برای آزادی

سیل و سانسور خبری
سانسور خبری و ارائه‌ی تصویر روتوش شده از سیل وآثار مخرب آن بر زندگی مردم شیوه‌ی رسانه‌های رسمی همچون صدا وسیما در این سه هفته بوده است. مقایسه‌ی گزارش‌های مردمی و مستقل با اخبار و گزارش‌های رسانه‌های رسمی داخل کشور میزان سانسور و گزارش خلاف واقع این رسانه‌ها را نشان می‌دهد.
آنچه اینجا می‌خوانید و می‌بینید گزارش مشاهدات و عکس‌های میلاد جنت، یکی از اعضای کانون نویسندگان ایران، از جاری شدن سیل در منطقه‌ی پل‌دختر است.
********

گزارش خبری از سیل در منطقه‌ی پل دختر
به گفته‌ی ساکنان پل‌دختر غربی از تاریخ 5 فروردین 1398 به سبب بارش سه روزه‌ی باران ابتدا یک سیل جزئی در منطقه آمد که به دیواره‎‌ی رود آسیب زد ولی به منطقه آسیب چندانی نرساند. بعد از آن دو روز بارانی داشتیم تا این که ساعت 7 صبح 12 فروردین ماه به مردم منطقه اخطار سیل و دستور خروج از منطقه داده شد. ساعت 8 صبح همین روز سیل آغاز شد. دستور تخلیه در حالی به مردم داده شد که محلی و امکاناتی برای اسکان مردم در نظر نگرفته بودند. با این حال آنهایی که توانسته بودند این مسیر طولانی را بدوند و خود را از منطقه‌ی سیلزده خارج کنند؛ جان به‌در برده‌اند و مردمی که توانایی جسمی و آمادگی ذهنی خروج از منطقه را نداشته‌اند؛ در خانه‌هایشان مانده ‌ند. به گفته‌ی مردم سیل زده‌ی پل‌دختر: تا ساعت 8 شب هیچ هلی‌کوپتری برای کمک‌رسانی به مردمی که بالای پشت بامشان رفته بودند؛ نیامده بود. افراد زیادی را سیل برد. یک روز بعد از سیل بود که نیروهای امدادی به منطقه رسیدند. تعداد دقیق کشته‌ها مشخص نیست ولی به گفته ی ساکنان منطقه تاکنون 15 جنازه پیدا شده که رسانه‌های حکومتی خبرش را اعلام نکردند. از زمان آمدن سیل هنوز آب در منطقه ی پل‌دختر غربی فروکش نکرده است. وضعیت مردم در مناطق هفت تیر، رسالت و سازمانی‌ها در پل‌دختر غربی همچنان بحرانی است.
فضای پل‌دختر به شدت امنیتی است. در حال حاضر مأموران نیروی انتظامی، سپاه، ارتش، بسیج، اطلاعات و اطلاعات سپاه در منطقه مستقر هستند. ماشین‌های زرهی، نفربر و... نیز در منطقه دیده می‌شود که برای رویارویی با نارضایتی مردم است. به گفته ی شاهدان عینی در این مدت علاوه بر دستگیری تعدادی از مردم معترض سیل زده و فعالان مردمی، مأموران سپاه و بسیج با سنگ به مردم هجوم برده اند. مردم پل‌دختر در شرایط بسیار بحرانی قرار دارند. اگر چه تا پیش از آمدن سیل هم مردم به لحاظ معشیتی در مصیبت و بدبختی گرفتار بوده اند، سیل آن اندک را نیز از کفشان ربوده است. این فلاکت برون از حد و مزمن تحمیلی و بی‌تدبیری و اهمال "مسئولان" خودش را در کمک رسانی‌های مردمی نشان می‌دهد. به این صورت که مردم این منطقه(حاشیه ی مناطق سیل زده ای که هنوز آب در آنجا فروکش نکرده است) در کنار جاده می ایستند و زمانی که واحدهای کمک رسانی مردمی را می بینند برای دریافت کمک به سمت ماشین‌ها هجوم می‌برند. همچنین مردم سیل زده‌ی پل دختر شرقی از رسیدن کمک‌های مردمی به پل دختر غربی جلوگیری می‌کنند. استفاده از مواد مخدر در این منطقه بالاست طوری که وقتی برای خرید به مغازه‌ای وارد می‌شوی مغازه‌دار می‌گوید: مواد مخدر هم داریم.

در خبر رسانه‌های حکومتی اعلام شد که 1800 چادر هلال احمر در منطقه‌ی پل دختر برپا شده است ولی در واقع هیچ چادر هلال احمری در آن جا برپا نیست بلکه فروش گسترده‌ی چادرهای هلال احمر(هلال احمر ترکیه و.. . ) را در سایت دیوار و... به قیمت بالای یک میلیون تومان می‌بینیم و خبر داریم که انبارهای هلال احمر منطقه ی پل دختر کاملاً خالی است. همچنین شاهد این هستیم که در اخبار صدا و سیمای حکومتی فیلم‌هایی مبنی بر کمک‌رسانی توسط ارگان‌های حکومتی(سپاه، ارتش، بسیج، هلال احمر و...) پخش می‌شوند که در واقع ویدئوهای تبلیغاتی و نمایشی هستند.
آب در منطقه ی پل‌دختر همچنان قطع است برق نیز گاه قطع و گاه وصل است. بیشتر کمک رسانی‌ها شامل آب آشامیدنی و غذا است و توسط مردم به منطقه می رسد. به گفته ی ساکنان مناطق سیل زده و بر اساس شواهد عینی ماموران دولتی اجازه ی ورود فعالان مردمی به منطقه‌ی پل دختر را نمی‌دهند. فقط مأموران حکومتی و بسیج امکان ورود به منطقه را دارند و تعداد زیادی از آنها جز عکس گرفتن(سلفی) و... کاری نمی‌کنند. به مردمی که برای کمک رسانی به منطقه می‌روند؛ به دروغ می گویند پل ریزش کرده و مسیر بسته است تا ضمن دریافت کمک‌های مردمی از ورود فعالان مدنی به میان مردم جلوگیری کنند.
سید حمید رضا کاظمی نماینده‌ی پل دختر در مجلس شورای اسلامی نیز تا روزها پس از وقوع سیل، مشغول سپری کردن تعطیلات نوروزی در ترکیه بود سید موسی خادمی استاندار لرستان و اسد عبدالهی فرماندار خرم آباد تاکنون در رابطه با سیل کاری نکرده‌اند. مردم بسیار عصبانی و ناراضی هستند نارضایتی آنها در حدی است که گاه منجر به درگیری با ماموران می‌شود.
مردم این منطقه در حال حاضر مشکل کمبود غذا، آب آشامیدنی و پوشاک دارند. بیماری‌های وبا، ریوی و عفونی در منطقه زیاد شده است. لباس‌های مردم سیل زده همان لباس‌هایی است که در آغاز سیل بر تن داشته‌اند و جمله آلوده است. نبود چادر مسافرتی، لباس(به خصوص زنانه) و زیرانداز یکی از عامل‌های ناامنی فکری و روانی مردم پل دختر است. با این همه چشم امیدشان به کمک‌های مردمی است و دست یاری‌گر آنها.
میلاد جنت 19/ 1/ 1398
(مطالبی که ذیل عنوان "یادداشت رسیده" در این صفحه منتشر می‌شود نظر نویسندگان آنهاست و الزاما با نظر کانون نویسندگان ایران یکسان نیست).