برای آزادی

مریم اکبری منفرد قدیمی ترین زندانی سیاسی در بند زنان اوین است.امسال دهمین نوروزش را در زندان می گذراند. عاشورای 88 که بازداشت شد دخترکوچکش سارا فقط چهارسال داشت، او حالا چهارده ساله است و تمام سهمش از مادرش ملاقات های نیم ساعته هفتگی است.مریم در این دهسال هرگز به مرحصی نیامده

‏خیلی از رسانه ها و سازمان های حقوق بشری در این ده سال به زندگی مریم بی تفاوت بوده اند،تمام هم بندی های مریم که سال 88 زندان بودند اکنون آزاد شده اند، خیلی ها جلو چشم مریم آمدند و رفتند، به مرخصی رفتند، آزاد شدند...و این فقط مریم است که این رفتن ها و آمدنها را نظاره می‌کند.

‏غفلت تک تک ما، مریم را به یک زندانی دهساله و بدون مرخصی تبدیل کرده است، درست همان موقع که فقط برای چند زندانی مشهور هشتگ می زدیم مریم روزها و سالها را بدون یک ساعت مرخصی در زدان سپری می کرد.حتی به مریم اجازه ندادند روزی که سارای کوچکش جراحی داشت، به مرخصی بیاید.

از توئیتر ژیلا بنی‌یعقوب / روزنامه‌نگار
---------------------------------------

لازم به یادآوری است:
دو برادر مریم اکبری منفرد در سال‌های ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران توسط دادگاه‌های انقلاب در ایران اعدام شدند. برادر کوچک او و خواهر دیگرش نیز در سال ۶۷ و موج اعدام زندانیان سیاسی در تابستان آن سال اعدام شدند.

مریم اکبری منفرد در تاریخ دهم دی ماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام این زندانی “محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران” بوده اما خود آن را وارد ندانسته است.

مریم اکبری منفرد چند سال پیش با شکایتی رسمی خواهان تحقیقات رسمی در مورد کشتار جمعی حدود پنج هزار زندانی سیاسی از جمله برادر و خواهر خود در سال ۱۳۶۷، محل به‌خاک‌سپاری اجساد و هویت عاملان این جنایت شد و در پی آن مدتی از ملاقات و نیز حق درمان محروم شد.

او در واکنش به این اقدام تلافی‌جویانه در نامه‌ای سرگشاده نوشته بود: ” شماها چه چیزی برایم باقی گذاشته اید که مرا از محروم کردنش می ترسانید. واقعا شرم نمی‌کنید مرا، مادری که حتی نمی‌داند رنگ مورد علاقه دخترش چیست، حتی نمی داند غذای مورد علاقه دخترش چیست، نمی‌داند تفریح و سرگرمی دخترش چیست، تهدید به قطع ملاقات می‌کنید؟!”

مریم اکبری منفرد ، در طی سال‌هایی که در زندان بوده است، با نامه‌نگاری به گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نهادهای بین‌المللی و ... از درد و رنج و نقص حقوق بشر که در زندان شاهدش بوده، نوشته است.