آمریکا پس از جنگ جهانی دوم در ۳۷ "کشور قربانی" بیش از ۲۰ میلیون نفر کشته است

نوشته: جیمز ای لوکاس

برگردان: آمادور نویدی

پس از حملات فاجعه بار ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، در روان آمریکایی ها غم و احساس بیادماندنی از خشم و ناامیدی قابل درکی رسوخ کرد. درآن زمان تعداد کمی از مردم تلاش کردند که با اشاره به این که آمریکا در به وجود آوردن همین احساسات در مردم دیگر کشورها نیز مسئول بوده است، به ترویج یک چشم انداز متوازن بپردازند، اما آن ها به سختی توانستند موجی تولید کنند. اگرچه آمریکایی ها خرد ودانش مردم سراسر جهان را در همدلی و تأکید بر عذاب یکدیگر بطور خلاصه درک می کنند، اما یادآوری چنین اشتباهات مرتکب شده توسط ما کشور گوش شنوایی نداشت و خیلی زود با شتاب تحت الشعاع «جنگ علیه تروریسم» قرار گرفت.

اما ما باید به تلاش خود برای گسترش درک و دل سوزی در جهان ادامه دهیم. امید است که این مقاله در انجام آن تلاش با پرداختن به سئوال « آمریکا پس از جنگ جهانی دوم چند ۱۱ سپتامبر بوجود آورده است؟» کمک کند. موضوع این گزارش شامل ارقام تخمینی مرگ و میر۳۷ کشور جهان است و هم چنین به شرح مختصر چرا آمریکا مقصر است، می پردازد.

علل جنگ ها پیچیده هستند. ممکن است در برخی موارد کشورهایی به غیر از آمریکا مسئول مرگ و میر بیشتری شده باشند، اما اگر دخالت کشور ما علت لزوم جنگ و یا درگیری به نظر رسیده باشد، مسئول آن مرگ و میر در نظر گرفته شده است. به عبارت دیگر اگر آمریکا از دست سنگین (مداخله قدرت) خود استفاده نکرده بود، آن جنگ ها احتمالاً به وقوع نمی پیوستند. قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا مهم است.

این مطالعه نشان می دهد که نیروهای نظامی آمریکا مستقیماً مسئول حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیون مرگ و میر در طول جنگ های کره و ویتنام و عراق هستند. جنگ کره نیز شامل مرگ و میر چینی ها شده است، در حالی که جنگ ویتنام نیز شامل تلفات در کامبوج و لائوس گشته است.

مردم آمریکا احتمالاً از این ارقام آگاهی ندارد و حتی درباره جنگ های نیابتی که آمریکا نیز مسئول آن است چیز کمی می دانند. در جنگ های نیابتی در افغانستان، آنگولا، جمهوری دمکراتیک کنگو، تیمور شرقی، گواتمالا، اندونزی، پاکستان و سودان، بین ۹ تا ۱۴ میلیون کشته وجود داشته است.

اما قربانیان تنها از کشورهای بزرگ و یا بخشی از جهان نیستند. مرگ های باقی مانده در کشورهای کوچک تر شامل بیش از نیمی از کل تعداد کشورهاست. تقریباً تمام بخش های جهان هدف مداخله آمریکا قرار گرفته اند.

نتیجه گیری کلی بدست آمده آن است که پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا به احتمال بسیار زیاد مسئول مرگ بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون نفر در جنگ ها و درگیرهای پراکنده در سراسر جهان بوده است.

برای خانواده ها و دوستان قربانیان جنگ اهمیتی ندارد که علل جنگ، اقدام ارتش امریکا، نیروهای نظامی نیابتی، تدارکات تجهیزات نظامی آمریکا، یا مشاوران، یا راه های دیگری، مانند فشار اقتصادی اعمال شده توسط کشورمان باشد. آن ها باید درباره چیزهای دیگری مانند پیدا کردن عزیزان از دست رفته خود، یا پناهنده شدن، و چه گونه زنده ماندن تصمیم بگیرند.

و درد و خشم حتی بیشتر گسترش می یابد. برخی مقامات تخمین می زنند که به ازای یک نفر که در جنگ می میرد، حدود ۱۰ نفر زخمی وجود دارد. مشاهده، و ادامه درد و رنج ، همیشه یادآور هم وطنان آنهاست.

این ضروریست که آمریکایی ها بیشتر درباره این موضوع یاد بگیرند تا بتوانند احساس درد دیگران را درک کنند. مشاهده شد که آلمان ها در طول جنگ جهانی دوم «انتخاب کردند که ندانند». ما نمی توانیم به تاریخ اجازه بدهیم تا این را درباره کشور ما بگوید. سئوال مطرح شده در بالا چنین بود که «آمریکا پس از جنگ جهانی دوم مرتکب چند تا سپتامبر ۱۱ در دیگر کشورها شده است؟ پاسخ این است: احتمالاً ۱۰۰۰۰(ده هزار).

نظرات بر جمع آوری این ارقام

اگر بطور کلی صحبت کنیم، تعداد بسیار کم تر آمریکائی هایی که کشته شده اند در این مطالعه گنجانده نشده اند، نه به این دلیل که آنها مهم نیستند، بلکه بدین جهت که این گزارش بر تأثیر اعمال آمریکا بر مخالفانش متمرکز شده است.

رسیدن به شمار دقیق تعداد کشته ها آسان نیست، و این مجموعه از داده ها با تحقق کامل این واقعیت انجام شد. این تخمین ها به احتمال زیاد بعدها توسط خواننده ها و نویسنده ها با بالا یا پائین رفتن، تجدید نظر شود. اما بدون شک مجموع در میلیون ها باقی می ماند.

سختی جمع آوری اطلاعات قابل اعتماد در این زمینه توسط دو تخمین نشان داده شده است. به مدت چندین سال، من از رادیو اظهاراتی شنیدم که تحت خمرهای سرخ، سه میلیون کامبوجی کشته شده اند. با این حال، شماری را که در سال های اخیر شنیدم یک میلیون بود. مثال دیگر آن است که تعداد افراد کشته شده در عراق به علت تحریم ها پس از جنگ اول آمریکا با عراق بیش از یک میلیون نفر تخمین زده شده بود، اما در سال های اخیر، بر مبنای مطالعه اخیر، و یک تخمین کمتری حدود نیم میلیون پدید آمده است.

اغلب اطلاعات در باره جنگ ها بسیار دیر و تنها زمانی آشکار شده است که شخصی تصمیم بگیرد درباره اش صحبت بکند، و یا وقتی که به علت تلاش های مداوم عده قلیلی اطلاعات محرمانه بیشتری، پس از پایان گزارشات کمیته های ویژه کنگره آشکار شده است.

هر دو کشور پیروز و شکست خورده ممکن است که دلایل حود را برای کم نشان دادن تعداد کشته های خود داشته باشند. به علاوه، در جنگ های اخیری که آمریکا درگیر بوده است، غیرمعمول نیست اظهاراتی بشنویم مانند «ما تعداد کشته ها را نمی شماریم» و یا برای یک حسن نیت به «آسیب جانبی» کشته و معلولین رجوع شود. زندگی برای برخی ها بی ارزش است، به ویژه آنهایی که مردم را در مورد میدان جنگ شستشوی مغزی می دهند، تو گویی که یک صفحه شطرنج است.

این که بگوئیم گرفتن شمار دقیق کشته و زخمی ها مشکل است، به معنی آن نیست که بگوئیم ما نباید تلاش بکنیم. برای رسیدن به رقم ۶ میلیون یهودی کشته شده در طول جنگ جهانی دوم تلاش ضرورت داشت، اما دانش این رقم اکنون گسترش یافته است و به تصمیم برای جلوگیری از هولوکاست های آینده دامن زده است. مبارزه ادامه دارد.

با نویسنده می توان با آدرس زیر تماس گرفت:

jlucas511@woh.rr.com

----------------------------------------

۳۷ کشور قربانی

افغانستان

آمریکا با فریب اتحاد جماهیر شوروی در حمله به افغانستان، مسئول بین ۱ تا ۱/۸ میلیون (یک میلیون و یک میلیون و هشتصد هزار) نفر مرگ و میر در طول جنگ بین اتحاد جماهیر شوروی و افغانستان است. (۱،۲،۳،۴)

اتحاد جماهیر شوروی روابط دوستانه ای با همسایه خود، افغانستان داشت، که یک دولت سکولار بود. شوروی ترسید که اگر آن دولت به بنیادگرایی تبدیل گردد، این تغئیر می تواند به اتحاد جماهیر شوروی کشانده شود.

زبیگیو برژینسکی، مشاور رئیس جمهور کارتر، در سال ۱۹۹۸، در یک مصاحبه با نشریه پاریسی لی نوول آبزورور، اعتراف کرد که او مسئول تحریک کمک به مجاهدین در افغانستان بود که باعث حمله شوروی شد. طبق گفته او:

با توجه به نسخه رسمی تاریخ، کمک سیا به مجاهدین در سال ۱۹۸۰ شروع شد، یعنی، پس از آن که ارتش شوروی در ۲۴ دسامبر ۱۹۷۹ به افغانستان حمله کرد. اما واقعیت که تا کنون مخفی مانده است، کاملاً چیز دیگری است. در واقع، این تاریخ ۳ ژوئیه سال ۱۹۷۹ بود که رئیس جمهور کارتر اولین دستور برای کمک مخفی به مخالفان رژیم طرفدار شوروی در کابل را امضاء کرد. و از آن روز، من یادداشتی به رئیس جمهور نوشتم که به او توضیح دادم که به عقیده من این کمک، شوروی را به مداخله وادار می کند. (۵، ۱، ۶)

برژینسکی از آنجایی که گفت به اتحاد جماهیر شوروی ویتنام او را داد و باعث فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شد، گذاشتن این دام را توجیه می کند. او گفت: «چه پشیمانی؟» «عملیات مخفی یک عقیده عالی بود. بر اثر این طرح روس ها به تله افغانستان افتادند و شما می خواهید که من پشیمان باشم؟» (۷).

سیا ۵ تا ۶ میلیارد دلار بر روی عملیات خود در افغانستان خرج کرد تا خون اتحاد جماهیر شوروی را بریزد.(۱،۲،۳) وقتی که ۱۰ سال جنگ پایان یافت، بیش از یک میلیون نفر کشته شده بودند و هروئین افغانستان ۶۰٪ بازار آمریکا را تسخیر کرده بود.(۴)

آمریکا مستقیماً مسئول مرگ حدود ۱۲۰۰۰ نفر در افغانستان بوده است که بسیاری از آن کشتارها ناشی از بمباران در تلافی حملات به دارایی آمریکا در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بوده است. پرسنل نظامی آمریکا پس از آن حملات به افغانستان حمله کردند.

آنگولا

در سال ۱۹۶۱ در آنگولا یک مبارزه بومی علیه حاکمیت پرتغالی ها شروع شد. در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل یک دولت آنگولایی را به رسمیت شناخت، اگرچه آمریکا از چند کشور معدودی بود که مخالف این اقدام بود. در سال ۱۹۸۸، عمو سام کمک های مادی را به یونیا، گروهی که در صدد سرنگونی دولت بود، تأئید کرد. حتی امروز هم این مبارزه، که در آن زمان شامل چندین کشور بود، ادامه دارد.

مداخله آمریکا در آنگولا برای مردم آمریکا به عنوان واکنشی بر مداخله ۵۰۰۰۰ (پنحاه هزار) پرسنل کوبایی توجیه شده بود. با این حال، طبق گفته پی یرو گلیجیسیس، استاد تاریخ دانشگاه جان هایپکینز، عکس آن صادق بود. مداخله کوبایی ها به علت حمله مخفی با حمایت مالی سیا از طریق کشور همسایه زئیر، برای رفتن به پایتخت توسط متحد آمریکا، آفریقای جنوبی بود.(۱،۲،۳). (سه تخمین درباره تعداد کشته ها از ۳۰۰هزار تا ۷۵۰ هزار(۴،۵، ۶)

آرژانتین: به بخش مربوط به آمریکای لاتین نگاه کنید: عملیات کوندور/کرکس آمریکایی

بنگلادش: به بخش مربوط به پاکستان نگاه کنید

بولیوی

هوگو بانزر در دهه ۱۹۷۰ رهبر رژیم سرکوب گر بولیوی بود. آمریکا از این ناراحت شده بود، که رهبر سابق، معادن قلع را ملی و زمین ها را بین دهقانان بومی تقسیم کرده بود. بعدها آن اقدام که به نفع فقرا بود، معکوس شد.

بانزر، که در مدرسه آمریکایی زیر نظر آمریکا در پاناما، و بعدها در فورت هود، در تگزاس آموزش دیده بود، فوراً از تبعید برگشت تا با روبرت لوندین سرگرد نیروی هوایی آمریکا مشورت و رایزنی کند. بانزر در سال ۱۹۷۱ با کمک سیستم رادیویی نیروی هوایی آمریکا یک کودتای موفقیت آمیز براه انداخت. او در سال های اول دیکتاتوری خود دو برابر ده سال گذشته باهم از آمریکا کمک نظامی دریافت کرد.

چند سال بعد کلیسای کاتولیک ارتش را به قتل عام کارگران اعتصابی معادن قلع در سال ۱۹۷۵ متهم ساخت، بانزر، با کمک اطلاعاتی که توسط سیا ارائه شد، قادر به پیدا کردن و هدف قرار دادن کشیش ها و راهبه های چپ شد شد. استراتژی ضد روحانی او، شناخته شده به عنوان طرح بانزر، در سال ۱۹۷۷ توسط ۹(نه) دیکتاتوری دیگر آمریکای لاتین بکار گرفته شد. (۲) او متهم به مسئول مرگ ۴۰۰ نفر در زمان ریاست خود شده است. (۱)

هم چنین نگاه کنید به آمریکای جنوبی: عملیات کوندور

برزیل: به آمریکای جنوبی نگاه کنید: عملیات کوندور

کامبوج

بمباران کامبوج توسط آمریکا تحت دولت های جانسون و نیکسون به مدت چندین سال بطور مخفی جریان داشته است، اما زمانی که رئیس جمهور نیکسون در آماده سازی برای حمله زمینی به کامبوج آشکارا شروع به بمباران کرد، موجب تظاهرات بزرگ علیه جنگ ویتنام در آمریکا شد.

امروز از دامنه این بمب باران ها و درد و رنج بشری مربوط به آن کمترین آگاهی وجود دارد.

آسیب بسیار زیادی بر روستاها و شهرهای کامبوج وارد شد، که باعث بوجود آمدن پناهندگان و کوچ جمعیت شد. این وضعیت بی ثبات، خمرهای سرخ، یک حزب سیاسی کوچک به رهبری پل پوت را قادر به کسب قدرت ساخت. بارها در طول سال ها درباره نقش خمرهای سرخ در مرگ میلیون ها کامبوجی شنیده ایم، بدون هیچ تصدیقی که این کشتار توده ای با بمباران کامبوج توسط آمریکا ممکن شده بود، که آن کشور را با مرگ، صدمات، گرسنگی و آوارگی مردمش بی ثبات ساخت.

بنابراین، آمریکا مسئول نه تنها مرگ و میر ناشی از بمباران هاست، بلکه هم چنین مسئول مرگ مجموع حدود ۲/۵ (دو و نیم) میلیون نفر ناشی از فعالیت های خمرهای سرخ است. حتی زمانی که بعدها ویتنام در سال ۱۹۷۹ به کامبوج حمله کرد، سیا هنوز از خمرهای سرخ حمایت می کرد. (۱،۲،۳)

همچنین به بخش ویتنام نگاه کنید.

چاد

تخمین زده شده است که در چاد، توسط دولت به رهبری حیسین هابری، کسی که در ژوئن سال ۱۹۸۲ با کمک مالی و سلاح سیا به قدرت رسانده شد، حدود ۴۰۰۰۰(چهل هزار) نفر کشته و تا ۲۰۰۰۰۰(دویست هزار) نفر شکنجه شده اند. او به مدت هشت سال در قدرت باقی ماند. (۱،۲)

دیده بان حقوق بشر ادعا کرد که هابری مسئول کشتار هزاران نفر بود. در سال ۲۰۰۱، در حالی که او در سنگال زندگی می کرد، برای جنایاتی که در چاد مرتکب شده بود تقریباً محاکمه شد. با این حال، دادگاه این اقدامات را مسدود ساخت. سپس کسانی که در حقوق بشر کار می کردند، تصمیم گرفتند تا این پرونده را در بلژیک دنبال کنند، به این دلیل که برخی از قربانیان شکنجه هابری در آنجا زندگی می کردند. در ژوئن سال ۲۰۰۳، آمریکا به بلژیک گفت که اگر اجازه بدهد که چنین اقدام قانونی اتفاق بیفتد، در از دست دادن موقعیت خود به عنوان میزبان مقر فرماندهی ناتو خطر می کند. بنابراین، نتیجه آن شد که قانونی را که به قربانیان اجازه می داد تا در بلژیک برای جنایات مرتکب شده در خارج پرونده شکایت باز کنند، لغو شد. با این حال، دو ماه بعد یک قانون جدید وضع شد که ماده ویژه ای برای ادامه پرونده علیه هابری ساخت.

شیلی

سیا در انتخابات شیلی در سال های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۴ مداخله کرد. در سال ۱۹۷۰، سالوادور آلنده، یک کاندید سوسیالیست به رئیس جمهوری انتخاب شد. سیا می خواست جهت جلوگیری از مراسم تحلیف یک کودتای نظامی راه بیندازد، اما رئیس ستاد ارتش شیلی، ژنرال رنه اشنایدر مخالف این اقدام شد. سیا سپس، به همراه برخی از افراد نظامی شیلی برای ترور اشنایدر طرح ریزی کرد. این طرح شکست خورد و آلنده زمام قدرت را در دست گرفت. ولی رئیس جمهور نیکسون منصرف نشد و دستور داد تا سیا زمینه را برای یک کودتا فراهم سازد. او گفت: «بگذار اقتصاد جیغ بکشد».

چیزی که دنبال شد جنگ چریکی، اتش سوزی، بمب گذاری، خرابکاری و ترور بود. آی تی تی (شرکت تولید جهانی مستقر در آمریکا، برای تولید قطعات ویژه برای هوافضا، حمل و نقل، انرژی و بازارهای صنعت /شرکت بین المللی تلفن و تلگراف– ویکی پیدیا – م) و دیگر شرکت های آمریکایی با منابع مالی شیلی از تظاهرات و اعتصابات حمایت کردند. نهایتاً، در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، آلنده یا با خودکشی و یا با ترور در گذشت. در آن زمان هنری کسینجر، وزیر امور خارجه آمریکا در باره شیلی گفت:« من نمی دانم چرا ما نیاز داریم بایستیم و ببینیم که یک کشوری به دلیل بی مسئولیتی مردم خودش کمونیست شود.» (۱) در طول ۱۷ سال ترور تحت جانشین آلنده، ژنرال آگستو پینوشه، تخمین زده شده است که حدود ۳۰۰۰ نفر از مردم شیلی کشته شدند و بسیاری دیگر شکنجه و یا «ناپدید» گشتند. (۲،۳،۴،۵)

هم چنین نگاه کنید به آمریکای جنوبی: عملیات کوندور

چین

حدود ۹۰۰۰۰۰(نهصد هزار) چینی در جنگ کره کشته شدند. برای اطلاعات بیشتر، نگاه کنید به: کره

کلمبیا

به علت حمایت آمریکا از دولت تروریستی کلمبیا، تخمین زده شده است که از سال های ۱۹۶۰ تا سال های اخیر ۶۷۰۰۰ (شصت و هفت هزار) نفر کشته شده اند. (۱)

بنابر گزارش سال ۱۹۹۴ سازمان عفو بین الملل، ازسال ۱۹۸۶، بیش از ۲۰۰۰۰ (بیست هزار) نفر به دلایل سیاسی به طور عمده توسط ارتش و متحدان شبه نظامی آن ها در کلمبیا کشته شده اند. عفو بین الملل ادعا کرد که « تجهیزات نظامی عرضه شده توسط آمریکا، که ظاهراً برای استفاده علیه قاچاقچیان مواد مخدر تحویل داده شده است، توسط ارتش کلمبیا برای ارتکاب جنایت به نام «ضد شورش» مورد استفاده قرار گرفته است. (۲) در سال ۲۰۰۲ یک تخمین دیگر زده شد که هرسال ۳۵۰۰ نفر در جنگ داخلی کلمبیا با بودجه مالی آمریکا کشته می شوند. (۳)

در سال ۱۹۹۶ دیده بان حقوق بشر گزارش «جوخه های ترور در کلمبیا» را صادر کرد، که آشکار ساخت مأموران سیا در سال ۱۹۹۱ به کلمبیا رفتند تا به ارتش در آموزش مأموران مخفی در فعالیت های ضد خرابکارانه کمک کنند. (۴،۵)

در سال های اخیر دولت امریکا تحت طرح کلمبیا کمک ارائه داده است. دولت کلمبیا به استفاده از اکثر کمک های مالی برای تخریب کشاورزی و حمایت از گروه های شبه نظامی متهم شده است.

کوبا

در حمله به خلیج خوک های کوبا در ۱۸ آوریل ۱۹۶۱، که پس از ۳ روز پایان یافت، ۱۱۴ نفر از نیروهای مهاجم کشته شدند، ۱۱۸۹ نفر به اسارت درآمدند و تعداد کمی فرار کرده و به کشتی آمریکایی که منتظر بود، پیوستند. (۱) تبعیدیان اسیر شده به سرعت محاکمه شدند، تعداد کمی اعدام شدند و بقیه به جرم خیانت به سی سال زندان محکوم شدند. این تبعیدیان پس از ۲۰ ماه در ازای ۵۳ میلیون دلار غذا و دارو آزاد گردیدند.

برخی ها تخمین می زنند که تعداد نیروهای کوبایی کشته شده بین ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر بوده است. برخی دیگر تخمین می زنند که ۱۸۰۰ نفر از نیروهای کوبایی در یک بزرگراه باز توسط بمب ناپالم کشته شده بودند. بنظر می رسد که این کشتار سلف بزرگراه مرگ در عراق در سال ۱۹۹۱ بوده است، زمانی که نیروهای امریکایی بی رحمانه تعداد زیادی عراقی را در یک بزرگراه نابود کردند. (۲)

جمهوری دمکراتیک کنگو (زئیر سابق)

آغاز خشونت گسترده در این کشور توسط استعمارگر آن، شاه لیوپولد بلژیک در سال ۱۸۷۹ تحریک شده بود. جمعیت کنگو طی یک دوره ۲۰ ساله تا ۱۰ میلیون نفر کاهش یافت که برخی ها ازآن به عنوان «نسل کشی لیوپولد» نام می برند. (۱) آمریکا مسئول مرگ حدود یک سوم قتل های بی شماری است که در آن کشور در سال های اخیر صورت گرفته است. (۲)

در سال ۱۹۶۰ کنگو به یک کشور مستقل تبدیل شد که پاتریس لوموبا اولین نخست وزیر آن بود. او با دخالت سیا ترور شد، اگر چه برخی ها می گویند که در واقع بلژیک مسئول قتل او بود.(۳) اما با این وجود، سیا برای قتل او برنامه ریزی کرده بود. (۴) قبل از ترور او سیا یکی از دانشمندان خود، دکتر سیدنی گوتلیب را به کنگو می فرستد، که «مواد بیولوژیکی مرگباری» درنظر گرفته شده را برای استفاده در ترور لومومبا حمل کند. این ویروس می توانست قادر به تولید یک بیماری کشنده برای منطقه بومی کنگوی آفریقا باشد و با یک کیف دیپلوماتیک حمل شد.

در اکثر زمان سال های اخیر جنگ داخلی در جمهوری دمکراتیک کنگو وجود داشته است، که اغلب توسط آمریکا و دیگر کشورها، از جمله کشورهای همسایه دامن زده شده است. (۵)

در آوریل سال ۱۹۷۷، نیوزدی گزارش داد که سیا مخفیانه از تلاش برای استخدام صدها مزدور در آمریکا و بریتانیای کبیر جهت خدمت در کنار ارتش زئیر حمایت می کند. آمریکا در همین سال ۱۵ میلیون دلار تجهیزات نظامی به موبوتو رئیس جمهور زئیر برای دفع حمله گروه های رقیب ارائه داد که در آنگولا عملیات دارند. (۶)

در ماه مه ۱۹۷۹، آمریکا چندین میلیون دلار برای کمک به موبوتو فرستاد که سه ماه قبل تر ان توسط وزارت امور خارجه آمریکا به نقض حقوق بشر محکوم شده بود. (۷) آمریکا در طول جنگ سرد بیش از ۳۰۰ میلیون دلار اسلحه به زئیر سرازیر کرد (۸ ، ۹) ۱۰۰ میلیون دلار برای آموزش نظامی به او ارائه گردید. (۲) در سال ۲۰۰۱ به کمیته کنگره آمریکا گزارش شد که شرکت های آمریکایی، از جمله یکی که با رئیس جمهور سابق جرج بوش پدر مرتبط بوده، کنگو را برای منافع پولی آماده کرده است. یک نبرد بین المللی برای منابع آن کشور وجود دارد که بیش از ۱۲۵ شرکت و فرد دخالت دارند. یکی از این مواد کولتان (مواد معدنی سیاه ترکیبی ازنیوبایت/سنگ معدن فلز دار و تانتالایت/عنصر فلزی – م) است، که در ساخت تلفن های همراه بکار برده می شود. (2)

جمهوری دومینیکن

در سال ۱۹۶۲، خووان باش رئیس جمهور جمهوری دومینیکن شد. او حامی برنامه هایی مانند اصلاحات ارضی و کارهای عمومی بود. این خبر خوبی برای رابطه آینده با آمریکا نبود، و تنها پس از ۷ ماه در ریاست، او با کودتای سیا سرنگون شد. در سال ۱۹۶۵ وقتی که گروهی سعی کرد تا او را دوباره به ریاست جمهوری برگزیند، رئیس جمهور جانسون گفت:«این باش خوب نیست». معاون وزیر امور خارجه آقای مان پاسخ داد:«آقای رئیس جمهور، او به هیچ وجه خوب نیست. اگر ما یک دولت مناسب و محجوب در آن جا نگیریم، یک باش دیگر می گیریم، و یک منجلاب می شود.» دو روز بعد حمله آمریکا شروع شد و ۲۲۰۰۰ پرسنل نظامی و تفنگدار به جمهوری دومینیکن وارد شدند و حدود ۳۰۰۰ نفر از مردم دومینیکن در مدت جنگ کشته شدند. بهانه پوشش برای چنین جنایتی، حفاظت از خارجی های آن جا اعلام شد. (۱،۲،۳،۴)

تیمور شرقی

در دسامبر سال ۱۹۷۵، اندونزی به تیمور شرقی حمله کرد. این تهاجم روز بعد از آن راه اندازی شد که رئیس جمهور آمریکا جرالد فورد و وزیر امور خارجه هنری کسینجر اندونزی را ترک کرده بودند، جایی که آنها به رئیس جمهور سوهارتو اجازه استفاده از سلاح های امریکایی دادند، در حالی که تحت قانون آمریکا، نباید از آن سلاح ها برای تجاوز استفاده شود. دانیل موینیهان، سفیر آمریکا در سازمان ملل گفت که آمریکا می خواست که «کارها به همان صورتی پیش برود که رفت.» (۱،۲) نتیجه آن شد که حدود ۲۰۰۰۰۰ (دویست هزار) نفر از جمعیت ۷۰۰ هزار نفری تیمور شرقی کشته شدند. (۱،۲)

شانزده سال بعد، در ۱۲ نوامبر سال ۱۹۹۱، ۲۷۰ (دویست و هفتاد) نفر از تظاهر کنندگان تیمور شرقی، اکثر آنها کودک، در مراسم یادبود در دیلی (مرکز تیمور شرقی – م)، راهپیمایی می کردند، که توسط پرسنل شوک کوپاسوس اندونزی (نیروهای ویژه ارتش اندونزی برای انجام عملیات ویژه – م) تحت ریاست فرمانده های آموزش دیده آمریکایی پارابو سابیاناتو(داماد ژنرال سوهارتو) و کیکی سیاهناکری، کشته شدند. کامیون هایی دیده شد که اجساد را به دریا انداخته اند. (۵)

السالوادور

جنگ داخلی در السالوادور از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۲ با ۶ میلیارد دلار کمک آمریکا برای حمایت از دولت و تلاش برای شکست جنبشی که خواهان عدالت اجتماعی برای حدود ۸ میلیون جمعیت آن کشور بود، تأمین مالی شد. (۱)

طبق مصاحبه ای که با یک فراری از ارتش السالوادور در نیویورک تایمز منتشر شده است، در آن زمان مشاوران نظامی آمریکا روش های شکنجه را بر زندانیان نوجوان انجام می دادند. این عضو سابق گارد ملی السالوادور شهادت داد که او عضوی از جوخه دوازده نفری بود که افرادی را که گفته می شد چریک هستند پیدا می کرد و شنکجه می داد. بخشی از آموزشی که در شکنجه دریافت نمود در مکانی آمریکایی در پاناما بود. (۲)

در سال ۱۹۸۱ حدود ۹۰۰ روستایی در روستای ال موزوتی قتل عام شدند. ده نفر از دوازده سرباز دولت السالوادور که به عنوان شرکت کننده در این اقدام ذکر شده اند، فارغ التحصیل مدرسه ای هستند که توسط آمریکایی ها اداره می شود. (۲) آنها تنها بخشی از حدود ۷۵۰۰۰ مردم کشته شده در طول جنگ داخلی هستند. (۱)

طبق گزارش کمیسون حقیقت یاب سازمان ملل در سال ۱۹۹۳، بیش از ٪۹۶ نقض حقوق بشر صورت گرفته در طول جنگ توسط ارتش السالوادور یا جوخه های مرگ شبه نظامیان مرتبط با ارتش السالوادور انجام گرفته است. (۳)

آن کمیسون فارغ التحصیلان مدرسه آمریکایی را به بسیاری از قتل های بدنام مرتبط ساخت. نیویورک تایمز و واشنگتن پست با مقالات سوزان دنبال شدند. در سال ۱۹۹۶، هیئت نظارت کاخ سفید گزارشی صادر کرد که از بسیاری اتهامات علیه آن مدرسه آمریکایی عنوان شده توسط رو. روی بورژوازی، رئیس دانشکده دیده بان آمریکا حمایت کرد. در همان سال پنتاگون گزارش طبقه بندی شده قبلی را منتشر کرد که نشان می داد فارغ التحصیلان برای کشتن، اجحاف، و سوء استفاده فیزیکی برای بازجویی، به دروغ زندانی کردن و دیگر روش های کنترل آموزش داده شده بودند. (۴)

گرانادا

پس از آن که موریس بیشاپ در سال ۱۹۷۹رئیس جمهور شد، سیا شروع به بی ثبات کردن گرانادا کرد، بخشی به این دلیل که او حاضر نشد به انزوای کوبا بپیوندد. کمپین علیه او منجر به سرنگونی او و حمله آمریکا به گرانادا در ۲۵ اکتبر سال ۱۹۸۳ گشت، که حدود ۲۷۷ نفر کشته شدند. (۱،۲) او متهم شد که فرودگاهی در گرانادا ساخته می شد که می توانست برای حمله به آمریکا مورد استفاده قرار بگیرد و هم چنین به دروغ ادعا شد که جان دانشجویان پزشکی آمریکایی در آن جزیره در خطر بود.

گواتمالا

در سال ۱۹۵۱ جاکوب آربنز به ریاست جمهوری گواتمالا برگزیده شد. او برخی از زمین های بکار گرفته نشده شرکت میوه متحد/یونایتد فروت کمپانی را برای خود برداشت و به شرکت خسارت داد. (۱،۲) آن شرکت سپس شروع به کمپینی کرد که آربنز را به عنوان ابزار توطئه بین المللی جا بزند و حدود ۳۰۰ مزدور استخدام کرد که در عرضه نفت و قطارها خرابکاری کنند. (۳) در سال ۱۹۵۴ یک کودتا به رهبری سیا او را از ریاست برکنار کرد و او به خارج کشور رفت. در طول ۴۰ سال بعد رژیم های گوناگون هزاران نفر از مردم را کشته اند.

در سال ۱۹۹۹ واشنگتن پست گزارش کرد که یک کمیسیون روشن تاریخی نتیجه گیری کرد که بیش از ۲۰۰۰۰۰(دویست هزار) نفر در طول جنگ داخلی کشته شده اند و ۴۲۰۰۰ (چهل و دو هزار) نقض حقوق بشری صورت گرفته، که ۲۹۰۰۰ (بیست و نه هزار ) از آن ها مرگ در پی داشته است، ٪۹۲ از آنها توسط ارتش صورت گرفته است. کمیسیون در ادامه گزارش داد که دولت آمریکا و سیا به دولت گواتمالا فشار آورده اند که جنبش چریکی را به بیرحمانه ترین وضع ممکن سرکوب کند. (۴،۵)

بنابر گزارش کمیسون بین سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۳ دولت نظامی گواتمالا – کمک مالی و حمایت شده توسط آمریکا – حدود چهار صد روستای مایان را در یک کمپین نسل کشی نابود کرد. (۴)

یکی از مدارک ارائه شده به کمیسون یادداشت سال ۱۹۶۶ یک مقام وزارت امور خارجه آمریکا بود، که شرح می داد که چه گونه یک «خانه امن» برای استفاده مأموران امنیتی گواتمالا و ارتباطات آمریکایی آنها ساخته شد. این مرکز فرماندهی برای «جنگ کثیف» گواتمالا علیه شورشیان چپ و متحدان مظنون بود. (۲)

هائیتی

هائیتی از سال ۱۹۵۷ تا سال ۱۹۸۶ توسط پاپا داک دووالی یر و سپس توسط پسر او اداره شد. در آن زمان نیروهای خصوصی تروریستی آنها بین ۳۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ (سی تا صد هزار) نفر از مردم را کشتند.(۱) در آن زمان میلیون ها دلار یارانه سیا به هائیتی سرازیر شد، که عمدتاً برای سرکوب جنبش های مردمی بود،(۲) اگرچه اغلب کمک نظامی آمریکا به آن کشور، طبق گفته ویلیام بلوم، مخفیانه از طریق اسرائیل هدایت می شد.

بنا به گزارشات، دولت ها پس از دوران حکمرانی دووالی یر برای حتی شمار بیشتری از کشتارها مسئول بودند، و نفوذ آمریکا بر هائیتی، به ویژه از طریق سیا، ادامه داشته است. آمریکا بعد ها یک کشیش سیاه پوست کاتولیک، جیان برتراند آریستسد را از ریاست جمهوری برکنار کرد، حتی اگر چه او با ٪۶۷ رأی در سال های اولیه ۱۹۹۰ انتخاب شده بود. طبقه ثروتمند سفید پوست در هائیتی در کشوری که اغلب سیاه پوست هستند، به این دلیل که برنامه های اجتماعی طراحی شده او برای کمک به فقرا و پایان دادن به فساد بود، مخالف او بود. (۳) بعدها به ریاست برگشت، اما زیاد طول نکشید. او بوسیله آمریکا مجبور شد تا ریاست را ترک کند و اکنون در آفریقای جنوبی زندگی می کند.

هندوراس

در سال های ۱۹۸۰ سیا از گردان ۳۱۶ حمایت نمود، که در آدم ربایی، شکنجه و کشتن صدها نفر از شهروندان خود شرکت داشت. تجهیزات شکنجه و کتابچه های راهنما توسط پرسنل آرژانتینی سیا که با عوامل آمریکایی در آموزش هندوراسی ها کار می کردند، ارائه گردید. تقریباً ۴۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. (۱،۲) این مثال دیگری از شکنجه در جهان است که توسط آمریکا حمایت مالی شده است. (۳)

گردان ۳۱۶ از دستگاه های شوک دهنده و خفه کننده در بازجویی در سال های ۱۹۸۰ استفاده کرد. زندانیان اغلب برهنه نگاه داشته می شدند و، هنگامی که دیگر فایده ای نداشت، کشته می شدند و در گورهای بی نام بخاک سپرده می شدند. اسناد غیرمحرمانه و دیگر منابع نشان می دهد که سیا و سفارت آمریکا ازجنایات بی شمار خبر داشت، از جمله قتل و شکنجه، اما با این وجود در حمایت از گردان ۳۱۶ ادامه داد و با رهبران آن همکاری کرد.(۴)

هندوراس در اوایل سال های ۱۹۸۰اسکان موقت برای کنتراها/ضد انقلاب بود که سعی می کردند تا دولت سوسیالیست ساندنیست در نیکاراگوئه را سرنگون سازند. جان دی.نگروپونته، که معاون وزیر امور خارجه بود، سفیر ما بود، وقتی که کمک نظامی ما به هندوراس از ۴ میلیون دلار به ۷۷/۴ میلیون دلار در سال افزایش یافت. نگروپونته هرگونه دانش از این جنایات را در طول زمان تصدی خود انکار می کند. با این حال، سلف او در آن موقعیت، جک آر. بیننز، در سال ۱۹۸۱ گزارش داده بود که او عمیقاً نگران افزایش شواهد ترورهای ضمانت شده رسمی است. (۵)

مجارستان

در سال ۱۹۵۶ مجارستان، یک کشور ماهواره شوروی، علیه شوروی شورش کرد. در مدت قیام رادیوی آمریکایی اروپای آزاد که برای مجارستان برنامه پخش می کرد، برخی اوقات یک لهن تهاجمی بخود می گرفت، شورشیان را تشویق می کرد تا باور کنند که حمایت غرب حتمی است، و حتی مشاوره تاکتیکی می داد که چه گونه با شوروی ها بجنگند. آنها را امیدوار کردند و سپس پخش این برنامه ها که حتی سایه تیره تری بر تراتژدی مجارستان انداخت، نقش بر آب شد. (۱) تلفات مجارها و شوروی ها حدود ۳۰۰۰ نفر بود و انقلاب سرکوب شد. (۲)

اندونزی

در سال ۱۹۶۵، در اندونزی یک کودتای نظامی، ژنرال سوکارنو را با ژنرال سوهارتو به عنوان رهبر جانشین جایگزین ساخت. آمریکا در تغئیر آن دولت نقش داشت. روبرت مارتینز، یک مقام سابق در سفارت آمریکا در اندونزی، شرح داد که چه گونه در سال ۱۹۶۵ دیپلمات های آمریکا و افسران سیا تا ۵۰۰۰ نام به جوخه های مرگ ارتش اندونزی ارائه دادند و هنگامی که کشته و یا دستگیر می شدند، نام آنها را علامت می زدند. مارتینز اعتراف کرد که «من احتمالاً دستم به خون بسیاری آلوده شده است، اما به هیچ وجه بد نیست. زمانی وجود دارد که باید ضربه محکمی در لحظه مناسب بزنید.» (۱،۲،۳) تخمین زده می شود که شمار کشته ها بین ۵۰۰۰۰۰ (پانصد هزار) تا ۳ میلیون نفر است. (۴،۵،۶)

از سال ۱۹۹۳ تا سال ۱۹۹۷ آمریکا به جاکارتا (پایتحت اندونزی) تقریباً ۴۰۰ میلیون دلار در کمک اقتصادی ارائه داده است و ده ها میلیون دلار به آن کشور سلاح فرخته است. کلاه سبزهای آمریکایی به نیروهای نخبه اندونزی آموزش ارائه می دهند که مسئول بسیاری از جنایات در تیمور شرقی هستند. (۳)

ایران

ایران در جنگ علیه عراق از سال ۱۹۸۰ تا سال ۱۹۸۸، حدود ۲۶۲۰۰۰ نفر از دست داد. (۱)

برای اطلاع بیشتر به اطلاعات درباره جنگ به عراق مراجعه کنید.

در ۳ ژوئیه سال ۱۹۸۸، کشتی جنگی نیروی دریایی آمریکا، وینسنز، در درون آب های ایران مشغول عملیات و ارائه کمک نظامی به عراق در طول جنگ بین ایران و عراق بود. در طول جنگ علیه قایق های توپدار ایران، به هواپیمای مسافربری ایرباس که در مسیر معمولی پرواز غیرنظامی بود، دو موشک شکیک کرد. تمام ۲۹۰ مسافران و خدمه غیرنظامی هواپیما کشته شدند. (۲،۳)

عراق

الف. جنگ ایران و عراق از سال ۱۹۸۰ تا سال ۱۹۸۸ طول کشید و در طول آن زمان بنابر گزارش واشنگتن پست، حدود ۱۰۵۰۰۰(صد و پنج هزار) عراقی کشته شدند. (۱،۲)

به گفته هاوارد تیچر، مقام سابق شورای امنیت ملی، آمریکا به عراقی ها میلیاردها دلار وام ارائه داد و در راه های دیگری به عراق کمک کرد، مانند این که مطمئن شود که عراق تجهیزات نظامی، از جمله سلاح بیولوژیکی دارد. این افزایش کمک در حالی صورت گرفت که به نظر می رسید که ایران برنده جنگ است و به بصره نزدیک می شد. (۱) آمریکا موافق تضعیف هر دو کشور بر اثر اثر جنگ بود، و نمی خواست که نه ایران و نه عراق برنده شود.

ب. جنگ آمریکا با عراق و تحریمات علیه عراق از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۰۳ افزایش یافت.

عراق در ۲ اوت سال ۱۹۹۰ به کویت حمله کرد، و آمریکا خواستار خروج نیروهای عراق از کویت شد، و چهار روز بعد سازمان ملل تحریمات بین المللی را بر عراق به اجرا گذارد.

عراق از آنجایی که سفیر آمریکا در عراق، آوریل گلاسپی، به صدام حسین گفته بود که آمریکا درمناقشه کشورش با کویت هیچ موضعی ندارد، دلیلی برای باور داشت که آمریکا مخالف حمله او به کویت نیست. بنابراین چراغ سبز داده شده بود، اما به نظر می رسید که بیشتر یک تله بوده است.

به عنوان بخشی از استراتژی روابط عمومی جهت نیرو دادن به مردم آمریکا در حمایت برای حمله علیه عراق، دختر سفیر کویت (شهادت نیره الطباح، ویکی پیدیا – م) در آمریکا در برابر کنگره آمریکا به دروغ شهادت داد که سربازان عراقی دو شاخه های بیمارستان کویت را در محل پرورش اطفال زودرس (انکوبیتور ها) می کشیدند. (۱)

https://en.wikipedia.org/wiki/Nayirah_(testimony)

این اظهارات به شور و هیجان جنگ در آمریکا کمک کرد.

حمله هوایی آمریکا در ۱۷ ژانویه سال ۱۹۹۱ شروع شد و ۴۲ روز طول کشید. در ۲۳ فوریه سال ۱۹۹۱، رئیس جمهور اچ. دبلیو. بوش (پدر) دستور حمله زمینی آمریکا را صادر کرد. حمله با کشتار بسیار زیاد پرسنل نظامی عراقی که ضرورتی نداشت، صورت گرفت. در مقایسه با حدود ۲۰۰۰۰۰(دویست هزار) کشته عراقی، تنها ۱۵۰ نفر از پرسنل نظامی آمریکایی کشته شدند. برخی از عراقی ها بی رحمانه در بزرگراه مرگ کشته شدند و حدود ۴۰۰ تن از اورانیوم رقیق شده توسط آمریکا در این کشور برجای گذارده شد. (۲،۳)

مرگ های دیگر به علت معلول شدن، و کشتار غیرنظامیان بود، آنهایی که بر اثر خرابی تأسیسات آب درمانی عراق و دیگر جنبه های تخریب زیرساخت و توسط تحریمات عراق کشته شدند.

در سال ۱۹۹۵، سازمان مواد غذایی و کشاورزی سازمان ملل گزارش داد که تحریمات سازمان ملل علیه عراق از سال ۱۹۹۰ مسئول مرگ بیش از ۵۶۰۰۰۰ (پانصد و شصت هزار) کودک بوده است. (۵)

لیسلی استاهل در برنامه تلویزیونی ۶۰ دقیقه در سال ۱۹۹۶، به مادلین آلبرایت، سفیر آمریکا در سازمان ملل ذکر کرد:«ما شنیده ایم که نیم میلیون کودک عراقی مرده اند. منطورم این است، که بیشتر از شمار کودکانی که در بمباران هیروشیمای ژاپن مرده اند. و – شما می دانید، آیا این هزینه (کشتن نیم میلیون کودک عراقی – م) ارزش داشت؟» خانم آلبرایت پاسخ داد:«فکر می کنم که این انتخاب خیلی سختی است، اما این هزینه – ما فکر می کنیم که ارزش داشت.» (۴)

در سال ۱۹۹۹، پونیسف گزارش داد که هر ماه ۵۰۰۰ کودک عراقی به علت تحریمات و جنگ با آمریکا می میرند. (۶)

ریچارد گارفیلد بعدها تخمین زد که به احتمال زیاد شمار بیش از حد مرگ و میر در میان کودکان زیر پنج سال از سال ۱۹۹۰ تا ماه مارس ۱۹۹۸، دو برابر دهه های قبل – ۲۲۷۰۰۰(دویست و بیست و هفت هزار) نفر بوده است. گارفیلد تخمین زد که تا سال ۲۰۰۰، شمار مرگ و میر ۳۵۰۰۰۰ (سیصد و پنجاه هزار) نفر بوده است (برمبنای بخش نتیجه مطالعه دیگر). (۷)

با این حال، محدودیت هایی برای این مطالعات وجود دارد. آمار و ارقام او برای سه سال باقی مانده تحریمات به روز نشده بود. هم چنین، دو گروه دیگر سنی تا اندازه ای آسیب پذیر: کودکان نونهال بالای پنج سال و افراد مسن مورد مطالعه قرار نگرفته بودند.

تمام این گزارش ها شاخص های قابل توجهی از شمار مرگ و میر گسترده ای بودند که آمریکا از آن آگاه بود و بخشی از استراتژی او جهت وارد آوردن فشار درد و وحشت کافی میان عراقی ها بود تا باعث شود که آنها علیه دولت خود شورش کنند.

پ: جنگ آمریکا و عراق در سال ۲۰۰۳ شروع شد و خاتمه نیافته است

درست در حالی که پایان جنگ سرد آمریکا را در حمله به عراق در سال ۱۹۹۱ جسور کرد، حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، زمینه را برای راه اندازی جنگ کنونی آمریکا علیه عراق بنا نهاد. در حالی که در دیگر جنگ ها بعد ها متوجه دروغ هایی می شدیم که برای فریب ما استفاده شده اند، ولی برخی از این فریب هایی که برای وارد کردن ما در این جنک به کار گرفته شد، تقریباً در اسرع وقت درست زمانی که بزبان آورده شدند، شناخته شدند. هیچ سلاح کشتار جمعی وجود نداشت، ما تلاش نمی کردیم که دمکراسی را ترویج دهیم، ما سعی نمی کردیم که مردم عراق را از یک دیکتاتور نجات دهیم.

تعداد کل کشته های عراقی که ناشی از جنگ کنونی ما علیه عراق است، ۶۵۴۰۰۰ (ششصد و پنجاه و چهار هزار) نفر است، که طبق گفته تحقیقات جان هاپکین، ۶۰۰۰۰۰(ششصد هزار) نفر از آن مرتبط به اعمال خشونت است. (۱،۲)

از آن جایی که این مرگ و میرها ناشی از حمله آمریکا می باشد، رهبران ما باید مسئولیت آن کشتارها را بپذیرند.

جنگ بین اسرائیل و فلسطین

حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار اسرائیلی و فلسطینی، ولی اغلب دومی ها، در مبارزه بین این دو گروه کشته شده اند. آمریکا حامی قدرت مند اسرائیل بوده است، و میلیاردها دلار کمک ارائه می دهد، و از دراختیار داشتن سلاح های هسته ای اسرائیل حمایت می کند. (۱،۲)

(اگرچه نویسنده به کشتار بیشتر فلسطینی ها و حمایت آمریکا از اسرائیل در داشتن سلاح هسته ای اقرار کرده است، ولی کشتار اسرائیلی ها نسبت به فلسطینی هایی که با سلاح ها و پول هایی آمریکایی کشته می شوند، به مراتب خیلی بیشتر است – م)

کره، شمال و جنوب

جنگ کره در سال ۱۹۵۰ شروع شد، زمانی که طبق دولت ترومن، در ۲۵ ژوئن کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد. با این حال، توضیح دیگری ظهور گشته و ادعا می کند که حمله کره شمالی زمانی اتفاق افتاد که حملات مرزی بسیاری توسط هر دو طرف صورت می گرفت. اغلب درگیری های مرزی با کره شمالی در سال ۱۹۴۸ توسط کره جنوبی آغاز شد. دولت کره شمالی ادعا کرد که تا سال ۱۹۴۹ ارتش کره جنوبی ۲۶۱۷ تهاجم مسلحانه مرتکب شده است. این افسانه است که اتحاد جماهیر شوروی به کره شمالی دستور داد تا به کره جنوبی حمله کند. (۱،۲)

آمریکا حمله خود را قبل از حمایت سازمان ملل از تصویب قطعنامه با مداخله کشور ما شروع کرد، و نیروی نظامی ما با معرفی استفاده از بمب ناپالم در جنگ خشونت و ویرانگری عمدی را اضافه نمود. (۱)

در طول جنگ اکثریت کشته شدگان از کره جنوبی، کره شمالی و چینی بودند. چهار منبع شمار کشته شدگان را از ۱/۸ تا ۴/۵ (یک میلیون هشتصد هزار تا چهار و نیم ) میلیون نفر اعلام کرده اند (۳،۴،۵،۶). منبع دیگری تعداد کل کشته ها را ۴ میلیون داد، اما مشخص نمی کند که به کدام کشور تعلق داشتند. (۷)

جان اچ. کیم، سرباز قدیمی و رئیس کمیته سربازان قدیم برای صلح، در مقاله ای در طول جنگ کره نوشت:«ارتش، نیروی هوایی و نیروی دریایی آمریکا مستقیماً در کشتن حدود میلیون۳ (سه میلیون) غیرنظامی – در هر دو کره شمالی و جنوبی – در بسیاری از نقاط سراسر کره درگیر بوده اند… گزارش شده است که آمریکا حدود ۶۵۰۰۰۰ (ششصد و پنجاه هزار ) تن بمب، از جمله ۴۳۰۰۰ (چهل و سه هزار) تن بمب ناپالم، درطول جنگ کره انداخته است.» تصور براین شده که این جمع کل کشته ها شامل تلفات چینی ها نیست.

منبع دیگری می گوید که مجموع کل کشته ها حدود ۵۰۰۰۰۰ (پانصد هزار) نفر است که کره ای و احتمالاً تنها نظامی بوده اند. (۸،۹)

لائوس

آمریکا در طول جنگ ویتنام از سال ۱۹۶۵ تا سال ۱۹۷۳، بیش از دو میلیون تن بمب بر روی لائوس انداخت – بیش از آن چه در جنگ جهانی دوم توسط هر دو طرف جنگ انداخته شده است. بیش از یک چهارم جمعیت پناهنده شدند. این جنگ بعدها ازآنجایی که همزمان با جنگ ویتنام بود، «جنگ مخفی» نامیده شد، اما کمتر خبررسانی می شد. صدها هزار نفر کشته شدند. تا انجایی که من خبر داردم، تنها برانفمن تخمین زده است، و می گوید که صدها هزار نفر کشته شدند. به نظر من این را می توان تفسیر کرد، یعنی حداقل ۲۰۰۰۰۰(دویست هزار نفر) کشته شدند. (۱،۲،۳)

در واقع، مداخله نظامی آمریکا در لائوس خیلی زودتر شروع شد. جنگ داخلی در سال های ۱۹۵۰ شروع شد، زمانی که آمریکا یک نیروی ۴۰۰۰۰ (چهل هزار نفری) لائوسی را برای مخالفت با پاتیت لائو، حزب چپ سیاسی استخدام کرد، که در نهایت قدرت را در سال ۱۹۷۵ بدست گرفت.

هم چنین به بخش مربوط به ویتنام نگاه کنید.

نپال

از زمانی که جنگ داخلی در سال ۱۹۹۶ شروع شد، بین ۸۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ نپالی کشته شدند. طبق سیاست خارجی در چشم رس، این میزان مرگ و میر، با ورود تقریباً ۸۴۰۰ سلاح تفنگ ام – ۱۶ آمریکایی (با خروج ۹۵۰ فشنگ در دقیقه) و ورود مشاوران آمریکایی به شدت افزایش یافت. نپال ۸۵ درصد روستایی است و نیاز به اطلاحات ارضی دارد. جای تعجب نیست که ٪۴۲ از مردم نپال زیر خط فقر زندگی می کنند. (۱،۲)

در سال ۲۰۰۲، پس از آغاز یک جنگ داخلی دیگر، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش (پسر) لایحه ای را به کنگره اصرار کرد که اجازه ۲۰ میلیون دلار کمک نظامی به دولت نپال را بدهد. (۳)

نیکاراگوئه

در سال ۱۹۸۱ ساندنیست ها دولت سوموزا را در نیکاراگوئه سرنگون ساختند، (۱) و تا سال ۱۹۹۱ حدود ۲۵۰۰۰(بیست و پنج هزار) نیکارگوئه ایی در مبارزه مسلحانه بین دولت ساندنیستی و شورشیان کنترا (ضد انقلاب) که از باقیماندگان دولت ملی سوموزا تشکیل شده بودند، کشته شدند. استفاده از کتابچه های راهنمای ترور توسط کنتراها در سال ۱۹۸۴ پیدا شد. (۲،۳)

آمریکا از سال ۱۹۸۱، مخفیانه با ارائه کمک نظامی به کنتراهای (چریک های ضد کمونیست) مخالف دولت پیروز حمایت کرد. اما وقتی که کنگره کشف کرد که سیا اقدامات خرابکارانه را در نیکاراگوئه بدون اطلاع کنگره نظارت کرده بود، متمم بولند را در سال ۱۹۸۳ تصویب کرد که سیا، وازت دفاع و هر سازمان دیگر دولتی را از ارائه هرگونه کمک نظامی پنهانی بیشتر ممنوع ساخت. (۴)

اما راه هایی پیدا شد تا این ممنوعیت را دور زد. شورای امنیت ملی، که به روشنی تحت پوشش قانون نبود، برای کنتراها بودجه های خارجی و خصوصی جمع آوری کرد. به علاوه، اسلحه به ایران فروخته شد (ایران گیت – م) و درآمد حاصل از آن فروش به کنترال های درگیر در شورش علیه دولت ساندنیست معطوف شد. (۵) سرانجام، رأی دهندگان نیکاراگویی که فکر می کردند تغئیر رهبریت، آمریکا را که حامی کنتراها و باعث بدبختی شهروندان نیکاراگویی است ساکت می کند، در سال ۱۹۹۰ ساندنیست ها را از ریاست برکنار کردند.

پاکستان

در سال ۱۹۷۱ غرب پاکستان، دولت مستبد مور حمایت آمریکا، به طرز وحشیانه ای به شرق پاکستان حمله کرد. جنگ زمانی پایان یافت که هند، که اقتصادش سرسام آور بود، پس از اعتراف به داشتن حدود ۱۰ میلیون پناهنده، به شرق پاکستان (بنگلادش کنونی) حمله کرد و نیروهای غرب پاکستان را شکست داد. (۱)

میلیون ها نفر در طول آن مبارزه وحشیانه کشته شدند، که برخی ها از آن به عنوان نسل کشی یاد می کنند که غرب پاکستان مرتکب شده است. آن کشور، با ارائه ۴۱۱ میلیون دلار برای تأسیس نیروی مسلح که ٪۸۰ بودجه خود را برای ارتش خود خرج می کند، مدت های طولانی متحد آمریکا بوده است. در طول جنگ ۱۵ میلیون دلار اسلحه به غرب پاکستان سرازیر شد. (۲،۳،۴)

سه منبع تخمین می زنند که ۳ میلیون نفر کشته شدند (۵،۲،۶) و یک منبع تخمین می زند که ۱/۵ (یک میلیون و نیم) نفر کشته شدند. (۳)

پاناما

در دسامبر سال ۱۹۸۹، پرسنل آمریکا به پاناما حمله کردند، ظاهراً برای دستگیری مانوئل نوریگا، که رئیس جمهور کشور بود. این مثالی از دید آمریکاست که آقای جهان است و می تواند هر کسی را که بخواهد دستگیر کند. نوریگا سال ها برای سیا کار می کرد، اما چون مخالف ساندنیست های نیکاراگوئه نبود، تا حدی از چشم افتاد. (۱) تخمین زده شده است که بین ۵۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر کشته شده اند. (۲،۳،۴)

پاراگوئه: به آمریکای جنوبی نگاه کنید: عملیات کوندور

فیلیپین

فیلیپینی ها برای مدت بیش از صد سال زیر کنترل آمریکا بوده اند. آمریکا در طول ۵۰ تا ۶۰ سال گذشته دولت های گوناگون فیلیپین را تأمین مالی کرده و در غیر این صورت در سرکوب فعالیت گروه هایی کمک کرده است که برای رفاه مردم خود کار کرده اند. در سال ۱۹۶۹ کمیته سیمنگتون در کنگره آمریکا آشکار ساخت که چگونه مواد جنگی برای کمپین ضد شورش به آنجا فرستاده شد. نیروهای ویژه و تفنگداران آمریکایی در برخی عملیات مبارزه /جنگ تن به تن فعال بوده اند. تخمین زده شده است که تعداد افراد اعدام و ناپدید شده تحت ریاست فرناندو مارکوس بیش از ۱۰۰۰۰۰(صد هزار نفر) بوده است. (۱،۲)

آمریکای جنوبی: عملیات کوندور

این یک عملیات مشترک از ۶ دولت مستبد آمریکای جنوبی (آرژانتین، بلیوی، برزیل، شیلی، پارگوئه، و اروگوئه) برای شریک شدن اطلاعات درباره مخالفان سیاسی خودشان بود. تخمین زده شده است که ۱۳۰۰۰ (سیزده هزار) نفر تحت این طرح کشته شده اند. (۱)

این طرح در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۷۵ در شیلی و با اقدام تجدید دیدار اینتر آمریکن بر اطلاعات نظامی تأسیس شد. طبق مقام سیاسی سفارت آمریکا، جان تیپتون، پلیس مخفی شیلی و سیا با یکدیگر کار می کردند، اگر چه سیا این عملیات را تنظیم نکرد تا این همکاری صورت پذیرد. گزارش شده که این همکاری در سال ۱۹۸۳ پایان یافت. (۲)

در ۶ ماه مارس سال ۲۰۰۱، نیویورک تایمز گزارش داد که وجود یک سند غیرمحرمانه وزارت امور خارجه آشکار ساخت که آمریکا برای عملیات کوندور تسهیلات ارتباطی را ارائه داده است. (۳)

سودان

از سال ۱۹۵۵، از زمانی که سودان استقلال خود را بدست آورد، اغلب اوقات درگیر جنگ داخلی بوده است. تا حدود سال ۲۰۰۳ تقریباً ۲ میلیون نفر کشته شده اند. معلوم نیست که تلفات کشته ها در دارفور بخشی از این جمع باشد.

گروه های حقوق بشری شکایت کرده اند که سیاست های آمریکا با حمایت از تلاش برای سرنگونی دولت مرکزی در خارطوم به طولانی شدن جنگ داخلی سودان کمک کرده است. در سال ۱۹۹۹ وزیر امور خارجه آمریکا مادلین آلبرایت با رهبر ارتش آزادیبخش مردم سودان (اس پی ال ای) ملاقات کرد و او گفت که خانم مادلین آلبرایت پیشنهاد دادن مواد غذایی کرده است، اگر او طرح صلح مورد حمایت مصر و لیبی را رد کند.

در سال ۱۹۷۸، منابع عظیم ذخیر نفتی سودان کشف شد و ظرف دو سال به ششمین دریافت کننده بزرگ کمک نظامی آمریکا تبدیل شد. این منطقی است که فرض کنیم که اگر آمریکا در به قدرت رساندن دولتی کمک بکند، آن دولت موظف است تا بخشی از کیک نفت را به آمریکا بدهد.

کروه بریتانیایی، کمک مسیحی، کمپانی های نفتی خارجی را به همدستی در جمعیت زدایی روستاها متهم ساخته است. این شرکت ها – نه آمریکایی ها – از حمایت دولت برخورداند و در مقابل به دولت اجازه می دهند که از باند های باندهای پرواز و جاده های آن ها استفاده کنند.

در اوت سال ۱۹۸۸، آمریکا خارطوم، سودان را با ۷۵ موشک کروز بمباران کرد. دولت ما گفت که هدف کارخانه سلاح های شیمیایی متعلق به اوسامه بن لادن بوده است. در واقع، بن لادن دیگر صاحب نبود، و کارخانه تنها عرضه کننده تجهیزات دارویی برای آن کشور فقیر بوده است. در اثر این بمباران شاید دها هزار به دلیل عدم وجود دارو برای معالجه مالاریا، سل و دیگر امراض مرده باشند. آمریکا شکایت مالک کارخانه را تسویه حساب کرد. (۱)

اروگوئه: به آمریکای جنوبی نگاه کنید: عملیات کندور

ویتنام

در ویتنام، تحت توافق نامه چند دهه پیش، قرار بود که انتخاباتی برای اتحاد شمال و جنوب ویتنام باشد. آمریکا مخالف این بود و از دولت دیم در جنوب ویتنام حمایت کرد. در اوت ۱۹۶۴، سیا و دیگران کمک کردند و تا حمله ای دروعین بر کشتی آمریکایی در خلیج تونکین طرح ریزی کنند و این به عنوان بهانه ای برای دخالت بیشتر آمریکا در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت. (۱)

در طول جنگ عملیات ترور آمریکایی، به نام عملیات فینیکس/ققنوس ، مردم ویتنام جنوبی را وحشت زده کرد، و در طول جنگ پرسنل آمریکایی مسئول کشتار جمعی مردم روستای مای لای در سال ۱۹۶۸ بودند.

طبق بیانیه دولت ویتنام در سال ۱۹۹۵، شمار غیرنظامیان و پرسنل نظامی کشته شده در طول جنگ ویتنام، ۵/۱ میلیون (پنج میلیون و یکصد هزار) نفر بوده است. (۲)

از آنجایی که شمار کشته شدگان در کامبوج و لائوس حدود ۲.۷ میلیون (۲ میلیون و هفتصد هزار۹ نفر بوده است (به بخش کامبوج و لائوس مراجعه کنید)، کل برآورد کشته ها برای جنگ ویتنام ۷/۸ میلیون (هفت میلیون و هشتصد هزار) نفر تخمین زده می شود.

کمیسون حقیقت یاب موجود شمار کل کشته های جنگ ویتنام را ۵ میلیون نفر ارائه می دهد (۳)، و روبرت مک نامارا، وزیر دفاع سابق آمریکا، طبق مجله نیویورک تایمز می گوید که شمار ویتنامی های کشته شده ۳/۴ میلیون (سه میلیون و چهارصد هزار) نفر بوده است. (۴،۵)

یوگسلاوی

یوگسلاوی یک فدراسیون سوسیالیستی از چند جمهوری بود. از آنجایی که حاضر نشد در جنگ سرد روابط نزدیکی با اتحاد جماهیر شوروی داشته باشد، از طرف آمریکا مقداری حمایت کسب کرد. اما وقتی که اتحاد جماهیر شوروی منحل شد، مثمر ثمر بودن یوگسلاوی برای آمریکا خاتمه یافت، و آمریکا و آلمان بایکدیگر کار کردند تا به وسیله یک فرآیند ابتدایی، اقتصاد سوسیالیستی آن را از طریق تفرقه بینداز و حکومت کن، به نوع سرمایه داری تبدیل سازند. وجود تفاوت های قومی و مذهبی بین بخش های مختلف یوگسلاوی که توسط آمریکابرای بوجود آوردن چندین جنگ دستکاری واداره شد، منجر به فروپاشی آن کشورگردید.

از اوایل دهه ۹۰ تاکنون، یوگسلاوی به چندین کشور مستقل تقسیم شده است که کاهش درآمد آن ها، همراه با چشم پوشی سیا، آن ها را به پیاده نظامی در دست کشورهای سرمایه داری تبدیل ساخته است. (۱) آمریکا در درجه اول باعث فروپاشی یوگسلاوی بود. (۲)

تخمین برخی، اگر نه تمام کشته های جنگ های داخلی در یوگسلاوی به شرح زیرست.

تمام جنگ ها: ۱۰۷۰۰۰ (صد و هفت هزار) نفر کشته (۳،۴)

بوسنی و کراجینا: ۲۵۰۰۰۰ (دویست و پنجاه هزار) نفر کشته؛ (۵) بوسنی: ۲۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ (بیست تا سی هزار) نفر کشته؛ (۵) کراواسی: ۱۵۰۰۰ (پانزده هزار) نفر کشته؛ (۶) و

کوزوو: ۵۰۰۰ (پنج هزار) نفر کشته. (۷)

کامنت برگرداننده:

این آمار و ارقام حداقل مربوط به سال گذشته است. از آن جایی که چرخ اقتصاد آمریکا با راه اندازی جنگ و قتل عام و نابودی کشورهای دیگر می چرخد، به جرأت می توان گفت که تعداد جنایات آمریکا تا به امروز، از جمله شمار کشتار مردم جهان توسط آمریکا بیش تر از زمان نوشتن این مقاله است.

برگردانده شده از:

US Has Killed More Than 20 Million People in 37 “Victim Nations” Since World War IIBy James A. Lucas, March 07, 2016

http://www.globalresearch.ca/us-has-killed-more-than-20-million-people-in-37-victim-nations-since-world-war-ii/5492051

منابع به ترتیب الفبای انگلیسی:

NOTES

Afghanistan

1.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p.135.

2.Chronology of American State Terrorism

http://www.intellnet.org/resources/american_

terrorism/ChronologyofTerror.html

3.Soviet War in Afghanistan

http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in_Afghanistan

4.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.76

5.U.S Involvement in Afghanistan, Wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in Afghanistan)

6.The CIA’s Intervention in Afghanistan, Interview with Zbigniew Brzezinski, Le Nouvel Observateur, Paris, 15-21 January 1998, Posted at globalresearch.ca 15 October 2001, http://www.globalresearch.ca/articles/BRZ110A.html

7.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p.5

8.Unknown News, http://www.unknownnews.net/casualtiesw.html

Angola

1.Howard W. French “From Old Files, a New Story of the U.S. Role in the Angolan War” New York Times 3/31/02

2.Angolan Update, American Friends Service Committee FS, 11/1/99 flyer.

3.Norman Solomon, War Made Easy, (John Wiley & Sons, 2005) p. 82-83.

4.Lance Selfa, U.S. Imperialism, A Century of Slaughter, International Socialist Review Issue 7, Spring 1999 (as appears in Third world Traveler www. thirdworldtraveler.com/American_Empire/Century_Imperialism.html)

Jeffress Ramsay, Africa , (Dushkin/McGraw Hill Guilford Connecticut), 1997, p. 144-145.

6.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.54.

Argentina : See South America: Operation Condor

Bolivia

Phil Gunson, Guardian, 5/6/02,

http://www.guardian.co.uk/archive /article/0,4273,41-07884,00.html

2.Jerry Meldon, Return of Bolilvia’s Drug – Stained Dictator, Consortium,www.consortiumnews.com/archives/story40.html.

Brazil See South America: Operation Condor

Cambodia

1.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/ .

2.David Model, President Richard Nixon, Henry Kissinger, and the Bombing of Cambodia excerpted from the book Lying for Empire How to Commit War Crimes With A Straight Face, Common Courage Press, 2005, paperhttp://thirdworldtraveler.com/American_Empire/Nixon_Cambodia_LFE.html.

3.Noam Chomsky, Chomsky on Cambodia under Pol Pot, etc.,http//zmag.org/forums/chomcambodforum.htm.

Chad

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 151-152 .

2.Richard Keeble, Crimes Against Humanity in Chad, Znet/Activism 12/4/06http://www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=11560&sectionID=1).

Chile

1.Parenti, Michael, The Sword and the Dollar (New York, St. Martin’s Press, 1989) p. 56.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 142-143.

3.Moreorless: Heroes and Killers of the 20th Century, Augusto Pinochet Ugarte,

http://www.moreorless.au.com/killers/pinochet.html

4.Associated Press,Pincohet on 91st Birthday, Takes Responsibility for Regimes’s Abuses, Dayton Daily News 11/26/06

5.Chalmers Johnson, Blowback, The Costs and Consequences of American Empire (New York: Henry Holt and Company, 2000), p. 18.

China: See Korea

Colombia

1.Chronology of American State Terrorism, p.2

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html).

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 163.

3.Millions Killed by Imperialism Washington Post May 6, 2002)http://www.etext.org./Politics/MIM/rail/impkills.html

4.Gabriella Gamini, CIA Set Up Death Squads in Colombia Times Newspapers Limited, Dec. 5, 1996,www.edu/CommunicationsStudies/ben/news/cia/961205.death.html).

5.Virtual Truth Commission, 1991

Human Rights Watch Report: Colombia’s Killer Networks–The Military-Paramilitary Partnership).

Cuba

1.St. James Encyclopedia of Popular Culture – on Bay of Pigs Invasionhttp://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion.

2.Wikipedia http://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion#Casualties.

Democratic Republic of Congo (Formerly Zaire)

1.F. Jeffress Ramsey, Africa (Guilford Connecticut, 1997), p. 85

Anup Shaw The Democratic Republic of Congo, 10/31/2003)http://www.globalissues.org/Geopolitics/Africa/DRC.asp)

3.Kevin Whitelaw, A Killing in Congo, U. S. News and World Reporthttp://www.usnews.com/usnews/doubleissue/mysteries/patrice.htm

4.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p 158-159.

5.Ibid.,p. 260

6.Ibid.,p. 259

7.Ibid.,p.262

8.David Pickering, “World War in Africa, 6/26/02,

www.9-11peace.org/bulletin.php3

9.William D. Hartung and Bridget Moix, Deadly Legacy; U.S. Arms to Africa and the Congo War, Arms Trade Resource Center, January , 2000www.worldpolicy.org/projects/arms/reports/congo.htm

Dominican Republic

1.Norman Solomon, (untitled) Baltimore Sun April 26, 2005

http://www.globalpolicy.org/empire/history/2005/0426spincycle.htm

Intervention Spin Cycle

2.Wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Power_Pack

3.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 175.

4.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.26-27.

East Timor

1.Virtual Truth Commission, http://www.geocities.com/~virtualtruth/date4.htm

2.Matthew Jardine, Unraveling Indonesia, Nonviolent Activist, 1997)

3.Chronology of American State Terrorismhttp://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

4.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 197.

5.US trained butchers of Timor, The Guardian, London. Cited by The Drudge Report, September 19, 1999. http://www.geocities.com/~virtualtruth/indon.htm

El Salvador

1.Robert T. Buckman, Latin America 2003, (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) p. 152-153.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 54-55.

3.El Salvador, Wikipediahttp://en.wikipedia.org/wiki/El_Salvador#The_20th_century_and_beyond)

4.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

Grenada

1.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p. 66-67.

2.Stephen Zunes, The U.S. Invasion of Grenada,http://wwwfpif.org/papers/grenada2003.html .

Guatemala

1.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/

2.Ibid.

3.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.2-13.

4.Robert T. Buckman, Latin America 2003 (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) p. 162.

5.Douglas Farah, Papers Show U.S. Role in Guatemalan Abuses, Washington Post Foreign Service, March 11, 1999, A 26

Haiti

1.Francois Duvalier,http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Duvalier#Reign_of_terror).

2.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p 87.

3.William Blum, Haiti 1986-1994: Who Will Rid Me of This Turbulent Priest,http://www.doublestandards.org/blum8.html

Honduras

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 55.

2.Reports by Country: Honduras, Virtual Truth Commissionhttp://www.geocities.com/~virtualtruth/honduras.htm

3.James A. Lucas, Torture Gets The Silence Treatment, Countercurrents, July 26, 2004.

4.Gary Cohn and Ginger Thompson, Unearthed: Fatal Secrets, Baltimore Sun, reprint of a series that appeared June 11-18, 1995 in Jack Nelson-Pallmeyer, School of Assassins, p. 46 Orbis Books 2001.

5.Michael Dobbs, Negroponte’s Time in Honduras at Issue, Washington Post, March 21, 2005

Hungary

1.Edited by Malcolm Byrne, The 1956 Hungarian Revoluiton: A history in Documents November 4, 2002http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB76/index2.htm

2.Wikipedia The Free Encyclopedia,

http://www.answers.com/topic/hungarian-revolution-of-1956

Indonesia

1.Virtual Truth Commission http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

2.Editorial, Indonesia’s Killers, The Nation, March 30, 1998.

3.Matthew Jardine, Indonesia Unraveling, Non Violent Activist Sept–Oct, 1997 (Amnesty) 2/7/07.

4.Sison, Jose Maria, Reflections on the 1965 Massacre in Indonesia, p. 5.http://qc.indymedia.org/mail.php?id=5602;

5.Annie Pohlman, Women and the Indonesian Killings of 1965-1966: Gender Variables and Possible Direction for Research, p.4,http://coombs.anu.edu.au/SpecialProj/ASAA/biennial-conference/2004/Pohlman-A-ASAA.pdf

6.Peter Dale Scott, The United States and the Overthrow of Sukarno, 1965-1967, Pacific Affairs, 58, Summer 1985, pages 239-264.http://www.namebase.org/scott.

7.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.30.

Iran

1.Geoff Simons, Iraq from Sumer to Saddam, 1996, St. Martins Press, NY p. 317.

2.Chronology of American State Terrorismhttp://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html.

3.BBC 1988: US Warship Shoots Down Iranian Airlinerhttp://news.bbc.co.uk/onthisday/default.stm )

Iraq

Iran-Iraq War

1.Michael Dobbs, U.S. Had Key role in Iraq Buildup, Washington Post December 30, 2002, p A01 http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A52241-2002Dec29?language=printer

2.Global Security.Org , Iran Iraq War (1980-1980)globalsecurity.org/military/world/war/iran-iraq.htm.

U.S. Iraq War and Sanctions

1.Ramsey Clark, The Fire This Time (New York, Thunder’s Mouth), 1994, p.31-32

2.Ibid., p. 52-54

3.Ibid., p. 43

4.Anthony Arnove, Iraq Under Siege, (South End Press Cambridge MA 2000). p. 175.

5.Food and Agricultural Organizaiton, The Children are Dying, 1995 World View Forum, Internationa Action Center, International Relief Association, p. 78

6.Anthony Arnove, Iraq Under Siege, South End Press Cambridge MA 2000. p. 61.

7.David Cortright, A Hard Look at Iraq Sanctions December 3, 2001, The Nation.

U.S-Iraq War 2003-?

1.Jonathan Bor 654,000 Deaths Tied to Iraq War Baltimore Sun , October 11,2006

2.News http://www.unknownnews.net/casualties.html

Israeli-Palestinian War

1.Post-1967 Palestinian & Israeli Deaths from Occupation & Violence May 16, 2006 http://globalavoidablemortality.blogspot.com/2006/05/post-1967-palestinian-israeli-deaths.html)

2.Chronology of American State Terrorism

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

Korea

1.James I. Matray Revisiting Korea: Exposing Myths of the Forgotten War, Korean War Teachers Conference: The Korean War, February 9, 2001http://www.truman/library.org/Korea/matray1.htm

2.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 46

3.Kanako Tokuno, Chinese Winter Offensive in Korean War – the Debacle of American Strategy, ICE Case Studies Number 186, May, 2006http://www.american.edu/ted/ice/chosin.htm.

4.John G. Stroessinger, Why Nations go to War, (New York; St. Martin’s Press), p. 99)

5.Britannica Concise Encyclopedia, as reported in Answers.comhttp://www.answers.com/topic/Korean-war

6.Exploring the Environment: Korean Enigmawww.cet.edu/ete/modules/korea/kwar.html)

7.S. Brian Wilson, Who are the Real Terrorists? Virtual Truth Commissonhttp://www.geocities.com/~virtualtruth/

8.Korean War Casualty Statistics www.century china.com/history/krwarcost.html)

9.S. Brian Wilson, Documenting U.S. War Crimes in North Korea (Veterans for Peace Newsletter) Spring, 2002) http://www.veteransforpeace.org/

Laos

1.William Blum Rogue State (Maine, Common Cause Press) p. 136

2.Chronology of American State Terrorismhttp://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

3.Fred Branfman, War Crimes in Indochina and our Troubled National Soul

www.wagingpeace.org/articles/2004/08/00_branfman_us-warcrimes-indochina.htm).

Nepal

1.Conn Hallinan, Nepal & the Bush Administration: Into Thin Air, February 3, 2004

fpif.org/commentary/2004/0402nepal.html.

2.Human Rights Watch, Nepal’s Civil War: the Conflict Resumes, March 2006 )

http://hrw.org/english/docs/2006/03/28/nepal13078.htm.

3.Wayne Madsen, Possible CIA Hand in the Murder of the Nepal Royal Family, India Independent Media Center, September 25, 2001http://india.indymedia.org/en/2002/09/2190.shtml.

Nicaragua

1.Virtual Truth Commission

http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

2.Timeline Nicaragua

www.stanford.edu/group/arts/nicaragua/discovery_eng/timeline/).

3.Chronology of American State Terrorism,

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html.

4.William Blum, Nicaragua 1981-1990 Destabilization in Slow Motion

www.thirdworldtraveler.com/Blum/Nicaragua_KH.html.

5.Wikipedia, the Free Encyclopedia,

http://en.wikipedia.org/wiki/Iran-Contra_Affair.

Pakistan

1.John G. Stoessinger, Why Nations Go to War, (New York: St. Martin’s Press), 1974 pp 157-172.

2.Asad Ismi, A U.S. – Financed Military Dictatorship, The CCPA Monitor, June 2002, Canadian Centre for Policy Alternatives http://www.policyaltematives.ca)www.ckln.fm/~asadismi/pakistan.html

3.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p.123, 124.

4.Arjum Niaz ,When America Look the Other Way by,

www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=2821&sectionID=1

5.Leo Kuper, Genocide (Yale University Press, 1981), p. 79.

6.Bangladesh Liberation War , Wikipedia, the Free Encyclopediahttp://en.wikipedia.org/wiki/Bangladesh_Liberation_War#USA_and_USSR)

Panama

1.Mark Zepezauer, The CIA’s Greatest Hits, (Odonian Press 1998) p. 83.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p.154.

3.U.S. Military Charged with Mass Murder, The Winds 9/96,www.apfn.org/thewinds/archive/war/a102896b.html

4.Mark Zepezauer, CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.83.

Paraguay See South America: Operation Condor

Philippines

1.Romeo T. Capulong, A Century of Crimes Against the Filipino People, Presentation, Public Interest Law Center, World Tribunal for Iraq Trial in New York City on August 25,2004.

http://www.peoplejudgebush.org/files/RomeoCapulong.pdf).

2.Roland B. Simbulan The CIA in Manila – Covert Operations and the CIA’s Hidden Hisotry in the Philippines Equipo Nizkor Information – Derechos, derechos.org/nizkor/filipinas/doc/cia.

South America: Operation Condor

1.John Dinges, Pulling Back the Veil on Condor, The Nation, July 24, 2000.

2.Virtual Truth Commission, Telling the Truth for a Better Americawww.geocities.com/~virtualtruth/condor.htm)

3.Operation Condorhttp://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Condor#US_involvement).

Sudan

1.Mark Zepezauer, Boomerang, (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p. 30, 32,34,36.

2.The Black Commentator, Africa Action The Tale of Two Genocides: The Failed US Response to Rwanda and Darfur, 11 August 2006http://www.truthout.org/docs_2006/091706X.shtml.

Uruguay See South America: Operation Condor

Vietnam

1.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine:Common Courage Press,1994), p 24

2.Casualties – US vs NVA/VC,

http://www.rjsmith.com/kia_tbl.html.

3.Brian Wilson, Virtual Truth Commission

http://www.geocities.com/~virtualtruth/

4.Fred Branfman, U.S. War Crimes in Indochiona and our Duty to Truth August 26, 2004

www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=6105&sectionID=1

5.David K Shipler, Robert McNamara and the Ghosts of Vietnamnytimes.com/library/world/asia/081097vietnam-mcnamara.html

Yugoslavia

1.Sara Flounders, Bosnia Tragedy:The Unknown Role of the Pentagon in NATO in the Balkans (New York: International Action Center) p. 47-75

2.James A. Lucas, Media Disinformation on the War in Yugoslavia: The Dayton Peace Accords Revisited, Global Research, September 7, 2005 http://www.globalresearch.ca/index.php?context=

viewArticle&code=LUC20050907&articleId=899

3.Yugoslav Wars in 1990s

http://en.wikipedia.org/wiki/Yugoslav_wars.

4.George Kenney, The Bosnia Calculation: How Many Have Died? Not nearly as many as some would have you think., NY Times Magazine, April 23, 1995

http://www.balkan-archive.org.yu/politics/

war_crimes/srebrenica/bosnia_numbers.html)

5.Chronology of American State Terrorism

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/

ChronologyofTerror.html.

6.Croatian War of Independence, Wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_War_of_Independence

7.Human Rights Watch, New Figures on Civilian Deaths in Kosovo War, (February 7, 2000) http://www.hrw.org/press/2000/02/nato207.htm.