اعلامیه سازمان راه کارگر بمناسبت ده دسامبر روز جهانی حقوق بشر

با گذشت بیش از ۶۶ سال از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، وضیعت حقوق بشر بیش از بیش به وخامت گراییده است و در همه جای دنیا این اعلامیه آشکار و پنهان نقض می شود. این روز اما شاید بهانه ای باشد تا که نه وضعیت حقوق بشر، بلکه اساسا وضیعت خود بشر را فریاد بزنیم که به نامش بر جهان چه رفته است. علاوه بر اینکه هنوز در بسیاری از نقاط جهان زنان به خاطر جنسیت شان سوزانده شده و به قتل میرسند. ، کودکان فروخته میشوند و زندگی آنها با ورود اجباری به تجارت سکس تباه میگردد. ، وضیعت کارگران زیرفشار سرمایه داری هر روز به وخامت می گراید. و جنگ دنیا را به نابودی می برد.

جنگی تحمیلی از طرف دولت های غربی یا به اصطلاح «ملت های متمدن » به بهانه دفاع از حقوق بشر که فریب آشکاری بیش نیست و تنها در خدمت سرمایه و نجات آن است، جنگی برای منافع اقتصادی، نظامی و سیاسی که در چهار گوشه جهان هر روز هزازان هزار کشته و زخمی و آواره بجا گذاشته و ویرانی و فقر و فاجعه زیست محیطی به بار می آورد. جنگی که ماده سه اعلامیه حقئوق بشر یعنی حق زندگی، آزادی و امنیت فردی را به راحتی پایمال کرده و با وقاحت به نام حقوق بشر از آن دفاع می کنند.

جنگی که سرمایه داری برای کسب ثروت بیشتر، اکثریت مردم دنیا را به فقرمی کشد فقری که خود بزرگتزین نقض حقوق بشر است چون فقر همه حقوق بشر ذکر شده در این منشور را از او می گیرد.

وبدین سان بیلان حقوق بشر در جهان فاجعه آمیز است.

اما نقض حقوق بشر در ایران از این هم فاحعه بارتر است و بی شک ایران در رده بالای جدول نقض حقوق بشر در جهان قرار دارد.

جمهوری اسلامی هرگز به قوانین بین المللی پای بند نبوده و حتی از اجرای معاهده هایی که خود امضا کرده سر باز می زند. جمهوری اسلامی از همان فردای قیام بهمن ۵۷ با برپایی حکومت دینی برای تثبیت قدرت خود هر گونه سرکوب و نقص حقوق بشر را مجاز دانسته است.

حق حیات و آزادی و امنیت فردی، برابری انسان ها، حق آزادی بیان، احتماعات ، تشکل، حق آموزش به زبان مادری، آزادی پوشش، آزادی رفت و آمد و دیگر موارد به هر بهانه ای و به بارزترین شکل مورد تعرض قرار گرفته است و هر روز جامعه به سمت خفقان بیشتری پیش رفته است.

حق حیات این پایه ای ترین حق که بدون آن حقوق دیگر متصور نیست در ایران به راحتی گرفته میشود و در شرایطی که اعدام به عنوان مجازات قرون وسطایی در اکثر کشورها بر اثر مبارزه پیگیر آزادیخواهان لغو شده، ایران یکی از کشورهایی است که شهروندان خود را به هر بهانه ای اعدام، قتلعام ، کشتار و سنگسار می کند. اعدام کودکان زیر ۱۸ سال، زنآن حامله، افراد مسن و مریض،همجنس گرایان، مرتدین ، کفار، مخالفان سیاسی و... در حکومت دینی مجازاست.

در حوزه برابری انسان ها ، نا برابری و تبعیض بین زن و مرد نهادینه و قانونی است. در جامعه ایران با ساختار ویژه حکومت دینی، زنان نه تنها از بسیاری از حقوق اولیه خود محرومند بلکه خشونت علیه آنها قانونی است. دستگاه قضایی نه نهادی برای حمایت از زنان برای بدست آوردن حقوق خود و رفع خشونت که خود بازوی اجرایی خشونت و نقض حقوق انها است. ملیتهای غیر فارس ساکن ایران کماکان شهروند درجه دو به حساب می آیند. تعلق به مذهب غیر رسمی و یا به مسالک غیردینی کافیست تا حق حیات فرد را از او سلب کنند.

در حوزه اقتصادی، حقوق کارگران بطور سیستماتیک مورد تعرض قرار می گیرد. نه تنها از حق تشکل ، و حق تجمع خبری نیست و به رسمیت شتاخته نشده بلکه کارگران به خاطر مطالبه حقوق عقب افتاده خود شلاق می خورند و یا دستگیر و به حبس های طولانی مدت محکوم میشوند. این در حالی است که روز به روز بر ثروت سرمایه داران و سردمداران حاکم افزوده می شود و فسادهای میلیاردی همه نهادهای حکومتی را در برگرفته است.

سازمان ما معتقد است که برای رسیدن به حقوق واقعی انسانی باید از سد استبداد و استثمار و رژیم اسلامی حافظ آن گذشت. در این راستا تنها یک مبازره پیگیر، انقلابی و پیوند جنبش کارگری با دیگر جنبش های مردمی – زنان، ملیتهای تحت ستم، محیط زیست، دانشجویان وغیره - می تواند قدمی در این راه باشد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیزم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

دسامبر 2016 – آذر ۱۳۹۵