هشت مارس 2017 و چشم انداز جنبش توده ای زنان

جنبش زنان امسال در سراسر جهان اقدام رادیکال تری را سازماندهی کرد. "اعتصاب بین المللی زنان " طلیعه های جنبش توده ای زنان در نقاط مختلفی از جهان را به ما نشان میدهد.

"اعتصاب بین المللی زنان " جنبشی توده ای است که بوسیله زنان در نقاط مختلف جهان در پاسخ به خشونت قانونی ، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بو جود آمده است.

راهپیمایی عظیم زنان در 21 ژانویه 2017 منادی موج جدیدی از مبارزات فمینیستی زنان بود. تمرکز این جنبش نه فقط علیه ترامپ و دیدگاه خشن و زمخت ضد زن ، ضد همجنس گرائی و نژاد پرستانه وی بلکه علیه تعرض نئولیبرالی به حقوق اجتماعی و شغلی زنان نیز می باشد. راهپیمایی علیه ترامپ در همانجا متوقف نشد بلکه به حرکتی ضد نئولیبرالیسم و برای حقوق کاری ، اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است.

سازمان دهندگان این جنبش میگویند: ایستادن در مقابل ترامپ کافی نیست زنان باید در مقابل مشکل اجتماعی عمیق تری که کمک به بالا آمدن ترامپ میکند مقابله کنند، هر چند که ضد زن بودن خشن ترامپ سبب به حرکت در آمدن زنان و راهپیمایی 21 ژانویه شد ، اما یورش به زنان و دستاوردهای آنان ( و همه کارگران) بسیار به پیش از ترامپ برمیگردد. شرایط زندگی در چند دهه گذشته بخصوص برای زنان کارگر، رنگین پوست، بیکاران و زنان مهاجر بدتر شده است. تاکتیکی که تمرکزش را بر توانمند کردن فردی از طریق بالا کشیدن خود و گرفتن مشاغل بالا در کمپانیها و بیزنس ها گذاشته است شکست خورده ، این تاکتیک شرایط فقر توده عظیم زنان را بهبود نمی بخشد. چه کار میتوان کرد؟ پیشنهاد این است که جنبش زنان تمرکزش را بر کار و مشاغل زنان، ایجاد سازمانهای کارگری و محلی ( کامیونیتی ) قوی ، اعتصاب و سایر اعتراضات بگذارد. مبارزه و جنگیدن برای زنانی که در کارهای کم درآمد و سخت دست به گریبان هستند و برای ایجاد تعادل میان شغل و مسئولیت در خانه در حال تقلا می باشند. زنان رلی بسیار ضروری و مهم در همه نوع کاری چه با دستمزد و چه بدون دستمزد دارند. هدف نشان دادن قدرت اقتصادی مهم و قابل توجه کار زنان در جهان است.

در آمریکا فراخوان " یک روز بدون زنان " همراه با " اعتصاب " داده شد. جنبش زنان در بیش از 30 کشور از آن حمایت کرد . اعتصاب توسط " اعتصاب جهانی زنان " سازمان دهنده گان راهپیمایی زنان و هزاران کمپین حقوق بشری و زنان سازماندهی شد. از زنان خواسته شد در هر شغلی هستند چه با دستمزد چه بدون دستمزد اگر میتوانند برای یک روز یا حتی یکساعت دست از کار بکشند و به اشکال گوناگون همبستگی خود را نشان دهند.

دلیل انتخاب اعتصاب از سوی سازمان دهندگان - با وجود مشکل به پیش بردن اعتصاب - اهمیت عملی و سمبلیک آنست ، اعتصاب به این معنی است که زنان خواهان تغییر شرایط در محلهای کار هستند. زنان در کارهای خانگی و در نگهداری از کودکان کار بیشتری میکنند، در محلهای کار هم معمولا کارهائی را که دیگران انجام نمیدهند به زنان میدهند و در عین حال حقوق کمتری هم دریافت میکنند. اعتصاب عمومی، بی توجهی و ندیدن کارهائی که زنان بطور معمول انجام میدهند را نشان میدهد و خواهان برسمیت شناختن و ارزش گذاری آن می باشد. در واقع هدف این جنبش فمینیسم 99 در صدی هاست یعنی برابری اجتماعی و اقتصادی.

در پاسخ به کسانی که اعتصاب را مختص زنان ممتازه جامعه میدانند ، آ . مگالی ، میراندا آلکازار و کیت گیفیت استدلال میکنند: " کمی تعجب آور است که از اعتصاب بعنوان امتیاز یاد میکنند در حالی که اعتصاب معمولا آخرین وسیله ای است که کارگران با حداقل امتیاز به آن متوسل میشوند. موقعیت ما اکنون مشابه سالهای 1908 یعنی زمانی است که زنان خواهان حق رای و داشتن اتحادیه بودند. در آن موقع اتحادیه ها تقریبا وجود نداشتند، شرایط کاری بقدری وحشیانه بود که ( 146 کارگر -اغلب زنان - در آتش سوزی کارخانه لباس دوزی در سال 1911 کشته شدند). امروزه عضویت در اتحادیه در پائین ترین سطح آنست ( 10.7 در صد و در سال 2016 کاهش یافته است) . اگر اعتصاب برای کارگران پوشاک امتیاز بود برای ما نیز امتیاز است. زنان به دلایل متعددی مانند خشونت، محدودیت تولید مثل، نابرابری جنسیتی اقدام به اعتصاب میکنند. نکته ای که باید بر آن تاکید کرد این ست که هنگامیکه از خشونت علیه زنان صحبت میکنیم نباید فقط آنرا به خشونت خانگی و یا خشونت جنسی محدود کنیم باید خشونتهای دیگری هم مثل خشونت بازار، قرض، روابط مالکیت سرمایه داری، خشونتی که دولت با جنائی کردن جنبشهای مهاجرت، با زندان و حبس زنان و یا با نهادینه و قانونی کردن خشونت علیه زنان، علیه بدن زنان، با لغو سقط جنین ، عدم دسترسی به سلامتی مجانی و سقط جنین مجانی بر زنان تحمیل میکند را هم به رسمیت شناخت.

فراخوان " یک روز بدون زنان " از یکی از بزرگترین اعتصابات کارگری تاریخ جنبش کارگری آمریکا (اعتصاب موسوم به " یک روز بدون مهاجرین " در سال 2006 بر علیه قانون ضد مهاجرت که توسط کارگران لاتینی از طریق مراکز کارگری و کامیونیتی ها و با حمایت اتحادیه های کارگری سازماندهی شد.) الهام گرفته شد.

با وجود اینکه در ارزیابی ها مشکل پیشبرد تاکتیک اعتصاب عمومی در ایالات متحده ( بدلیل ضعف جنبش کارگری و پهناور بودن ایالت های فدرال) پیش بینی شده بود، کمپین " یک روز بدون زنان " یکی از پر مطالبه ترین و سیاسی ترین حرکات در تاریخ روز جهانی زن میباشد.

بر اساس گزارش گاردین در روز جهانی زن ، امسال زنان مدرسه ها را بستند، مزارع را به اشغال درآوردند، و اعتصاب کردند.

در یکی از اولین اعتصابات توده ای در ایالات متحده ، زنان در تعدادی از مدارس کارولینای شمالی، ویرجینیا، و مارلی لند اعتصاب کرده و مدارس را بستند. در واشنگتن دی سی ، نیویورک، فیلادلفیا، بال تیمور، میلوکی، واشنگتن و برکلی زنان اقدام به تجمع و اعتراض کردند . در استرالیا هزاران نفر در تجمع در ملبورن شرکت کردند و بسیاری از مهد کودک ها و مراکز کودکان بدلیل شرکت کارکنان در اعتصاب بسته شدند.

هزاران نفر از تظاهر کنندگان در دابلین خواهان لغو اصلاحیه جدید قانونی که سقط جنین را تقریبا

قدغن میکرد شدند.

در لبنان زنان تجمع کردند تا مشکلاتی که زنان خاورمیانه با آن دست به گریبان هستند را به چالش بکشند. در آمریکای جنوبی در آرژانتین زنان با کوبیدن بر کاسه ها و قابلمه ها به افزایش 76 در صدی زن کشی در هشت ساله اخیر اعتراض کردند. در برزیل زنان علیه " خشونت ساختاری" اعتصاب کردند . گروه " عمل مستقیم اصلاحات ارضی ، مزرعه به جا مانده یکی از سرمایه داران را که بدلیل فساد در زندان است اشغال کردند. در نایروبی، داکا، سنگال زنان زیر پرچم " همبستگی سلاح ماست " تجمع کردند. در تایلند، فیلیپین و هندوستان زنان در اعتصاب شرکت کردند. در دیاربکر و کردستان سوریه زنان تجمعات متعددی برگزار کردند.

نکته برجسته در این حرکت زنان ترکیب و ادغام بسیج مبارزه علیه خشونت جنسی ، خشونت علیه همجنس گراها و دگر باشان و خارجی ستیزی با مبارزه برای حقوق کارگری، علیه بی ثباتی و موقتی شدن کار و نابرابری دستمزد ها است. این کمپین ممکن است که جلو دار جنبش جدید بین المللی فمینیستی با دستور کار گسترده تری باشد که همزمان جنبشی ضد سیستم نئولیبرالی، ضد نژاد پرستی و ضد امپریالیستی است.

بیانیه سازمان دهندگان اعتصاب در آمریکا که " اعتصاب جهانی زنان " بخش از آن است به قرار زیر است :

پایان دادن به خشونت جنسیتی:

همه زنان باید زندگی عاری از خشونت داشته باشند چه خشونت خانگی و چه خشونت سازمان یافته دولتی. زنان کارگر، رنگین پوستان ، دگرباشان با بدترین جنبه های خشونت مستقیم که به شکل وحشیگری پلیس، حمله به مهاجران، و یا خشونت روزانه ای که توسط سیاستهای دولتی با ایجاد و تحکیم فقر در جامعه ما اعمال میشود، روبرو هستند. ما علیه این چنین خشونت دولتی و فردی خواهان آن هستیم که با کار و زندگیمان که پایه های اجتماع را میسازد با کرامت انسانی برخورد شود.

عدالت باروری برای همه

خواهان عدالت کامل باروری برای همه زنان هستیم

خواهان داشتن اختیار کامل بدن خود و آزادی کامل باروری هستیم. خواهان آزادی بدون قید و شرط سقط جنین و خدمات سلامتی مقرون به صرفه برای همه بدون در نظر گرفتن در آمد، نژاد، وضعیت اقامتی، می باشیم. تاریخ عقیم سازی زنان رنگین پوست در این کشور پا به پای حمله به حق سقط جنین به پیش می رود. عدالت باروری برای ما به این معنای آزادی انتخاب در داشتن و نداشتن و زمان داشتن فرزند می باشد.

حقوق کارگران

حقوق کارگران حقوق زنان است . زنان چه در کار با دستمزد و چه کار بدون دستمزد پایه های ثروت جامعه را میسازد. میلیونها زن در سراسر جهان مجبور میشوند برای دستمزد بردگی در کارگاههای خطرناک و سایر کارخانه های جهنمی که هر ساله هزاران نفر از آنها را می کشد کار کنند. در آمریکا 46 در صد اعضای اتحادیه زنان هستند که اکثر آنها زنان رنگین پوست می باشند. به تمام زنان بدون در نظر گرفتن وضعیت اقامت،، یا نژاد و یا گرایش جنسی بایستی دستمزد برابر در مقابل کار برابر پرداخت شود، حداقل دستمزد 15 دلار است و برای کسانیکه فرزند تحت مراقبت دارند، مراقبت مجانی از کودکان، مرخصی زایمان با پرداخت حقوق در هنگام بیماری ، مرخصی خانوادگی با پرداخت حقوق و نیز آزادی برای سازماندهی اتحادیه های رزمنده در محل کار. ما زنان شاغل که نیمی از جامعه را تشکیل میدهیم، جدا سازی مان ( به نوع کاری که انجام میدهیم) به کارگر ماهر و غیر ماهر، رسمی و یا غیر رسمی، کار جنسی یا کار خانگی را رد میکنیم.

تامین اجتماعی کامل

دهه ها سیاستهای نئو لیبرالی منجر به بین بردن بی رحمانه سیستم تامین اجتماعی شد که بر زنان تاثیر گذاشت. در حالی که تمامی زند گی کاریمان بطور روز افزونی بی ثبات، متزلزل و پرمخاطره شده است، سیستم تامین اجتماعی که در این گونه مواقع باید شبکه امنیت اجتماعی بر علیه چنین شرایط استثمار خشنی ایجاد کند، یا مورد حمله قرار گرفته و یا بطور کامل از بین رفته است. ما خواهان بازسازی گسترده سیستم تامین اجتماعی آمریکا که بتواند احتیاجات اکثریت مردمان، مثل مراقبت های بهداشتی فراگیر، بیمه بیکاری و مزایای تامین اجتماعی کامل و تحصیلات رایگان را برآورده کند، هستیم. خواهان آن هستیم که سیستم تامین اجتماعی از زندگیمان حمایت کند بجای اینکه هنگام دسترسی به این چنین حقی شرمسار مان نماید.

برای فمینیستی ضد نژادپرستانه و ضد امپریالیستی

ما برای فمینیستی سازش ناپذیر، ضد نژاد پرستی و ضد استعماری و بر ضد نژاد پرستی سفید آشکار، بر ضد راست افراطی و ضد یهودی گری دولت اخیر و اعتماد به نفس داده شده به آنها ایستاده ایم . این بدان معنی است که جنبش هائی مثل : " زندگی سیاه مهم است "، مبارزه علیه خشونت پلیس و بازداشت های جمعی، خواست مرزهای باز و حقوق پناهندگان و خواست مبارزه با استعمار فلسطین ، برای ما قلب تپنده جنبش جدید فمینیستی هستند. ما خواهان از بین بردن دیوارها هستیم از دیوار زندان گرفته تا دیوار مرزها از مکزیک گرفته تا فلسطین.

عدالت زیست محیطی برای همه

ما معتقدیم که نابرابری اجتماعی و تخریب محیط زیست هر دو بدلیل سیستم اجتماعی ای می باشد که سود را اول و قبل از مردم قرار میدهد. ما خواهان حفظ و پایدار ماندن منابع طبیعی زمین برای بهبود و غنی کردن زندگی خود و فرزندانمان هستیم. مبارزه مردم داکوتا برای حفظ آب بر علیه " دسترسی به خط لوله داکوتا " الهام بخش ما بود. آزادی زنان و آزادی کره زمین باید دست در دست هم به پیش برود.

نسرین ابراهیمی