جزوه: زنجیر و محنت و آب و نان (گزارشی از وضعیت کارگران مهاجر در کویت)

نوشته: عزیز میری

پـیـشـگـفـتـار: امروزه در ایران سرمایه داری بیش از پیش رنج و ستم بر طبقه ی کارگر و مردم سایه افکنده است، به گونه ای که نیروی کار که شالوده ی جامعه به شمار می آید، زیر ستم طبقاتیِ (سیاسی و اقتصادی) موجود در داخل کشور، ترک خاک نموده و راهی غربت می شود، تا که اندک آسایشی را برای خود و خانواده ی خویش فراهم سازند، متاسفانه سنت جنگ بر سر قدرت، ثروت و تقسیم آن میان صاحبان سرمایه، اشراف، شاهان، روحانیان و ارزش شمردن صرف به طبقه ی حاکم، همواره بر گرده ی مردم زحمتکش ایران در این گذرگاه تلخ تاریخ سنگینی می کند.

در اینجا سعی بر آن است تا که سخنی در این باره گفته و تنها مختصر اشاره ای به مهاجرت بخشی از مردم کارگر و زحمتکش کشور در صده ی اخیر به کشور کویت به عنوان نیروی کار و تامین مایحتاج زندگی بر زبان آورده باشیم، مهاجرت و کوچی که همیشه گلوی نسل ها را با بغض و رنج آغشته می کند و در واقع این نکته تنها اشاره و مثالی از به حاشیه رانده شدگان جامعه در این عصر و در این شرایط است؛ همانا که جامعه ی ایران در این زمینه پیشتاز جهانیان بوده و همواره اقشاری در جست و گریز از سرمای اجاق میهن در جای جای جهان سراسر محنتزا افزونتر می شوند.

در این میان همچنین به شرایط کنونی موجود بر نیروی کار خارجی بخصوص نیروی کار بنگلادشی، اتیوپیائی، فلیپینی، هندی، اروپایی و آمریکایی، به گفتار پرداخته که دلیل این رویکرد شرح حال کارگران رانده شده در تکاپوی نان است که چگونه در دوره های متفاوت به دلیل تنگدستی و نابرابریهای اجتماعی با نابرابری های دیگر دست و پنجه نرم می کنند و معیارهای درآمد و کارمزدی، تناقضات و تفاوتهای فراوانی دارد که هر ملیت با ملیت دیگر در چارچوب آن تناقضات و تفاوتها برخورد و رابطه ی اخلاقی انجام می دهد اما همه ی این ضد و نقیض ها وابسته به ارزش آن انسان ها دارد که در جامعه ی خود کارگراند و در نهایت رابطه ی سیاسی و اقتصادی میان آن کشورها با کشور مزبور است که نرخ درآمد ماهیانه ی کارگر را تعیین می کند و سرنوشت ساز می شود .

اما چرا از نیروی کار بنگلادش در کویت به عنوان مثال اشاره می شود؟ پاسخ این سوال این است که معیارهای انحصاری حقوق بشری در سرتاسر جهان آشکار است و کشور کویت هم از این قاعده مستثنا نیست، بلکه نقطه ی انحصاری بر حقوق انسانی در این جامعه ی بین الملل می باشد ولیکن کارگر ایرانی اگر چه شرایط نسبتاً بهتری از کارگر بنگلادشی و شرق آسیائی را دارد ولی تبعیض از او هم به دور نبوده و گریبانش را گرفته است به خصوص در مقابل دیگر کارگرانی که از کشورهای خاورمیانه و اروپا یا آمریکا که در آنجا مشغول به کار هستند.

چنان که گفته شد همه ی این موارد وابسته به مسائل سیاسی و اقتصادی میان آن کشورها با کشور مزبور است، اما هدف نهایی بر این است که در جامعه ی کارگر ستیز ایران که همواره بدون هیچ نرخ و ارزشی به صادر کردن کارگر پرداخته است بنابر تاریخ چندین هزارساله و آئین و فرهنگ که هر دم دستگاهی آن را تابوی حقانیت خود دانسته، سهم اقشار جامعه و کارگران از آن چه بوده است که همواره با پای پیاده راهی غربت گشته اند و تشنگی دشت های خود را با غربت محنت بار سیراب می کنند!

برای دریافت جزوه اینجا کلیک کنید