یك نكته مهم در مبارزات کارگران عسلویه

نسان نودينيان

از چند ماه گذشته كارگران عسلویه با تاخیر طولانی در پرداخت حقوق و مزایا وارد درگیری در فازهای مختلف، شده اند. بگزارش ایران كارگر؛ مدت حدود هفت ماه است كه حقوق كارگران پرداخت نشده است؛ و مساله مهمتر این است كه شركت های وابسته به شركت نفت زیر مجموعه سپاه هستند؛ و سپاه هم با ایجاد جو ترس و سركوب نظامی بعنوان حربه ای در متوقف كردن اعتراضات و به نتیجه نرسیدن آنها اعمال قدرت خواهد كرد.

درگیری ها تاكنون به نتیجه نرسیده است، و هنوز كارگران موفق به دریافت حقوق و مزایای عقب افتاده خود، نشده اند.
دولت و كارفرمایان از قرار معلوم گوششان در قبال تامین زندگی خانواده های كارگری را، بسته اند و کر هستند و به اعتراضات كارگران در فازهای مختلف هنوز ترتیب اثر نداده اند.

راه چاره اما در دست خود كارگران است.
تجربه هفت ماه گذشته این را ثابت كرده است كه درگیری و اعتراضات پراكنده در فازهای مختلف عسلویه قدرت اعتراضی كارگران را هنوز به دولت و كارفرمایان تحمیل نكرده است.
ادامه وضع موجود و تن دادن به اعتراضات پراكنده بعد از هفت ماه درگیری دیگر بی فایده شده است. خانواده های كارگری تا كی و بعد از هفت ماه عدم تامین زندگی میتوانند به وضع موجود اقتصادی در شرایطی كه گرانی و تامین زندگی روزانه با مشكلات و موانع جدی روبرو میشود، ادامه دهند؟
تغییر روش و موضع تعرضی تر در این شرایط به امری مبرم تبدیل شده است. اعتراضات پراکنده در هفت ماه گذشته در مقابل مقاومت سنگدلانه دولت و کارفرمایان در محک آزمایش کارگران قرار گرفته است. امیدوار بودن به موفقیت دریافت حقوق ومزایای عقب افتاده، با سپری شدن ماه ها درگیری پراکنده، کارگران و خانواده های آنها را در موقعیت ضعف و به لحاظ قدرت مالی ناتوان خواهد کرد.
راه برون رفت از این وضعیت در گرو تصمیم به فراخوان به کارگران و خانواده های آنها و جمع کردن آنها در شکل مجمع عمومی و روی آوری به اشکال جدید اعتراض میباشد.
جنبش كارگری و اعتراضات چند سال گذشته اشكال متنوع مبارزه را تجربه كرده است. تلاش برای ایجاد تناسب قوای مناسبتر، تکیه بر قدرت جمع شدن و دخالت كارگران مجتمعهای مختلف برای اتخاذ تاكتیك مناسب، و آماده شدن برای رو در رویی با دولت و كارفرمایان، برای تغییر شرایط کنونی بسیار تعیین كننده است.
سابقه حمایت خانواده های کارگران از اعتراض و مبارزات کارگران عسلویه در چند سال گذشته وجود دارد. در بسیاری از اعتراضات، خانواده ها کارگران را تنها نگذاشته اند.

در جند سال گذشته طبقه کارگر با اعتراضات متشکل و قدرتمند، دولت و کارفرمایان را وادار به عقب نشینی و تن دادن به مطالبات خود نموده است. تغییر اشکال اعتراضات پراکنده و سازماندهی این اعتراضات در شکلی واحد و هماهنگ، راه حل و چاره کارگران عسلویه است.