به
یاد کشتارهای
زندانیان
سیاسی در دهۀ ٦٠
در جمهوری ننگ
اسلامی
دهۀ
13٦0 با کشتارهای
بزرگ لجام
گسیختۀ
زندانیان
سیاسی در
سالهای ٦0 و ٦7
،
دورۀ شاخص
تثبیت خونبار
رژیم پان
اسلامیستی
جمهوری
اسلامی ایران
بود.
کشتار
بزرگ سال ٦٠ جزئی
از کوشش طبقات
دارا برای
تحکیم قدرت
سیاسی به خطر افتاده
شان در بهمن 57
بود که به دست
رژیم خونخوار
جمهوری
اسلامی به اسم
انقلاب با
سرکوب
کارگران و
زحمتکشان
صورت گرفت.
کشتار
بزرگ سال ٦7 از
یک سو پاسخی
سبعانه و از
روی وحشت
متزلزل شدن
رژیم حاکم، و
از سوی دیگر
جزئی از مقدمه
و زمینۀ سلطه
یابی بورژوازی
بوروکراتیک ـ نظامی
بود که با در
چنگ گرفتن اهرم
های اصلی قدرت
سیاسی می
خواست وضعیت
اقتصادی،
سیاسی،
اجتماعی و
فرهنگی ایران
کنونی را از
طریق سلطۀ اختتاق
بر جامعه رقم
زند و رقم زد. قتل
عام های
زندانیان
سیاسی در آن دوره،
تنها می
توانست به
رهبری و دستور
خمینی به
عنوان « پدر انقلاب
» و پیشوای دین
صورت گیرد.
محکوم
بودن این
کشتارهای
بزرگ در
پیشگاه تاریخ،
تنها به خاطر
نابود ساختن
هزاران انسان
مبارز نیست، بلکه
اهمیت آنها، علاوه
بر خود این
جنایات
هولناک، در
درک علل اختناق
سیاسی و
اجتماعی حاکم
برکشور، قانونی
کردن ولایت
مطلقۀ فقیه و
غارت و چپاولی
است که از سوی
بورژوازی
بوروکراتیک ـ
نظامی و
روحانیان
حاکم و مشتی
تجار و
زمینداران
بزرگ، در
اقتصاد ایران
صورت می گیرد. کشتار
زندانیان
سیاسی همچنین با
بی حقوقی کامل
توده های مردم،
به ویژه بی
حقوقی کامل طبقۀ
کارگر، پیوند نزدیک
دارد، زیرا
جزئی از سیاست
سرکوب و
اختناقی است
که حق هرگونه
آزادی عقیده،
بیان، نشریات
مستقل، تجمع،
تشکل، راه
پیمائی،
اعتصاب و
داشتن احزاب
مستقل طبقاتی،
قوۀ قضائیۀ
مستقل و غیره
را از آنان
گرفته است.
آری
با کشتار
زندانیان
سیاسی، که بی
وقفه ادامه
داشته است و
تا این حکومت
به موضع ضعف
نیفتد همچان ادامه
خواهد داشت،
رژیم حاکم پان
اسلامیستی ایران،
به درستی باید
همچون جمهوری
ننگ تاریخ جهان،
شناخته شود!
ننگ و
نفرت بر آمران
و عاملان
کشتار
زندانیان سیاسی
سرنگون
باد رژیم
ارتجاعی و
خونخوار
جمهوری اسلامی
زنده
باد آزادی،
زنده باد
سوسیالیسم
مرداد
1389، اوت 2010
جمعی
از کمونیست
های ایران
(آذرخش)