در
حاشیه قهرمانی تیم
فوتبال سالنی زنان
ایران در اسیا
خبر
کوتاه بود . تیم
فوتسال زنان ایران
با پیروزی
یک بر صفر بر
ژاپن در
مسابقه فینال
، قهرمان اسیا شد .ظاهرا
این یک
خبر ورزشی
است اما
یک دنیا محتوای
سیاسی اجتماعی
در درون ان نهفته
است . ایران
ما جامعه ای
به تمام
معنا دوقطبی
است . از
یکطرف رژیمی
قرون وسطایی
سر کار است که
افتخار بنیانگذار نظامش
- خمینی - اینبود که با اعطای
حق رای به زنان
در سال ۱۳۴۱ مخالفت
کرده بود و ملایان
سنی و شیعه برای
قرنها با ایجاد
مدارس جدید بویژه برای
زنان مخالفت
می ورزیدند
و هنوز هم
حریم خانه را
بهترین
مکان برای
زنان و مادری را
بهترین شغل
برای آنها
ارزیابی
میکنند . انها
از ته قلب همیشه با
ورزش زنان
و
مشارکت انها
در امور
هنری بویژه
موسیقی و خوانندگی
مخالف بوده اند . در
فرهنگ سنتی و
مذهبی بخشی
از مردم
جا انداخته
بودند که ورزش دختران
سبب از بین
رفتن نعمت لهی
پرده بکارت
می شود . در
مقابل چنین رژیمی ما شاهد یک
مقاومت میلیونی و
عظیم از
سوی زنان
و خانواده
های مترقی
بوده ایم
که نخواستند
و نگذاشتند
دختران و شیرزنان کشور ما از
اموزش و هنر و ورزش
محروم شوند
.
یک نافرمانی غرورانگیز فمینیستی
و تحجر ستیز
که نگذاشت
سرنوشت زنان کشور
ما به سرنوشت
زنان در
دوره طالبان
در افغانستان
و اکنون در سرزمینهای
تحت سلطه داعش
و ... دچار شود . این
مقاومت و نیز موفقیتهای
مشخص ورزشی
و علمی زنان ایران
در حالی صورت
میگیرد که زنان
هنرمند به خاطر بازسازی ترانه هپی
و یا شرکت در
موسیقی زیرزمینی
بازداشت
می شوند و
همه ساله
صدها هزار نفر
به خاطر
نقض حجاب اجباری
بازداشت
و جریمه میگردند . و زنان
بدون اجازه
همسر حق
سفر ندارند
. همین تیم فوتسال
زنان که
اکنون قهرمان
شده است بهترین
گلزن و کاپیتان
ان به
دلیل عقب ماندگی
همسرش و با استفاده
از قانون
شرعی و کشوری
موجود ،
از سفر و همراهی با تیم
محروم می شود
. این
همان تیم فوتسالی
است که حتی صدا و سیمای رژیم
از نشان دادن
مسابقات ان
پرهیز میکند
با آنکه این شیرزنان
مجبورند با مقنعه و
گرمکن و لباس بلند در ان گرمای
خفه کننده فعالیت
کنند و از
پس حریفان خود
برآیند . ایا این
غرور انگیز نیست
؟ آیا خود این ثابت
نمی کند که
اکثریت مردم
کشورمان برای دولت
دینی و قوانین
عصر شترچرانی
تره هم خرد
نمی کنند ؟ این
پیروزی
حاصل یک جان سختی فمینیستی
جا افتاده
در کشور
ماست که علیرغم
میل بالائیها
رخ میدهد . به امید
روزی که زنان و دختران
کشور ما
در جامعه ای
زندگی کنند که
برابری کامل زن و
مرد در آن در
همه عرصه های زندگی نهادینه
شده باشد . به امید
روزی که
اثری از
حکومت و جامعه
مبتنی بر
تبعیض نباشد
!
آرش کمانگر - ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۵