ اعدام و
ضرب و شتم های
خیابانی در برابر چشمان مردم
برای ترساندن
و مستاصل نمودن آنان و ده
ها روش
غیر اجتماعی و
غیر انسانی
دیگر ٬
همه و همه حکایت از
آن دارد
که رژیم به
خوبی میداند که انقلاب ۵۷
علی رغم پیروزی
اولیه و ناکامی
بعدی هنوز
نتیجه ی به
تاخیر افتاده یی نیز
دارد
محمود
رضا کاظمی فر
فوریه
۲۰۱۴
سوئد