ما با این پیام مخالفیم و آنرا پیام سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران نمی دانیم!!

مقدمه

پیام خوانده شده خطاب به « اتحاد جمهوری خواهان ایران » در همایش پنجم (اجا) دچارابهام واستناد نا روشن است.

علاوه براین،پیام حاوی تزهائی است که نه اسناد کنگره سازمان ، نه مصوبات ونه تحلیل های تا کنونی کمیته مرکزی سازمان ، نمی تواند مورداستناد صدورآنها باشد. تزهائی که صرفنظر از نادرستی آنان ، اهداف معینی را دنبال می کنند. تاکید داریم موضع انتقادی سازمان ما در باره (اجا)، مصوب کنگره ششم همچنان نافذ و معتبر است.تلاش و پیگیری های تاکنونی مابرای زدودن این ابهامات از سوی کمیته مرکزی بی نتیجه ماند. ازاین رو ما خودرا ناچار یافتیم تا مخالفت خود با این پیام و تز های آن را در سطح جنبش بیان کنیم.

چرا با پیام مخالفیم؟! در باره پیام

کمیته مرکزی و یا پیام نویسان در پیام خود به (اجا) تأکید دارند که دو موضوع «شرایط خطیر کنونی کشور» یا به عبارت دقیق تر «بقای کشور و حفظ صلح» و «موقعیت نیروهای اپوزیسیون جمهوریخواه» دو مشغله مهم سازمان ماست. بر همین اساس تزهائی صادر می شود که نه اسناد کنگره سازمان و نه تحلیل ها و مصوبات تا کنونی کمیته مرکزی نمی تواند مورد استناد صدور آنها باشد. تزهائی که صرفنظر از نادرستی آنان، اهداف معینی را دنبال می کنند.تز هائی چون «برای هر ناظری آشکار است که حکومت نه دیگر قادر است کشور را اداره کند و نه از حکومتی بعنوان یک کل می توان حرف زد» و یا تآکید بر این که خمینی و دستیارانش «بالاخره ارزیابی مسئولین و مدیران اقتصادی کشور را پذیرفتند و «جام زهر» را نوشیدند، اما گوئی ولی فقیه امروزحتی ازچنین تصمیمی نیزناتوان است». واز همین رو «بقای کشور و حفظ صلح»به اولین مشغله سازمان بدل شده است،از نمونه چنین تزهائی هستند.البته نویسندگان پیام از کنارتحریم های جاری باچنین ابعادگسترده که همین امروززندگی روزمره مردم وخصوصأ کارگران،زحمتکشان ودیگراقشار تهیدست جامعه

و معیشت و حیات آنان را به ورطه هلاکت سوق می دهد،بی توجه می گذرند.این تحریمها پیش از آن که خود رژیم را هدف گرفته باشد ، لااقل یکی از اهداف آن بصورت مشخص درهم شکستن ، سازماندهی مقاومت و متشکل شدن مردم برای تحقق آزادی و دموکراسی و اجبار و آماده کردن آنان در پذیرش «آلترناتیوهای » مطبوع تحریم کنندگان خواهد بود.

بزعم نویسندگان پیام مشغله دوم سازمان پراکندگی «جمهوریخواهان» است. رفع پراکندگی میان جمهوریخواهان بر پایه اشتراکات میان این نیروها ازیک سو« ارزش های مشترک جمهوریخواهی» و از سوی دیگر«دفاع مشترک ازحقوق و آزادی مردم ایران برمبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر» متصورخواهدبود.

چنین تزهائی در مورد ائتلاف و همکاری نه تنها از مصوبات سازمانی نیستند بلکه منشاء صدور آنها نیز نا روشن و نقض مصوبات و اسناد سازمانی است. درکنگره اخیر سازمان درباره سیاست های ائتلافی سازمان بر همان مبانی و مصوبات قبلی سازمان تاکید شده است.

نویسندگان پیام تأکید دارند که «اتحاد سیاسی و عملی در مورد دفاع از مبارزات برپایه حقوق بشر تا کنون میان بخشی از نیروهای جمهوریخواه و بخصوص 9 حزب و سازمان عملی شده است». اما آنجا که نا چار می شوند به واقعیت های زمینی مراجعه کنند، بلافاصله می گویند «تقریبا هیچ کار مشترکی صورت نگرفته است». وچنین قلمداد می شودکه اکنون شرط موفقیت این اتحاد،در قرارگرفتن ،اشتراکات یا «ارزش ها و دفاع از مبارزات بر پایه حقوق بشر»به عنوان سقف این اتحاد سیاسی نهفته است..

نویسندگان پیام توجهی به مبانی و استراتژی ائتلافی سازمان ندارند و آن را نقض می کنند.

تاکید بر تزهای فوق از آنجا بر می خیزد که نویسندگان پیام برای فراهم کردن یک طیف یا بلوک «همه با هم»، می کوشند همه هویت و مبانی و استراتژی سازمان را به نام ارزش های جمهوریخواهی و فراهم آوردن «وسیع ترین نیرو علیه استبداد» قربانی کنند. تردیدی نیست که طیف یابلوک وسیع «همه با هم» که کمیته مرکزی برای آن پیام ارسال می کند، ضرورتا به مبارزه وسیع و موثرعلیه جمهوری اسلامی منتهی نخواهد شد

پیام کمیته مرکزی برای آن که برای (اجا) «جذاب» باشد از تمام هویت و اهداف خود کوتاه آمده و هر دو دست را به علامت تسلیم بالای سر بلند کرده است.

مبانی سازمان مابرای ائتلاف وسیع درحداقل ترین سطح آن عبارت از مبارزه ازهم اکنون برای برچیدن بساط جمهوری اسلامی با تکیه برسازمان یابی توده ها ومبارزه برای استقرار جمهوری لائیک و دموکراتیک است.

برای پرتو افکنی براین مساله مراجعه به نظرات نویسندگان پیام درباره جمع بندی از وضعیت و موانع ائتلاف دمکراتیک در مطلبی با عنوان «ارزیابی و سیاست ما در باره ائتلاف دمکراتیک»، ضروری است.در نوشته مورد اشاره به تاکیدآمده است که «ما در سیاست های ائتلافی سخت گیرانه عمل کرده ایم، باید تغییراتی در نظرات خود بدهیم تا نیروهای دیگر بتوانند به ما بپیوندند» همچنین تاکید شده که «در فکرما باید یک چیزهائی تغییر کند.نقاط اشتراکی که برای اتحاددرنظرگرفته ایم سخت گیرانه است».بنابراین «ما خود پلاتفرمی تدوین کنیم که حداقل های ضرور برای استقرار دموکراسی در آن فرموله و روشن بیان شود. همان منبع». درعرصه ای مشخص ترنویسندگان پیام بر آنند که «پروژه ما برای 5 جریان و 9 جریان و حتی سازمان اکثریت هم جذاب نیست. » لاجرم برای آن که مبانی ائتلافی ماهم سخت گیرانه نباشد وهم آنکه «جذاب» باشد.همانگونه که در پیام تصریح شده باید «ارزش ها و دفاع از مبارزات بر پایه حقوق بشر» ،بر سقف اشتراکات ائتلاف «نیروهای جمهوریخواه ایران» بنشیند.

براستی آن چه که نویسندگان پیام می گویند اگرپدیده ای جز یک «همه با هم» وهم انگیز نیست، پس چه است.

اسناد کنگره سازمان ما بر تلفیق پیکار نان و آزادی برای پیروزی دموکراسی از طریق جلب اکثریت مردم محروم و زحمتکشان ایران (یعنی کارگران،بیکاران وتهیدستان و به حاشیه رانده شدکان ،جنبش های اجتماعی ترقی خواهانه زنان،دانشجویان و روشنفکران وملیت های ساکن سرزمین ما) به مبارزه برای حق حیات و حق تعین سرنوشت و منافع مشخص آنان و تشکل و سازمان یابی مستقل آنان تاکید دارد.بعبارت دیگر جنبشی از جنبش های ترقیخواهانه می تواند نه تنها برای برچیدن بساط جمهوری اسلامی نیروئی لایزال و شکست ناپذیرفراهم کند بلکه در مبارزه علیه سرمایه داری برای دموکراسی پایداروسوسیالیسم هم گام هائی بردارد.

حال با توجه به اسناد سازمانی پیام نویسان بگویند که پیام شان به عنوان یک سازمان چپ حاوی کدام اصول و مبانی چپ خواهد بود.کدام هدف و سمت گیری را دنبال می کند. این پیام بر بنیاد کدام مصوبات و اسناد سازمان تهیه شده است و کدام صف بندی موجود در اپوزیسیون را تقویت می کند و در برابرکدام صف بندی به مبارزه بر می خیزد.

نگاهی به مواضع (اجا)، موقعیت و سیاست های ائتلافی این جریان.

در بررسی مبانی نظری، سیاسی،برنامه ای،ساختار و پراتیک و جایگاه (اجا)ما فقط به چند نکته ضرور اشاره حواهیم داشت.

قبل از اشاره به مواضع (اجا) تاکید داریم موضع انتقادی سازمان ما در باره (اجا) مصوب کنگره ششم همچنان نافذ و معتبر است. در آن مصوبه تاکید شده« (اجا) به دلیل مواضع این جریان در شیوه برخورد با مساله ملی و همچنین مشی سیاسی در قبال اصلاح طلبان حکومتی، پاشنه آشیل این نیرو و مانع حضور آنان در ائتلاف وسیع مورد نظر سازمان به منظور برکناری رژیم جمهوری اسلامی و استقرار یک جمهوری دموکراتیک و لائیک است. سند کنگره ششم»

هیات سیاسی اجرائی (اجا)بارها تاکید کرده« در موقعیت کنونی، تقویت مبارزه در راه حقوق بشر و بطور مشخص اعتراض به سرکوب نیروهای سیاسی اجتماعی را محوری میداند.»وفعلا همکاری گسترده تر سیاسی و اصرار برای برآمد مشترک نیروهائی که مواضع سیاسی متفاوتی دارند (بخوانید نیرو هائی که دیدگاه های برنامه ای و خط مشی سیاسی اجا را ندارند) عملی نیست.

(اجا) تاکید دارد که در«تلاش برای شکل دهی یک بلوک یاائتلاف سیاسی ویا یک اعلام موضع مشترک (موضعی)با هدف سمت گیری سیاسی در آن عرصه مشخص، نیازمند حداقلی از مواضع مشترک در برنامه، توافق در سمت گیری سیاسی و خط مشی سیاسی است». اما همکاری برای اعتراض به سرکوب (موضوعی) هیچ نیازی به دیدگاه و خط مشی سیاسی واحدی ندارد.

برای تدقیق بیشتر موضوع،توجه به بیانیه8 ماده ای برنامه ای و مواضع (اجا) در طی 5 همایش این جریان درباره ائتلاف های سیاسی و با تصریح برپراتیک این سازمان،شاهدجایگاه متفاوت سازمان ما و فاصله نا زدودنی با (اجا)خواهیم بود.

در همایش پنجم (اجا) استراتژی برنامه این سازمان بر مبنای تغییر قانون اساسی جمهوری اسلامی و تغییر تدریجی ساختار سیاسی در کشور،ائتلاف با اصلاح طلبان تدوین شده و سیمای روشنی یافته است.

در همایش های گذشته (اجا) نیز راهبرد سیاسی این جریان «گذار مسالمت آمیز و گام به گام از استبداد به دموکراسی، تغییر قانون اساسی و تغییر تدریجی ساختارسیاسی» تدوین شده اند و تأکید شده که «پیش شرط رسیدن به چنین گزینشی از طرف مردم (بخوانید از سوی اجا)، بازگشائی فضای سیاسی و فرهنگی در کشور و رعایت موازین حقوق بشر است.»

یاد آوری این نکته بی اهمیت نخواهد بود که گرایشی در (اجا)،علل ناکامی این جریان را در «عدم تبعیت اجا از قانون اساسی جمهوری اسلامی می داند.»

(اجا) تآکید دارد که با استراتژی و روش های متکی بر برچیدن بساط جمهوری اسلامی مرزبندی دارد.

(اجا) می کوشد «با تمام نیروهائی که خواهان تقویت عناصری از جمهوری و دموکراسی در نظام سیاسی کشورند، به همکاری و اتحاد عمل »دست یابد.

چنین نیروهائی از دیدگاه اجا، با توجه به بیانیه هشت ماده ای و اشتراکات برنامه ای (اجا)شامل نیروهائی چون اصلاح طلبانی که یک پا در حکومت و یک پا در بیرون حکومت دارند، مشارکت، مجاهدین انقلاب اسلامی، ادوار تحکیم وحدت، نیروهای ملی مذهبی، جنبش مسلمانان مبارز، جبهه ملی، سازمان اکثریت و خلاصه نیروهائی تحت عنوان «مطالبه محور»می شود. در همایش پنجم بر این موضوع تاکید شد که ائتلاف اتحاد جمهوریخواهان تنها با کسانی ممکن است که به «جنبش سبز» معتقد و «پایبند باشند.»البته منظور از جنبش سبز یا« راه سبز امید» اصلاح طلبان حکومتی و نیروهای ملی- مذهبی و .. است.

بر همگان روشن است که حضور و شرکت نیروهای غیر دمکرات در یک ائتلاف سیاسی علی رغم آن که می تواند بر وسیع ترشدن جبهه نیروهای ضد استبدادی بیفزاید ولی الزاما جبهه ای برای دموکراسی و حق حاکمیت مردم نخواهد بود و به توانائی توده ها منجر نخواهد شد.

بنا بر آنچه بدان اشاره رفت، معنای مواضع و سیاست های ائتلافی و راهبرد استراتژی (اجا) این خواهد بود که هم اکنون دست به نقد (اجا) خواهان برچیدن بساط جمهوری اسلامی و برانداختن آن نیست. بلکه خواهان «تعدیل»، «اصلاح» و یا «تحول» تدریجی و گام به گام جمهوری اسلامی است

روح و مضمون پیام کمیته مرکزی دستکم با زیر گرفتن پرنسیپ های سازمان و نقض مبانی ائتلافی آن می خواهد در کنار (اجا) بایستد. چنین راهبردی به تقویت یک ائتلاف دموکراتیک کمک نخواهد کرد. علاوه بر آن خود نیزموجب پراکندگی در چپ و تشدید این مساله خواهد گردید.

رفقائی که می خواهند سیاست هائی ائتلافی سازمان ما را برای اتحاد جمهوریخواهان و موتلفینش« جذاب» کنند.خود بهترمی دانند که برای آنکه این ائتلاف صورت واقعی به خود بگیرد و ما به ازای عملی و اجتماعی بیابد و به کار مشترک و یا همسویی این نیروها منجر شود باید تا حد خواست ها و مطالبات این نیرو و از جمله مطالبات «مطالبه محوری» نزول کنند. با چنین مواضعی (اجا) نمی تواتند در ائتلاف دموکراتیک منظور نظر سازمان جایگاهی داشته باشد.

چنین سیاست هائی بی تردید در صف بندی نیروهای دموکرات و چپ موجب شکاف و پراکندگی خواهد شد.

به همین دلیل ما باپیام مورد اشاره مخالفیم و آنرا پیام سازمان نمی دانیم.

سیمین اصفهانی - شهین امیری - بهروز اميديان - بابک جزنی - داریوش فریدونی - جلیل مبشری- جمشید مهر - علی شمس - 15.12.2012