بيانيه شماره 2 شوراي برگزاري مراسم روز جهاني كارگر سال 90

فراخوان زمان و مکان های مراسم ها - ساعت 5 عصر سراسر کشور

سال ستيز طبقاتي به جاي جهاد اقتصادي

در آستانه ي روز جهاني كارگر،11 ارديبهشت (اول ماه مه) ستيز كارگران عليه سرمايه داري اسلامي در ايران شكل ديگري به خود گرفته است؛از جمله اعتصاب پيروزمندانه كارگران در پتروشيمي در ماهشهر و چند ماه قبل اعتصاب كارگران پتروشيمي در تبريز،كه منجر به تغيير قرارداد هاي موقت شركت هاي پيمانكاري به قراردادهاي ميان مدت شد نشان از خيزش جديدي در مبارزات كارگران عليه سرمايه داري دارد. لازم است كه علاوه بر تمامي اقشار مختلف طبقه ي كارگر، كارگران بيكار و اخراجي و به وي‍ژه تمامي كارگران قرارداد موقت،سفيد امضا و بي قرارداد و كارگران شركت هاي پيمانكاري هر چه بيشتر ضمن اعتراض و اعتصاب،قدم هاي استوارتري براي ايجاد تشكل هاي مستقل و خود ساخته ي خود بردارند و علاوه بر ايجاد و تقويت تشكل هاي علني،توده اي و طبقاتي ،بخشي از كارگران اگاه بايد با ايجاد و يا تقويت هسته ها،محافل و كميته هاي مخفي و غير علني نقشي جدي در سازماندهي مبارزات كارگران براي به دست آمدن مطالبات و نيز سوق دادن مبارزات به سمت تشكل يابي كارگران ايفا كنند.

جهاد اقتصادي و رياضت اقتصادي كه سرمايه داري در ايران و جهان قصد دارد به كارگران تحميل كند،دستمزدهاي فلاكت بار و برده وارانه،حذف يارانه ها و سركوب مبارزات و فعالين و تشكل ها و نيز سركوب هرگونه اعتراض و تظاهرات و سركوب بيان و قلم و اعتصاب و تحميل زندان و فقر و ديكتاتوري و فلاكت و جنگ و خرافه پروري و تبعيض جنسيتي و تبعیض جنسیتی و ستم طبقاتي بر زنان،كار كودكان،بحران هاي زيست محيطي،فشار اقتصادي بر بازنشستگان،گسترش بيكاري و اعتياد و ظلم و بيداد و ارعاب و تهديد و زندان و نيز فريب كاري هاي هر دو جناح سرمايه داري در ايران يعني اصولگرايان و نيز اصلاح طلبان حكومتي كه اكنون اندكي از چپاول و غارت رانده شده اند و فريب و دغل تمامي كشورهاي سرمايه داري اعم از امريكا و چين و روسيه و دولت هاي اروپايي منجمله انگليس و آلمان و فرانسه و ايتاليا و غيره،همه و همه بايد با مشت محكم و اتحاد و سازمانيابي و تشكل يابي كارگران پاسخ داده شود.

روز جهاني كارگر نه سبز است و نه سياه و نه سفيد و نه بنفش و نه زرد؛روز جهاني كارگر و همه ي روزها به نشانه ي خون و جان و عمر و هستي طبقه ي كارگر به رنگ سرخ است؛كارگران توليد كنندگان تمامي ثروت ها و نعمت ها و رفاه در جامعه ي بشري هستند و با خون خود حيات جامعه ي انساني را تضمين ميكنند ،اما خود هيچ بهره اي از اين نعمات و ثروت ها نميبرند،ما كارگران فريب هيچ كدام از جناح هاي سرمايه داري و رنگاميزي هاي آنان را نخواهیم خورد.

ما كارگران ايران در روز جهاني كارگر هم صدا و هم پيمان با ديگر هم طبقه اي هايمان در سراسر جهان ضمن گراميداشت اين روز،با خشم و اعتراض خود يكصدا فرياد برخواهيم آورد كه طبقه ي كارگر براي به دست آوردن مطالبات خود و براندازي نظام انگل وار سرمايه داري تنها و تنها با اتكا به دانش طبقاتي و اتحاد و تشكل ها و سازمان هاي طبقاتي و كارگري خود تكيه خواهيد زد.

كارگران نيك ميدانند كه نه تنها در روز جهاني كارگر بلكه هر روز بايد بيش از پيش با اعتراض بيشتر و با سازماندهي مبارزات به سوي ايجاد تشكل هاي طبقاتي خود قدم بردارند و هر روز را عرصه ي " گسترش و تقويت ستيز طبقاتي و نبرد كارگري" كنند و نسخه ها و مناسبات برده وارانه ي سرمايه داري و از جمله " جهاد اقتصادي" و ساير بي حقوقي هاي تحميل شده از سوي سرمايه داري اسلامي در ايران را بيشتر و بيشتر نقش بر آب كنند.

ما كارگران هر چه بيشتر و گسترده تر،در روز جهاني كارگر 11 ارديبهشت به ویژه در ساعت 5 عصردر محل هاي كار و زندگي و در محلات و خيابان و كوي و برزن و در هنگام اياب و ذهاب و در سرويس هاي غذاخوري و رخت كن ها و در هر جا و هر جا و در هر فرصت ممكن مطالبات 8 گانه ي كارگري كه – نه تمام مطالبات، بلكه – اهم مطالبات كارگران است را به بحث و گفت و گو ميگذاريم و براي ادامه ي نبرد و حركت به سوي ايجاد تشكل هاي طبقاتي،مستقل و خود ساخته و مستقل خود برنامه ريزي و اقدام خواهيم كرد.

در ادامه ي اين بيانيه علاوه بر فراخوان مراسم ها و اعلام زمان و مكان ها،برخي شعارهاي مناسب كارگري براي فرياد كردن در محل هاي مراسم،تظاهرات و آكسيون معرفي ميشوند و در پايان بيانيه اهم مطالبات 8 گانه براي پخش و تكثير و براي بحث و گفت و گو در ميان كارگران درج خواهد شد.

در زمان هاي اعلام شده كه مطابق پيشنهادات ارسالی كارگران در جاهاي مختلف تعیین شده ،برای کارگرانی که در حال کار و در محیط های کاری شان هستند ،قرار بر دست از كار كشيدن به مدت 5 دقيقه ميباشد که لازم است به طور يكپارچه و سراسري در همان زمان توسط كارگران در همه ي نقاط، مطالبات کارگری در ميان كارگران به بحث گذاشته شود .

كارگراني كه در زمان اعلام شده براي شركت در مراسم ها امكان تجمع دارند ميتوانند با به خاطر داشتن شعار ها و مطالبات و يا كاغذ هاي حاوي شعار ها و مطالبات به طور متحد و با برنامه ريزي در محل هاي اعلام شده حاضر شوند.شعار های ما کارگران باید صف طبقاتی ما را معلوم کند؛شوراهای اسلامی کار و خانه های کارگر،جناح های سیاه و سبز سرمایه داری هر کدام برای منافع سرمایه داری دست و پا میزنند.ما هیچ اعتراض و تجمعی را بی نصیب نخواهیم گذاشت اما با پرچم خود و با طرح مطالبات 8 گانه ی خود به اعتراض دست خواهیم زد و در این روز به یکدیگر یادآور میشویم که برای رهایی از ستم و استثمار طبقاتی و فقر باید و باید و باید متشکل شویم.

زمان و مكان مراسم هاي روز جهاني كارگر –يكشنبه 11 ارديبهشت

ساعت 5 عصر – سراسر كشور:

الف – تجمع ها و مراسم ها در سراسر كشور:

تهران- ساعت 5 عصر – از ميدان انقلاب تا مقابل وزارت كار

مشهد- شيراز-اصفهان- قزوين (همگي مطابق اعلام كارگران این مناطق) و ساير شهرستان ها ساعت 5 عصر در مقابل ادارات كار شهرستان ها و يا ادارات كل كار استان.

از شهرهايي در جنوب و مركز و نيز شهرهايي در كردستان اعلام شده كه فراخوان ِ زمان و مكان مطابق شرايط و بر اساس ملاحظات محلي و در زمان مناسب به اطلاع كارگران رسانده خواهد شد.

ب-اعتصاب موقت سراسري در محيط هاي كار:

ساعت 5 عصر- كارگران شاغل در محيط هاي كار و كارخانجات به طور همزمان و يكپارچه و سراسري به مدت 5 دقيقه در ساعت 5 عصر يكشنبه دست از كار خواهند كشيد و مطالبات 8 گانه و مباحث خود را با همكاران خود به بحث خواهند گذاشت.در صورت امكان ، با طرح شعارها و خواسته ها و مطالبات جاري خود، كارگران در اين ساعت در محل هاي مناسب در محيط كار تجمع خواهند نمود و ضمن برگزاري مراسم به فرياد شعار ها و طرح و بحث و اعتراض براي دستيابي به مطالبات خود خواهند پرداخت.

شعارهاي پيشنهادي براي روز مراسم و نيز براي ساير اعتراضات و تجمعات كارگري در سراسر سال:

- دستمزد بردگان و حذف سوبسيد/بر عليه سرمايه بايد جنگيد - قرارداد موقت/ ملغي بايد گردد

- كارگر زنداني آزاد بايد گردد - قرارداد موقت / بردگي وفلاكت

- زنداني سياسي / آزاد بايد گردد - كارگران جهان/ هم طبقه،هم پيمان

- كارگر قراردادي،پيماني/ تشكله پايان بي ساماني - شوراي عالي كار / حامي سرمايه دار

- عليه شركت هاي پيمانكاري/ برپا كنيم تشكل كارگري - اتحاد و تشكل / راه رهايي ما

- شوراي اسلامي كار/ پشتيبان سرمايه دار - سرمايه از روز ازل نبوده / سرمايه دار حق ما رو ربوده

- اصول گرا،اصلاح طلب/ضد كارگر،فرصت طلب - تشكل مستقل حق مسلم ماست

- جهاد اقتصادي و رياضت/ به ضد كارگرانه اين سياست - جهاد اقتصادي و رياضت / ننگ بر اين اقتصاد و سياست

مطالبات هشت گانه‌ی کارگران ایران – سال 1390

1- ما کارگران برای مقابله با قراردادهای موقت، سفید امضا و قراردادهای شرکت‌های پیمان‌کاری با اتحاد و آگاهی و با ایجاد تشکل های خود دست به مبارزه خواهیم زد.

2- حذف یارانه‌ها هجوم به سفره‌ی خالی کارگران است؛ ما ضمن گسترده کردن اقدام برای نپرداختن قبض‌های آب، برق، تلفن و گاز از هر طریق ممکن دیگر و به صورت متحد و متشکل با این اقدام و طرح ِ ضد کارگری مبارزه خواهیم کرد.

3- ما اعلام و تعیین حداقل دستمزد 330 هزار تومان که چندین برابر زیر خط فقر است و توسط نهاد سرمایه‌داری شواری‌عالی کار تعیین شده و نیز روش ضد کارگری و خائنانه‌ی سه جانبه گرایی را محکوم می‌کنیم؛ در روش سه جانبه گرایی، مذاکره و توافق بین نمایندگان کارفرمایان و نماینده دولت (که همگی از طبقه‌ی سرمایه‌دار هستند) از یک سو و ازسوی دیگر نماینده‌ی کارگران انجام می‌گیرد و کارگران در مقابل دو رای سرمایه داری بازنده خواهند بود. ما اعلام می‌داریم که افزایش دستمزد با خواهش و توافق و مذاکره حاصل نمی‌شود. کارگران باید با اعتراض و نمایش قدرت و اعتصاب و با مبارزه‌ی متشکل و متحد دستمزدهایی متناسب با استاندارهای زندگی را به سرمایه‌داری تحمیل کنند.

4- کارگران و فعالان کارگری زندانی باید آزاد شوند و ما هر گونه دستگیری، اخراج و تحت فشار قرار دادن کارگران را محکوم نموده و به صورت گسترده برای آزادی آنان مبارزه خواهیم کرد.

5- ما کارگران برای دست‌یابی به آزادی بیان، آزادی تشکل، تحزب، اعتصاب، آزادی قلم و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و پایان یافتن احکام ضد انسانی اعدام ،همزمان با دیگر مطالبات‌مان مبارزه خواهیم کرد.

6- پیروزی کارگران جز با اتحاد متشکل و سازمان‌یافته‌ی تمامی اقشار طبقه‌ی کارگر اعم از کارگران صنعتی، معلمان، پرستاران، کارگران بخش خدمات، معادن، کارگران کشاورزی و ... ممکن نیست. ما کارگران در هر صنف و رسته ضمن اتحاد با تمامی اقشارهم طبقه ای مان در طبقه ی کارگران ایران و منطقه و حمایت از مطالبات کارگران مهاجر در ایران از جمله کارگران افغانی ،خود را متحد و پشتیبان مبارزات کارگران در سراسر جهان می‌دانیم.

7- ما برای دست‌یابی به مطالبات اقتصادی-سیاسی خود بر علیه تمامی جناح‌ها و حاکمیت‌های داخلی و خارجی سرمایه‌داری اعم از اصول‌گرا و اصلاح‌طلب در ایران و اعم از دولت‌های سرمایه‌داری آمریکا،چین، روسیه، اروپایی و ... تنها و تنها با اتکا بر نیروی طبقاتی کارگری خود، مبارزه خواهیم کرد.

8- نظام سرمایه‌داری از تبعیض جنسیتی-اقتصادی- سیاسی- اجتماعی علیه زنان بهره و سود می‌برد، همچنین کار کودکان منبع سود‌های سرشار برای نظام انگلی سرمایه داری‌ست؛ ما ضمن محکوم کردن هرگونه تبعیض جنسیتی علیه زنان ،برای متشکل کردن هر گونه مبارزه برای دست‌یابی زنان به مطالبات ویژه ی زنان و نیز مطالبات طبقاتی شان و نیز برای تقویت جنبش لغو کار کودک از هیچ مبارزه‌ای فروگذار نخواهیم کرد.

شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال 1390

بیانیه شماره2 - سال ستیز طبقاتی به جای جهاد اقتصادی

6 اردیبهشت 1390

1may1390@gmail.com

----------------------------------------------------------

----------------------------------

سال ستیز طبقاتی به جای جهاد اقتصادی

بیانیه‌ی شماره 1 شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال 1390

در آستانه ی روز جهانی کارگر، اول ماه مه در سال 1390 قرار داریم.سالی که رهبر ِحاکمیت سرمایه‌داری ایران در ادامه‌ی طرح‌ها و اقدامات هر چه بیشتر برای سرکوب مطالبات و منافع طبقه‌ی کارگر و برای تکمیل برنامه‌ی سرمایه داری، آن را سال "جهاد اقتصادی" اعلام کرده است. اما طبقه‌ی کارگر در این سال باید بیش از پیش در مقابل این حاکمیت سرمایه داری ایستاده و سال 1390 را به سال تقویت و گسترش " ستیز طبقاتی" و " نبرد کارگری" تبدیل کند.

کارگران در ایران در بدترین وضعیت معیشتی، اقتصادی و سرکوب سیاسی قرار گرفته اند؛ قراردادهای موقت، بیکار‌سازی، دستمزد‌های تا چند مرتبه زیر خط فقر و شرکت‌های پیمان‌کاری و قراردادهای اسارت آورشان به طبقه‌ی کارگر تحمیل می‌شود؛ با طرح حذف یارانه‌ها حاکمیت سرمایه‌داری در ایران هم‌گام و مطابق با نسخه‌های نهاد‌های جهانی سرمایه داری هم‌چون صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، هجوم گسترده و وحشیانه‌تری را به زندگی و هستی کارگران آغاز کرده است و هم اکنون قیمت های برخی اقلام اساسی تا ده برابر افزایش یافته در حالی که دستمزد ها کماکان برده وارانه است و پرداخت مبالغ اندک و مضحک یارانه ی نقدی حتا چاره ی یک دهم هزینه ی زندگی کارگران را نمیکند؛ کارگران و فعالان کارگری و فعالین تشکل‌های مستقل در جنبش کارگری به حبس، اخراج، تهدید، ارعاب و بیکاری محکوم می‌شوند؛ هر گونه اعلام نظر، بیان اندیشه، اعتراض، تظاهرات و هر نوع فعالیت اجتماعی-سیاسی سرکوب می‌شود.

برای دعوت کارگران به تحمل استثمار و بردگی و از طرفی برای حفظ سودآوری سرمایه‌داران، کارگران را به "جهاد اقتصادی" دعوت می‌کنند و با استفاده از این واژگان مذهبی- ناسیونالیستی قصد تخدیر و فریب کارگران را دارند تا شاید کسی فکر کند تحمل این فلاکت " جهاد" است و لازم! نه! کارگران فریب این بازی‌ها را نمی‌خورند!

در سایر نقاط جهان نیز کم و بیش و با همین محتوا، وضعیت به همین صورت است و کارگران به صورت روز افزون به مبارزه مشغول‌اند.

در بسیاری کشورها کارگران علیه افزایش سن بازنشستگی، افزایش ساعت کار، اخراج کارگران، کاهش دستمزد‌ها و ... دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند؛ درست شبیه به همپالکی‌های سرمایه داری اسلامی ایران، سرمایه‌داران در دیگر نقاط جهان نیز کارگران را به "ریاضت اقتصادی" و در واقع به تحمل فلاکت و نکبت موجود دعوت می‌کنند.

نظام سرمایه‌داری و دموکراسی‌های صوری و ننگین آن که عامل فقر و بدبختی، فلاکت، حبس، دیکتاتوری، سرکوب، جنگ افروزی و خرافه‌ پروری ا‌ست و به خاطر سود محوری و پاسبانی از نظام استثمار گرانه‌ اش، امروزه در سرتاسر دنیا شرایطی بی نهایت غیر انسانی‌ ایجاد کرده و موج اعتراض مردمی به مشکلات و مصائب در نقاط مختلف دنیا از جمله آمریکا، انگلیس، سایر نقاط اروپا، مصر و ... بر انگیخته شده است. لازم است به کارگران و هم طبقه‌ای‌های‌مان هشدار بدهیم که آنان باید اصل نظام سرمایه داری را آماج حملات خود قرار دهند و نه فقط جناح‌های اکنون حاکم را؛ باید به هوش باشیم که ما کارگران نباید نیروی اعتراضی و طبقاتی خود را تبدیل به ابزاری برای سرنگونی یک جناح سرمایه‌داری و به قدرت رسیدن جناحی دیگر و احتمالن خوش رنگ و لعاب سرمایه‌داری کنیم. کارگران باید با اتکا بر نیروی طبقاتی خود و با حملات سازماندهی شده و متشکل علیه نظام سرمایه‌داری، هم به سرنگونی حاکمیت‌های موجود و دیکتاتوری های حاکم بپردازند و هم بتوانند نیروی طبقاتی و سیاسی خود را به جای آن حاکم کنند. در صورتی که اعتراضات و نبرد و ستیز کارگران به صورت متشکل و سازمان‌یافته باشد در کمترین حالت ممکن، آنان خواهند توانست بسیاری از خواسته‌ها و مطالبات خود را به حاکمیت‌های سرمایه داری تحمیل کنند.

ما کارگران برای دگرگون کردن وضعیت سیاسی-اقتصادی در ایران، به هر جنگ خارجی علیه خود نه میگوییم، ما هرگز تسلیم فریب و توهم پراکنی هیچ کدام از جناح‌های داخلی و خارجی سرمایه‌داری نمی‌شویم. ما به کمک و یاری هیچ دولت سرمایه‌داری اعم از آمریکا، چین، روسیه، انگلیس، فرانسه و... باور نداریم. برای ما سرمایه‌داری احمدی نژاد-خامنه ای- سپاه با جناح دیگر که فعلن اندکی از قدرت رانده شده یعنی اصلاح‌طلبان و لیبراال‌ها از جمله کروبی- موسوی- خاتمی و یا هرگونه سرمایه‌داری از نوع کراواتی، لیبرال، نولیبرال، ناسیونالیست، مذهبی، سلطنتی و یا هر شکل دیگری از سرمایه‌دارن فرقی نمی‌کند! ما تنها و تنها باید با اتکا بر نیروی طبقاتی خودمان و با ایجاد و تقویت و گسترش تشکل‌های خودساخته و مستقل از دولت، کارفرما و سرمایه داران و با ایجاد و یا تقویت سازمان‌ها و نهاد‌های سیاسی و کارگری خود، با نبردی فراگیر علیه کلیت نظام سرمایه‌داری ستیز کنیم.

ما کارگران باید به دقت اَشکال مبارزه‌ سازمان‌یافته و متشکل خود را بر اساس شرایط و بر اساس توازن قوا انتخاب کنیم. اکنون علاوه بر مبارزات علنی، متشکل، متحد، گسترده، توده ای و اجتماعی و فراگیر و به موازات آن، بعضی از ما کارگران باید بتوانیم هسته‌های مخفی، کمیته‌ها و محافل مخفی را در محل کار و زندگی خود ایجاد کنیم. ما نباید تمام نیرو و امکانات خود را در معرض دید و حمله‌ی نظام سرمایه‌داری قرار دهیم.

بار دیگر تاکید می‌کنیم که برای مقابله با معضلات پیش رو، ما کارگران هیچ چاره‌ای جز ایجاد تشکل‌های خود ساخته و مستقل نداریم و لازم است به افشا و مبارزه با باورهای آشتی‌جویانه با نظام سرمایه داری بپردازیم زیرا خواسته‌های ما با چانه‌زنی و امید و توهم به سرمایه‌داری و با مذاکره و خواهش به دست نمی‌آید!

در این راستا و در آستانه‌ی روز جهانی کارگر – یازده اردیبهشت – که روز جشن و خروش جهانی کارگران و اعلام و تجدید همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی جهانی کارگر است، ضمن این که تمامی کارگران را به مبارزه‌ی متشکل و سازماندهی شده علیه نظام سرمایه‌داری در ایران فرا می‌خوانیم، در تقابل با نام گذاری این سال به "سال جهاد اقتصادی" توسط رهبر حاکمیت سرمایه داری اسلامی، ما سال 1390 را سال تقویت و گسترش "ستیز طبقاتی" و " نبرد کارگری" اعلام می‌داریم و مطالبات هشت گانه ی ذیل را به عنوان اهم مطالبات کارگران ایران اعلام می‌داریم.

ما از تمامی کارگران، فعالان کارگری، تشکل‌ها، رسانه‌ها، نهاد ها و سازمان‌هایی که به امر تقویت مبارزه‌ی طبقاتی باوردارند می‌خواهیم که با انتشار و گسترش بیانیه‌های این شورا و مطالبات هشت گانه‌ی اعلام شده، ما و مبارزه‌ی مشترک‌مان را یاری رسانند.

به علاوه هرگونه نظر و یا پیشنهاد درباره ی مفاد بیانیه‌ها، مطالبات هشت گانه و یا هر پیشنهاد درباره‌ی برگزاری مراسم در روز 11 اردیبهشت از طریق ایمیل رسمی ما ( (1may1390@gmail.com قابل دریافت، بررسی و اقدام است.

مطالبات هشت گانه‌ی کارگران ایران – سال 1390

6- پیروزی کارگران جز با اتحاد متشکل و سازمان‌یافته‌ی تمامی اقشار طبقه‌ی کارگر اعم از کارگران صنعتی، معلمان، پرستاران، کارگران بخش خدمات، معادن، کارگران کشاورزی و ... ممکن نیست. ما ضمن اتحاد با تمام کارگران ایران و منطقه و حمایت از مطالبات کارگران مهاجر در ایران از جمله کارگران افغانی ،خود را متحد و پشتیبان مبارزات کارگران در سراسر جهان می‌دانیم.

8- نظام سرمایه‌داری از تبعیض جنسیتی-اقتصادی- سیاسی- اجتماعی علیه زنان بهره و سود می‌برد، همچنین کار کودکان منبع سود‌های سرشار برای نظام انگلی سرمایه داری‌ست؛ ما برای متشکل کردن هر گونه مبارزه برای دست‌یابی زنان به مطالبات طبقاتی خود و نیز برای تقویت جنبش لغو کار کودک از هیچ مبارزه‌ای فروگذار نخواهیم کرد.

شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال 1390

بیانیه شماره1 - سال ستیز طبقاتی به جای جهاد اقتصادی

18 فروردین‌ماه 1390

1may1390@gmail.com