” ۰۰۰/۵۰۰/۱ کارگرمتشکل در ۵۴ شهر”
جورجو ناپولیتانو رئیس جمهور: اعتصاب عمومی , نشانه تنش بین اتحادیه ها و دولت است.
سوزانا کوموسّو رهبر CGIL:اشتباه دولت به محروم کردن اولویت های کارگری است.
کارملو بارباگالو رهبرUIL : ما استعفا نمی دهیم
جولیانوپولِتّی وزیر کار:ما به میدان گوش می دهیم اما اتحادیه اروپا از تعهدات ما می پرسد!
امروز ۱۲ دسامبر, در ۱۰ منطقه , ۵ استان و ۵۴ شهر , اتحادیه های کارگران ایتالیا , دعوت به اعتصاب عمومی کرده است.اتحادیه ها ,کشور را به دو منطقه شمال (تورینو) و جنوب (رم ) تقسیم نموده اند و رهبرانشان با حضور در تجمعات به ایراد سخنرانی و پیگیری آنچه با حضور میلیونی خود در ۲۵ اکتبر شهر” رم “اعلام داشته بودند پرداختند. امروز هم بنا به اظهار سخنرانان در ۵۴ شهر, مجددا کارگران و زحمتکشان نمایش میلیونی خویش را ,تکرار نمودند.
امروز هم مانند روز ۲۵ اکتبر , حضور اعضای سرشناس “حزب دمکرات” و “حزب محیط زیست و آزادی “که ,در دولت “متئو رنزی” متحد حزب دمکرات است در شهر رم و… مشاهده شده و از طرف کارگران به گرمی مورد استقبال قرار گرفتند.
در ایتالیا امروز, وضع بقدری فاجعه آمیز شده است که دیگر نمی توان مرزی بین “چپ “و “راست” را در قدرت تشخیص داد. دولت نئولیبرال “متئو رنزی” با حمله به دستاورد های طبقه کارگر و زحمتکشان ,تغییر ماده ۱۸ قانون کار, که از زمان دولت فنی “ماریو مونتی” در دستور قرار گرفت , با فشرده کردن ۳۰ سال تقلیل هزینه های عمومی در یک دوره , عملا سمت گیری پذیرش آنچه موجود است را پیش می برد.آنچه اتحادیه ها و اعضایشان را وادار به واکنش خیابانی می کند, پافشاری هیئت حاکمه ایتالیا نسبت به رفورمی می باشد که تحمیل همان طرح ریاضت اقتصادی نسخه اتحادیه اروپا و بانک جهانی است. کاهش خدمات اجتماعی , اخراج ها و گسترش فقر , تنها در یک سال گذشته ۲ میلیون نفر را به نیازمندان حداقل معیشت اضافه شده است. بنا به آمار “انجمن کشاورزان ایتالیا “۴ میلیون نفر ایتالیائی به مراکز دریافت غذای روزانه مراجعه می کنند.این مراجعه کنندگان, بازنشسته ها, کارگران اخراجی, افرادی که کودکان خرد سال دارند می باشد.سازمان آمار ایتالیا اعلام کرد,۲۸% درصد مردم ایتالیا زیر خط فقر قرار دارند.بنا بر این آمار, ۴میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در زمره افراد فقیر جای گرفته اند که, ۱,۴۰۰,۰۰۰ نفر را کودکان تشکیل می دهند.
اعتصاب عمومی امروز در ایتالیا , علیه قانون مشاغل است. کاهش یافتن سهم دستمزد رکن اصلی حمله اتحادیه هاست.اعتصاب عمومی نتیجه قدرت تشکل های کارگری در مقابله با قدرت است. این بازسازی و همبستگی برای حقوق جدید و تسخیر جهانی دیگر امکان پذیر است. اعتصاب عمومی , مردم را در مرکز توجه قرار می دهد و توجه به انرژی , محدودیت های زیست محیطی , کار مشترک علیه نابرابری ها , نیروی متشکل را به مقاومت بیشتر فرا می خواند.
اتحادیه ها می گویند: ما در شرایط دشوار قرار داریم.تغییر سیاست دولت در محل کار,قانون ثبات بر اقدامات افزایش اشتغال و اقتصاد فراهم نیست. شعار انتخاب شده توسط کنفدراسیون ” راه بازگشتی نیست” به بیان اختلاف , بین دولت و طرح های اتحادیه کارگری در اصلاح عمده قانون مشاغل و سیاست اقتصادی است. اگر دولت تمایل به ادامه اعمال خود است , اراده ی ما به سنت سندیکا که , همان بسیج عمومی است ادامه می یابد.تنها در عرض ۳ ماه ۲۱۷۰۰۰ کارگر از کار اخراج شده اند.
طرح اتحادیه های کارگری به دولت , ابتدا به ساکن , اهمیت حضور قوی و گسترده همه ی کارگران را شامل می شود.۱۳۰۰ جلسه در محل کار, ۲۲۰ جزوه در مکان های مختلف , ۱۴۰ طرح توسط بازنشستگان سازمان یافته شد.
منتقدان به اتخاذ عمل و در میدان بودن تشکلهای کارگری را برابر با رویکرد حزبی قلمداد می کنند و می گویند : اتحادیه ها که حزب نیستند ! اما عملا مانند احزاب رفتار می کنند.اما وقتی احزاب ” آب ” رفته اند و همه ی اراده شان را به هیئت حاکمه و قدرت واگذار کرده اند و سهیم در تیره روزی کارگران و زحمتکشان شده اند , آیا اتحادیه ها باید دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان دست بردارند؟
این به میدان آمدن ها , به چپ متمایل شدن را افزایش خواهد داد.باید چهره چپ نو را بازسازی کرد. نتیجه این بازسازی , نه در گذشته , بلکه در آینده این اعتصاب باید باشد. با توجه به وجود فساد اداری , انحطاط , که شایع عمومی یافته است , مشارکت در اعتصاب عمومی به فصلی جدائی ناپذیر مبدل شده است.
حضور مهاجران و پناهنده ها در بین اعتصابیون , نشان از وجود بحران عمیقی است که ایتالیا با خود حمل می کند. افشای مافیای “رم” که با پوشش طرح کئوپراتیو ها از قِبَل پناهنده ها به دستبرد دست زده اند نشان از انحطاط ویژه در این بخش می رود. درآمدی که دولت ایتالیا از تخصیص حقوق پناهنده ها که, جهت کنترل و به دام انداختن و در باتلاق خاک ایتالیا گرفتار کردن از جانب شورای وزیران اتحادیه اروپا بعهده دارد بسیار افزون تر از طرح کنترل مواد مخدر در این سرزمین است.۱۱ دسامبر روز بررسی عملکرد ۱۸۰۰۰ پلیس ویژه , جهت کنترل تردد پناه جوها که رهبری اش را پلیس ایتالیا تقبل نموده بود در دست بررسی قرار داد.همه این اعمال از تحکیم قوانین ” دوبلین” و بدست گرفتن آلترناتیوی به نام تجارت برده ( پناهنده) می باشد.
ایتالیا با بحران هایش همچنان زندگی می کند.امروز هم کارگران با همه ی وجود به میدان آمدند. با تفییراتی که در جهان امروز بوجود آمده است , اتحادیه ها و کارگران و زحمتکشان ایتالیا تا کجا و تا چه حد توان ایستادگی مقابل فشار نئولیبرالیسم را خواهند داشت؟
۱۱ زخمی در شهر تورینو, شروع یک جنگ پنهان است که در آینده آشکار خواهد شد.
کاوه بنائی ـــ رم