نتیجه مذاکرات طولانی شما برای ما تنها مرگ به ارمغان میآورد

نمایش مضحکه تعیین مزد

ساعتها پشت دربهای بسته با هم بحث میکنند که چطور رقمی را اعلام کنند که باز یکسال دیگر در فقر و بدبختی و ناتوانی خانواده های ما کارگران را نگه دارند

لحظه به لحظه نمایش را پوشش خبری میدهند ،تا 4 صبح بیدار میمانند و جلسه پشت جلسه

که ما تصور کنیم اولا نمایندگان واقعی کارگران در حال چانه زنی با ابرکارفرمایان هستند و بعد بپذیریم دولت در این دعوا برای تعیین مزد نقش میانجیگری ما بین کارگران و کارفرمایان را بازی میکند

درصورتی که دولت نماینده 80 درصد سرمایه گذاری در کشور است و خودش ابر کارفرمای ایران است

نماینده کارفرمایان حاضر در جلسه که نمایندگی بیست درصد سرمایه گذاری در کشور را بعهده دارد نوچه ی کارفرمای بزرگ (دولت )است

میماند نمایندگان به اصطلاح کارگری که همگی منتخبین دولت هستند و بدون اجازه آن حق ورود به جلسه شورای عالی کار را ندارند

ما کارگران فعلا تا اجرای  بند دوم ماده 41 قانون کار نیاز به چانی زنی نداریم

باید طبق هزینه سبد معیشت خانوار تعیین شده دستمزد سال بعد را بپردازند

اصطلاح چانه زنی برای کشوری است که میخواهد بیشتر از حداقل هزینه سبد معیشت به کارگرانش بدهد نه اینجا که به قول آقای ظریفی آزاد (یکی از مدیران کل وزارت کار)در چند شب گذشته از صدا و سیما پخش شد،عنوان کردند که پایین ترین دستمزد را درسطح جهان داریم

به یمن رسانه ها و فضای مجازی دیگر نمیتوانند کتمان کنند که پایین ترین سطح دستمزد را داریم نمیتوانند پنهان کنند که سهم دستمزد کارگر در قیمت تمام شده ی کالا کمتر از 5 درصد است درصورتی که درپیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری این سهم به 70 درصد میرسد

سالها نمایشی را برگزار کردید که با افزایش دستمزد کارگران ،کارفرمایان دربهای شرکتها را میبندند

اما دیدیم که با تعیین کمترین دستمزد هم هر سال تعداد بیشتری  از کارخانجات تعطیل شد

دستمزد ما کارگران بهانه بود

سالها عنوان کردید با افزایش دستمزد تورم بالا میرود

اما باز شاهد بودیم که تورم بالا رفت و سفره های ما خالی تر شد

دستمزد ما کارگران بهانه بود

اکنون با بالا رفتن اطلاعات عمومی درمیابیم که سال 58 به یمن پیروزی انقلاب دستمزد کارگران از 630 تومان به 1701تومان تغییر کرد یعنی بیش از 100 درصد افزایش یافت

ولی نه درب کارخانه ایی بسته شد و نه تورمی بالا رفت

آقایان شورای عالی کار 40 سال خوردید و چپاول کردید و فقر و تنگدستی و خودکشی و بیکاری و کلیه فروشی و کارتن خوابی و ...را به خانه ها و زندگی کارگران هدیه کردید

چه فرزندان جوانی که جلوی چشمانمان پرپر شد از مریضی و سوتغذیه و آرزوهای برباد رفته و...

چه شرمساریهایی که هر ماهه با این سطح دستمزد در بین عزیزانمان کشیدیم

نسلی را نابود کردید و دست بردار نیستید

چطور خجالت نمیکشید که هزینه سبد خانوار را محاسبه میکنید و منتشر میکنید

سبدی که کمترین و حداقل ترین سبد برای زنده ماندن در این جهنمی است که درست کرده اید

باز میروید در اتاقهای دربسته ساعتها وقت میگذارید که از این حداقل مرگ هم بزنید و کمترش کنید ?!!!

شرمتان باد

دیگر نمیتوانید این چرخه را ادامه دهید

نمیگذاریم

تا حق خود نگیریم از پای نمینشینیم

✍️پروین محمدی نماینده سابق کارگران صنایع فلزی ایران

27 اسفند1396