ملاحظاتی درباره سایت سازمان

حمید جهان بخش

10 ژوئیه 2011

سایت بعنوان رسانه رسمی ما، هم در درون سازمان و هم در بیرون از مرزهای آن دچار نوعی ابهام است. این ابهام عمدتا از زمان انشعاب با ما هم راه بوده است و ریشه های آنرا باید در دعوای زمان انشعاب و مسئله "دیدگاه" جستجو کرد. در آن هنگام به جای آن که ما به این پدیده "دیدگاه" نگاه درستی بیندازیم و برای آن راهکارهای روشن و دقیقی را جستجو کنیم، کل صورت مساله را پاک کردیم. البته این برای عده ای دستیابی به میوه ممنوعه و کل حقیقت بود.

سازمان ما از فردای انشعاب برداشتی از یک فرایند بدون برنامه ریزی، بدون تجربه و بدون جمع بندی را در مقابل خود قرار داد. تعصب برافراشتن پرچم چند گرایشی چشم ما را به روی همه مرزهای روشن و شفاف بست و بیشتر ازآن که بسازیم، در هم ریختیم و عبور کردیم. اگر فکر می کنیم زیر چتر "سازمان جند گرایشی " می توان تمام مرزهای تجارب تاکنون موجود را زیر پا گذاشت به این بهانه که می خواهیم نوآوری کنیم، حالا دریافته ایم که نه تنها هیچ تحول بنیادی ایجاد نکرده ایم، بلکه از هر گونه ساختار نیز خود را گریزان کرده ایم. در پایان دو سال باید پذیرفت که :

الف) صاحبان نظرات "ناسخ و منسوخ" نظرات اکثریت را به پیش نمی برند. علاوه بر آن بسیار غیر دمکراتیک خواهد بود، هر آینه از اقلیت بخواهیم که در چهارچوب نظرات اکثریت قلم بزند.

ب) آنچه را که ما می خواستیم به اصطلاح تحت عنوان "دستیابی به فرصت های برابر" به آن جامه عمل بپوشانیم و این برابری را با درج همه ی مقالات و نوشته ها بدون روشن کردن جایگاه آنها تعریف می کردیم چیزی جز فرافکنی و فرار به جلو نبوده است.

ج) در هم ریختن مرزهای حقوق جمع و حقوق فرد و مخدوش کردن مرزهای هویت سازمان دیگر فضیلتی بود که آن را زیر عنوان یک سازمان چند گرایشی عملی کردیم.

اتفاقی که افتاده است این است که بدون نقد و جایگزینی یک بدیل تعریف شده رهیافت حذف "دیدگاه" یک دگرگونی غیر متعارف، ناروشن و ابهام آمیز بود که به سایت سازمان تحمیل شد و نتیجه ای جز در هم ریختن مرزهای روشن یک سازمان چپ با یک سایت همگانی و همه با هم دستاورد دیگری را به همراه نداشته است. این مساله را چگونه باید تعبیر کرد، آیا شایسته است که آنرا به فال نیک بگیریم؟ اگر این گونه باشد خطای بزرگی را مرتکب شده ایم.

در حال حاضر تبلیغ و ترویج روش و شفاف نظرات اکثریت سازمان و اقلیت آن تقریبأ در هاله ای از ابهام فرو رفته است و اصولأ خصلتی انتزاعی و غیر فعال دارد. به ویژه این که اقلیت نظری در این تشکیلات و حتی در سازمان قبل از انشعاب همواره با موتور روشن و چراغ خاموش حرکت کرده است. بنابراین فاقد سیمای سیاسی- نظری روشن، تعریف شده و مدون است. در نتیجه این عدم صراحت در تمام حوزه ها از جمله رادیو تلویزیون، سایت و... همواره با دشواری هایی روبرو بوده ایم.

هدفهای ما بعنوان یک سازمان چپ و سایت به عنوان تنها رسانه رسمی و یا تابلوی این سازمان دو چیز از هم جدا نیستند که به لحاظ زمانی و یا مکانیکی از هم تفکیک شده باشند. این دو، جنبه های یک فرایند هستند که هر کدام آن، دیگری را تکمیل می کند. به همین دلیل هیات سردبیری سایت نمی تواند نسبت به این فرایند بی توجه باشد.

برای روشن شدن بهتر مساله باید به چند سئوال زیر پاسخ داد:

الف) در سایت سازمان ما هم اکنون با وجود انبوه در همی از مقالات، چگونه می شود خط رسمی راه کارگر را پیدا کرد و کجا این خط تبلیغ و مورد دفاع قرار می گیرد؟

ب) در سایت ما چگونه می شود نظرات اکثریت و اقلیت را از هم باز شناخت و تفکیک کرد؟

ج) در سایت ما چگونه و با کدام مکانیزم های روشن باید مقالاتی که از بیرون از مرزهای سازمان آمده اند تفکیک و صورت بندی شوند؟

د) اگر سئوالات بالا بطور جدی ذهن ما را در درون سازمان به خود مشغول کرده است، خوانندگان حرفه ای و غیر حرفه ای ما چگونه می توانند این در هم ریزی مرزها و بی دقتی آشکار را بدون دردسر نادیده بگیرند و یک بار دیگر برای این که ابهامشان افزوده شود به سایت ما مراجعه کنند؟

بدیهی است این درهم آمیزی و مخدوش کردن مرزهای یک سازمان چپ نه تنها مفید نیست بلکه تا همین جا پیامدهای مخربی را هم بدنبال داشته است. برای فهم این تناقض به هوش سرشاری نیاز نیست، هر عقل متوسطی میتواند دریابد که برداشتن "دیدگاه" و در هم ریختن مرزهای روشن و تعریف شده با یک فضای مه آلود و در هم ریخته به نفع هیچ کدام از گرایشات نیست. باید یک فکر، نقشه، طرح و متد در پشت سایت راهنمای عمل ما باشد.

وظیفه سایت سازمان اصولأ به سردبیری یک نشریه سیاسی- تبلیغی- ترویجی شبیه است. بنابراین سایت کارش تنها جمع اوری مقالات و آوردن آنها در سایت نیست. بلکه افزون بر آن روشن کردن جایگاه و مرز این مقالات با جایگاه و مرز سازمان است. با توجه به همه آنچه که در بالا گفته شد، کدام راهکار عملی میتواند جلوی این تناقضات و نارسائی ها را بگیرد. پیشنهادات زیر تلاشی است برای نزدیک شدن به این مسأله:

1- آوردن عنوان "دیدگاه" در بالای مقالات و نوشته هائی که از سایر سایت ها و منابع دیگر گزین می کنیم، یا برایمان فرستاده می شود، تقریبا در اکثر قریب به اتفاق سایت های سازمان های سیاسی و یا غیر سیاسی این عنوان در بالای مقالات، بکارگرفته شده است . به این ترتیب "دیدگاه" در واقع روشن کننده ی جایگاه و مرز این دست از نوشتار خواهد بود.

2- درج مقالات، نوشته ها و ترجمه های گرایش اقلیت نظری سازمان زیر نام خودشان. اگر گرایش نظری اقلیت سیمای سیاسی- نظری خود را مشخص کند، عملی ترین و قابل دسترس ترین شیوه این خواهد بود که کلیه نوشتارهای آنان، ترجمه ها و سایر مقالاتی که از سایت های دیگر گزین می شود، اصولأ در چهارچوب نظرات آنان زیر نام گرایش اقلیت و یا هر نامی که خودشان تعیین می کنند آورده شود. بدین ترتیب همه ی اعضای سازمان در فضائی دوستانه و با فرصت های برابر و در جایگاه خودشان نظراتشان را تبلیغ و طرح می کنند. بنابراین به طور روشن و در زیر آفتاب اکثریت و اقلیت نظری نه تنها شکل می گیرد، بلکه به طور واقعی صاحب کاراکتر می شود. و دیگر کسی بنام "بهره برداری از فرصت های برابر" سخن گو و یا قیم دیگری نخواهد شد. از طرف دیگر هر شخص و یا جریان فکری از جمله اکثریت و اقلیت نظری در تشکیلات ما منافع ویژه ای دارد که آن منافع پیوند نزدیکی با ارزش ها، نظرات و نوع ساختار و یا نهادی که هویت او را تعیین می کند دارد، بنابراین هر تهدیدی به هر یک از المنت های بالا ممکن است با واکنش و یا برخورد جدی و یا از طرفی با زیر گرفتن مقررات بازی بین دو گرایش همراه باشد. تنها هنگامی می شود تفاوت دو گرایش نظری در یک سازمان را رسمیت بخشید که هر کدام از آن دو گرایش بنام خودشان سخن بگویند، در غیر این صورت عشق به ساختن و مبارزه تبدیل به میل به جدائی و ویرانگری خواهد شد.

3- بهره گرفتن از ظرفیت هایی که اکثریت و اقلیت را زیر نام سازمان پوشش دهد. بطور مثال برخی از رفقا از جمله رفیق تقی روزبه در زمینه مسائل سیاسی روز و رفیق حشمت محسنی در زمینه ی در دفاع از سوسیالیسم و جنبش کارگری به طور مرتب مقاله می نویسند. این دو هر آینه حق خواهند داشت که نوشته های خود را بنام گرایش اقلیت و یا گرایش اکثریت درج کنند. اما چنانچه خودشان مایل باشند که نوشته هایشان دو گرایش یعنی سازمان را پوشش دهد، کافی است که قبل از ارسال مقالات شان به سایت با یک ارگانی از دو طرف تماس بگیرند و مقالات شان را برای آن ارگان ارسال کنند. بدیهی است که پاسخ ارگان نامبرده هرگز پیشنهادی دال بر تغییر و یا حذف قسمتی از مقاله نخواهد بود بلکه تنها اعلام موافقت و یا عدم موافقت خواهد بود

4- بهره گرفتن از ظرفیت هایی که بیرون از سازمان قرار دارند. به منظور پر بارتر کردن و جاذبه بخشیدن به سایت باید تم هائی را سنجیده انتخاب کرد و سپس سراغ تعدادی نویسنده و یا صاحب نظر از گرایشات مختلف نظری در بیرون از سازمان رفت و از آنان دعوت کرد که در زمینه ای که تعیین شده نوشته و یا تزهای خود را در اختیار سایت قرار دهند. بدیهی است هر چه دایره این دعوت را وسیع تر کنیم امکان تحقق آن عملی تر خواهد بود. بویژه نسل جوان می تواند در این زمینه کمک شایانی به ما بکنند. اگر حتی یک بار در سال بتوانیم این ایده را عملی کنیم موفقیت بزرگی خواهد بود.