قرار بعدی در خیابان تشکل ها و نهادها ٢

این مساله حایز اهمیت است که چپ بروشنی نشان دهد که تنها یک جنبش برانداز انقلابی نیست و تنها برای متشکل کردن انقلابیون نمیکوشد. آنچه ما بر آن تاکید داریم خود سازمانیابی هر چه گسترده تر اکثریت عظیم اردوی کار و زحمت است که فاعل تغییرات عمیق اقتصادی- اجتماعی به شمار میرود. از اینرو ست که ما ایجاد کمیتهها و هستههای انقلابی را کافی نمی دانیم. ما خواستار گسترش و استحکام جامعه مدنی و نهادهای آن از جمله تشکلهای کارگری، احزاب سیاسی، تشکلهای فمینیستی زنان، ارگانهای مدافع حقوق بشر، حقوق دگرباشان جنسی،  سازمانهای دفاع از محیط زیست و ... هستیم. انقلاب بهمن بما نشان داد که در غیاب نهادهای مستقل و مدنی، صرف سرنگونی رژیم مستقر حتی میتواند به یک فاجعه بیانجامد. از اینرو ما بر سرنگونی رژیم اسلامی در کنار بدیل جایگزین، یعنی سوسیالیسم، تاکید داشته، آن را تبلیغ می کنیم و در جهت آن میکوشیم.

ما براندازی نظام اسلامی را از آنرو یکی از اهداف خود قرار دادهایم که اعتقاد داریم تغییرات عمیق اجتماعی - اقتصادی با وجود جمهوری اسلامی تحققناپذیر است. اما این بدان معنا نیست که تا پیش از سرنگونی این نظام ، چپ تنها در سیمای یک سازمان برانداز ایفای نقش کند و از وظیفه اصلی خود یعنی ترویج شعارها، برنامهها و ارتقاء آگاهی اجتماعی-اقتصادی دست بردارد. طرح شعارها و تبلیغ حقوق دمکراتیک مردم به معنای آن نیست که آنها را از رژیم اسلامی طلب میکنیم، بلکه آحاد جامعه تنها با تکیه بر آگاهی به حقوق خود است که می تواند در مقابل تسلط نظام های سرکوبگر از خود دفاع کند. حق شهروندی برابر یعنی برخورداری تک تک افراد جامعه از آزادیهای سیاسی- اجتماعی، آزادی اندیشه – بیان – فرم زندگی، برخورداری از حق تشکل، برخورداری برابر از آموزش به زبان مادری، بیمهها و خدمات اجتماعی. تنها با مشارکت در فعالیت جاری و جریان آموزش متقابل در همه حوزهها است که چپ معنا و مفهوم پیدا میکند.

از اینروست که بایستی فعالانه از یک سو، در جهت سازماندهی جنبش نافرمانی مدنی، و از سوی دیگر در جهت ایجاد و تقویت نهادهای مدنی بکوشیم. اکنون گسترش اتحادیهها و سندیکاهای کارگری،راه اندازی روزنامهها، مجلهها، انجمنها، شوراها و ارگانهای مدافع حقوق زنان و کودکان کارو گروه های دفاع از محیط زیست بیش از هر زمان دیگری از فعلیت برخوردار است. فعالیت سازمانگرانه برای تکوین، و تقویت نهادهای مدنی با مبارزهی اعتراضی در خیابان نه تنها در برابر هم قرار ندارند، بلکه یکی بدون دیگری، شرایط بازتولید و تداوم فعالیت خود را در معرض خطر قرار میدهد. جنبش معطوف به نافرمانی مدنی به تشکیل و گسترش نهادهای مدنی یاری میرساند، و با به میدان آمدن نهادهای مدنی جنبش نافرمانی مدنی گسترش و ارتقا پیدا میکند. وانگهی این دو به خوبی میتواند به پاگیری مجدد نبردهای خیابانی سوخت برساند، و از گسترش این نبردها  در جهت گسترش و ارتقای خود بهره بگیرد.

اگر تشکلهای حزبی، طبقاتی، صنفی و هنری و ...   پیش از سرنگونی حکومت اسلامی و یا با استفاده از امکانات بدست آمده در جریان جنبشهای اعتراضی در ایران شکل گیرند و تحکیم یابند،  حتی در صورت سرکوب جنبشهای  خیابانی از سوی رژیم،   نهادها و تشکلات مدنی می توانند به عنوان نیروی  مهار کننده موج سرکوب رژیم ایفای نقش نمایند.  بیاعتنایی به ساماندهی نهادهای مدنی و فقدان آن در صورت شکست  جنبش اعتراضی می تواند منجر به ضربه پذبری و سرکوب شدید متعرضان خیابانی گردد. آنگاه که طلایه های سرنگونی رژیم هویدا می شوند تنها جامعه آگاه بر حقوق و خواسته های خود می تواند مانع هرگونه بازگشت به عقب و قدرت گیری فرصت طلبانی گردد که سوار بر موج انقلابی در صدد به قدرت رسیدن اند.

سایت راه کارگر

٩ اسفند ١٣٩٦ - 28 فوریه 2018