با قدم ِقرص زنان

درجنگلی که آبروی آسمان , نام اش

در سرزمینی که خدای خسته وخفته پاسدار ِ نان اش

در قانونی که فقیه طناب و مذهب , چوبه ی دار اش

تحمیق وتنبیه ِ مظلومیت ِآدم ـ نیات ِ پنداراش

تحقیر ِ زمان وحرکت , یگانه فتراک ِ برهان اش

خرافه ودروغ و ریا وتقیه, بانی ِ بنیاداش

اعدام و تجاوز وخشونت وشلاق, اِعمال ِ وجدان اش

زندان و زنجیر وناله و زاری , همزاد ِافکاراش

لقمه ی دهان ِیتیم و ندارـ نردبان ِکاخ اش

باریک وهم ِ علوم انسانی , بهانه ی طغیان اش

سرور ِمهر وپایکوبی عاشق , دشمن ِ جاودان اش

و در آن ماتمکده :

رقص و نوای ِزندگان, گناه والحاد اش ـ

آواز وشادی ِزن , کفر ِشیطانی ـ اراده ی انتخاب ِ او , مایه ی سنگسار اش

برسر ِ زن زدن ـ بی هشداروحاشا!

تابوده واینک

افتخار ِ سروده ی نسوان ِ قرآن اش ؟!

+++

از کاسه لیسان ِ تاریخ شناس می پرسم , بگوئید :

چگونه ممکن است آزادی دین وحق هر وجدان؟

بی نجات معصومیت وحفظ ِمنش ِ انسان ـ

از دست این دزدان؟

مگر می شود ـ

مگرمی توان

مصون ماند از دندان ِ این همه گرگان؟

براستی توان چه کسی میداندارش است ؟

نه هیچ کس ,

خیال نبافید , بس است.

کدام ِ راه ِراه ها ـ چاره ی ماست؟

نه مگر با هم؟

تنها نه مگر قیام ؟

قیام ِ قیام ها,

با فریاد ِ یکایک جان بر لب ها ؟

با قدم ِقرص زنان ,

به همت ِنسل ِ جوان

با قلم ,با اندیشه ورزان , کارگران

مزد بران ـ رنجکشان ,هنروران

با سنی ِ کرد و بلوچ وترکمن

با ترک و عرب ـ با هر کسی با هر مرام

با همه ی ناراضیان با شیعیان مهربان

علیه این هیولا ی ِ زمان

علیه ِ دین ِزور و ظلم ,

باید کنیم همه قیام

چاره نمانده غیر از این

در یک کلام , با یک دهان

شورش قیام شورش قیام

قیام قیام قیام قیام

پنجم نوامبر2010 ـ بهنام