http://www.kanoonm.com/1423

آرزوی یک دولت واحد برای طبقه کارگر فلسطین و اسرائیل

شهناز نيكوروان

نميتوان پنهان شد از جيغ هاي كودكانه،

اندام پاره پاره شدهي نوزادان از خمپاره،

تن هاي كوچكِ شكسته از آجر؛

آشوب مي گيرم از تماشاي اين همه،

شرمسار از انسان بودن و يهودي بودن هر دو؛

در عذاب از كشمكش دروني ميان وفا و هويت

با اين همه من نخست موجوديت خود را به انسان بودن خود وام دارم

و سپس به قبيلهام.

بايد بر خوني كه از آنِ من نيست، شيون كنم.

از: درِنستاين / ترجمه از مجید نفیسی

شصت و هفت سال اشغال و مبارزهی زحمتکشان فلسطین به مرحلهای تعیینکننده رسیده است. نه دیگر سرکوبگران توانایی مرعوب کردن دارند و نه سرکوبشدگان خیال تسلیم. اسرائیل برای فرار از توافق صلح که باید در اوریل2014 صورت میگرفت با درگیریهای ساختگی خواست از زیر بار آن به در رود. اسرائیل میخواهد همیشه در یک جنگ دائمی باشد تا بتواند از غنایم مالیاتدهندگان امریکا و اروپا استفاده کند که بالغ بر بیلیونها دلار است. مقالهی ناتن درال از مسوولین ارشد نهاد بحران بینالمللی که در روزنامه نیویرک تایمز در تاریخ 17 جولای 2014 با عنوان "چطور غرب گزینه جنگ در غزه را برگزید" گویای واقعیتی انکار ناپذیر است.(1)

از زمان اشغال فلسطین تا به امروز بیش از هزاران مورد اعمال خشونت مستقیم و غیرمستقیم از طرف اسرائیل به مردم غزه ثبت شده است، کشتارهای صبرا و شتیلا، حمله به کمپهای پناهندگان فلسطینی در کشورهای منطقه، ترور رهبران فلسطینی، قتل در خیابانهای کرانهی غربی و غزه، از ربودن فعالین اجتماعی و رفتارهای تحقیرآمیز در جامعه و شلیک در هر زمان و به هر کس در مناطق ایست بازرسی.

تنها با مطالعهی گزارش گلدستون (تحقیقی در 454 مورد جنایاتی که در طی حملهی سال 2009 اسرائیل به غزه رخ داده و سازمان ملل نیز آن را جنایت جنگی اعلام کرد) و همین طور نگاهی به کتاب رئیس جمهور سابق امریکا جیمی کارتر، "صلح نه آپارتاید"، (که در سال 2006 به چاپ رسیده است) میتوان تا حد بسیار کمی به عمق فاجعه پی برد. مردم فلسطین در تمامی این سالها در راهروهای دادگاههای بینالمللی علیه جنایات اسیر بودهاند و تا به امروز یک بار هم نتوانستهاند این جنایات را به محکمه بکشانند. میدل ایست مانیتور (نظارت بر خاورمیانه) که نهادی بینالمللی است، در سال 2013 تحقیقی به عمل آورد که نشان میداد در سیزده سال گذشته، هر سه روز یک بار، یک کودک فلسطینی توسط نیروهای اسرائیل کشته شده است.(2)

فلسطینی که مستعمره اسرائیل است را باید بهتر شناخت. اسرائیل کشوری است که حتی مناطق اردن، سوریه و لبنان را هم در اشغال دارد. اسرائیل همیشه از این ترفند استفاده کرده که فلسطینیان ما را به رسمیت نمیشناسند در صورتیکه این اسرائیل است که فلسطینیان را به رسمیت نمیشناسد. فقط کافی است که گوشههای از تفاوت زندگی اسرائیلیان در سرزمین فلسطین را بررسی کرد. نزدیک به پانصد هزار خانهی غیر قانونی برای یهودیان در مناطق فلسطینی ساخته شده است. در صورتی که فلسطینیان حتی برای ساختن خانه در فلسطین هم باید از اسرئیل اجازه بگیرند که در کرانه باختری فقط 40 درصد درخواستها مورد قبول واقع میشود. بسیاری از یهودیان که در این خانه ها زندگی میکنند به اذیت و آزار فلسطینیان میپردازند و هیچگاه پلیس اسرائیل شکایت آنها را نمیپذیرد. حتی در زمان مذاکرات هم 14.000 خانه توسط اسرائیل ساخته شده است. فلسطینیان بدون اجازه اسرائیل حق سفر ندارند. نزدیک به 542 ایست بازرسی وجود دارد. آب برای فلسطینیان جیرهبندی است و در غزه و کرانه باختری برق نیز جیرهبندی است و در غزه فقط روزی هشت ساعت برق هست. (3)

اگر روزگاری فیلمهای هالیودی، فرار بزرگ استیو مک کیون در 1963 برای فرار از اسارتگاههای نازی میخواست نشان دهد که فرار و رهایی، بخشی از مبارزه در زمان جنگ است، امروزه وضعیت مردم فلسطین برای حفر تونلها امری ضروری برای ادامه زندگی در غزه است. در جایی که مردم فلسطین از چهار طرف محاصره هستند و نمیتوانند ابتداییترین وسایل زندگی را تهيه كنند، راهی جز زدن تونل برای ادامه زندگی ندارند.

امروز استفاده از این تبلیغ که تونلها صرف کارهای نظامی میشود همانقدر مسخره است که هياهوي تبلیغاتی برای ارسال تجهیزات به آن منطقه توسط حکومت ایران.

به نظر می آید منسوب کردن تمام فعالیتهای نظامی انجام شده در منطقه تنها به حماس و تبلیغ وسیع رسانهای هدف خاصی را دنبال می کند: این که چپ حتا به عنوان دشمن هم نباید مطرح شود، نباید نقش فعال مردم و مبارزهی آنان دیده شود. بر اساس آمارهای موجود 32 درصد فعالیتهای نظامی در منطقه علیه اسرائیل مربوط به حماس است، 27 درصد به فتح و بقیه نیز از آن پی اف ال پی (گروه جرج حبش) و دیگر گروههای چپ می باشد و بسیاری از این فعالیتها به هیچ وجه سازماندهی از بالا نبوده و بسیاری از این تحرکات، اقدامات جداگانه و حتا شاید فردی باشد. اصل مبارزه نشان داده که در صورتی که به خانه شما حمله میشود حق دفاع از خود را دارید. شرایط مردم فلسطین مانند کسی است که راهزنان به خانهاش ریختهاند و خانوادهی او را در زیر زمین حبس کردهاند. شاید بتوان گفت بوجود آمدن حماس از دیدگاه رهبران اسرائیل علامت مثبتی بود برای کشاندن این درگیریها به درون فلسطینیان و دامن زدن به اختلافات برای به هدر بردن انرژی آنها و فراموش کردن اشغالگر، ولی پایین آوردن سطح تحلیل تا این حد نشان از عدم شناخت شرایط تاریخی و سیاسی منطقه است.

آغار مذاکرات اسلو در 1987 و امضای قرارداد در 1996 نشان داد که مردم فلسطین عملیات نظامی را دیگر به عنوان یک ابزار واحد قبول ندارند و ابزارهای دیگری را به کار میگیرند که در این پروسه بوجود آمده اند مانند "تحریم، عدم سرمایه گذاری و بایکوت" که یکی از این ابزارهاست و مشکلات اساسی برای دولت امریکا و اسرائیل بوجود آورده است.

چرا که تحریم اسرائیل شاید در آینده نه چندان دور، گریبان امریکا را هم بگیرد.تفاوت حمایت اروپا و امریکا از اسرائیل در این است که مردم اروپا در چند هفته گذشته نشان دادند که سیاست دولتهایشان را قبول ندارند ولی رسانههای امریکا با یک نظرسنجی از مردم فهمیدند که وضعیت خراب است. مقاله دوم آگوست اکونومیست این زنگ خطر را به صدا در آورد و نشان داد که نسل جوان و جدید هفت میلیون یهودی در آمریکا در سیاست در کنارجوانان فلسطینی امریکا هستند. آنان به ایدهی "یک دولت" اعتقاد دارند و شاید در آینده نتوان روی آنها حساب کرد که مخارج کمپین انتخاباتی احزاب دمکرات و جمهوریخواه را بپردازند. اسرائیل دیگر نمیتواند به راحتی در رسانههای امریکا دست اول را داشته باشد. بسیاری از یهودیان نسل جدید با پرداخت تبلیغات بر روی بنرهای شهرهای مانند بوستون اعتراض خود را نشان میدهند.(4)

از زمان انتخابات سال دو هزارو شش فلسطین، شرایط زحمتکشان بسیار تغییر کرده و مبارزات تحریم، عدم سرمایهگذاری و بایکوت دیگر حتی تاثیر خودش را در امریکا هم به جا گذاشته است.

استیون هاوگینگ، برجستهترین فیزیکدان جهان، رسما دعوت رییس جمهور اسراییل را برای شرکت در کنفراسی در اسراییل رد وآن را بایکوت کرد و دلیلش را همبستگی با دانشگاهیان فلسطینی اعلام نمود. به رسمیت شناخته شدن عدالت برای فلسطین توسط یکی از معروفترین دانشمندان جهان، سبب تقویت کمپین تحریم، عدم سرمایهگذاری و بایکوت {BDS} (5) شده و این کمپین می رود تا بستر اصلی مبارزات روشنفکران فلسطینی شود.

بررسی مبارزهی سیاسی مردم کشورهای منطقه به خوبی نشان دهندهی این ادعاست كه هیچ قدرتی به طور واقعی حامی مردم فلسطین نبوده و در واقع در اصل به فکر منافع خود بوده اند. در نتيجه مردم منطقه به این امر اگاه شدهاند كه حمايت از مبارزات مردم فلسطين را بايد خود بر دوش بكشند. اکنون نیز یک ماه از حملهی زمینی، هوایی و دریایی به مردم بیدفاع و بیپناه فلسطین میگذرد، شورای امنیت و هیچ سازمان حقوق بشری عملا به حمایت این مردم بیدفاع بر نمیخیزد. گویا همه منتظر نابودی این مردم هستند. اما امروز دیگر فشار برای مردم چارهای نگذاشته جز این که از حد اعتراض فراتر بروند. امروز اعتراضات خود مردم فلسطین و اسرائیل که به زخمی شدن صدها نفر و دستگیری هزاران نفر در اسرائیل انجامیده، جای طفره رفتن را از نهادهای بین المللی گرفته است.

تنها مروری بر گزارشهای منتشر شده از اعتراضات مردم اسرائیل علیه این نسلکشی میتوان فهمید که مردم اسرئیل بیشترین ترس را از آینده دارند.(6)

هر روز مردم سراسر جهان به اشکال مختلف، مخالفت خود را با این قتل و عام فریاد میزنند. (7) نویسندگان ، هنرمندان، فعالین سیاسی و اجتماعی، گروههای ضد جنگ و بخشی از اتحادیهها و تشکل های کارگری پیشرو که تا حدودی مستقل از دولت ها عمل میکنند، سازمانهای کمک رسان و ...

در این شرایط حساس، مردم جهان خواهان به رسمیت شناخته شدن حقوق و موجودیت مردم فلسطین هستند و مردم اسراییل نیز همانند مردم فلسطین خواهان صلح و آرامش برای خود، کشور و مردم فلسطین هستند. مردم دنیا خوب میدانند اتحادیه اروپا برای فروش سلاح های خود به بازار نیاز دارد. به نظر میرسد درک متقابل مردم از یکدیگر، نیازمند دولتی سکولار است که از منافع مردم در هر دو کشور حمایت کند و جلوی جنگ و خونریزی بیشتر گرفته شود . با اطمینان میتوان گفت نه دولت اسراییل و نه دولت و نیروهای حاکم بر فلسطین جز به منافع خود نمیاندیشند و از تشکیل چنین دولتی که حاصل تفاهم مردم دو کشور باشد، جلوگیری خواهند کرد. کشورهای فروشنده سلاح نیز چون منافع خود را در خطر میبینند، با این امر مخالفت خواهند کرد. اما فقط یک دولت غیردینی که حامی منافع مردم زحمتکش هر دو کشور باشد، می توانند صلح و رهایی را برای مردم به ارمغان آورد. اندیشه ایجاد یک دولت که حاصل انتخاب مردم دو کشور است، را باید به شعار اصلی تبدیل کرد. وجود ملت اسراییل، تحت حاکمیت دولت اسراییل بعد از 67 سال که از شکل گیری کشور اسرائیل میگذرد، امری واقعی و بدیهی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت اما این به معنای تایید و پذیرش حکومت نژادپرست اسراییل نیست، بلکه به این مفهوم است که وجود مردم را نمیتوان نادیده گرفت و لازم است مردم اسرائیل وفلسطین برای منافع مشترک با دشمن مشترک مبارزه کنند. و در این میان حمایت و همسبستگی کارگران سراسر جهان با کارگران و زحمتکشان فلسطین میتوانند بسیار مهم و تاثیرگذار باشد.

با نگاهی اجمالی به تظاهرات و بیانیههای مردم سراسر جهان میتوان با صراحت ادعا کرد که مردم درد مشترک دارند و خوب میدانند که جنگ برای مردم حاصلی جز نابودی ندارد. همراه با اعتراضات در سراسر جهان، اتحاديههاي كارگري نيز به حمايت از مردم فلسطين در سراسر جهان اعلام موضع كردهاند.

کنفدراسیون اتحادیه بینالمللی کارگران جهان  (ITUc ) (8) ضمن بیان این که اسراییل مناطق مسکونی و غیرنظامیان و زیرساخت های غیرنظامی را بمباران و موشک باران میکند و این جنگ علیه مردم فلسطین است، از شورای امنیت سازمان ملل درخواست آتش بس فوری میکند.

در این بیانیه نوشته شده کارگران و خانوادههای آنها در حال جمعآوری و پیوستن به صدای اعتراض جهانی علیه این قتل وعام هستند و خواستار مذاکره فوری، آتش بس و پایان دادن به محاصره 1.9 میلیون نفر ساکنان زندانی غزه میباشند. در این بیانیه آمده :"ما همچنین با جامعهی بینالمللی برای ارائه کمکهای انسان دوستانه ضروری و مورد نیاز به غزه، از جمله غذا، آب، کمکهای پزشکی و ژنراتور تماس گرفتیم. با این حال، تنها راه موجود برای صلح پایدار و برای پایان دادن به اشغال و محاصره سرزمینهای فلسطینی درک متقابل میان مردم اسرائیل و فلسطین است."

آی تی یو سی از تمام دولتها میخواهد برای کمک بیدرنگ و مذاکره برای آتشبس اقدام نمایند و اعلام میکند حمله به غیرنظامیان خلاف  قوانین بینالمللی است و در بخشی از این بیانیه مینویسد که " ما از سازمان ملل برای داشتن مسئولیت و عدالت حمایت میکنیم و خواستار ممنوعیت فوری نقل و انتقال سلاح به طور مستقیم یا غیر مستقیم به منطقه هستیم."

کنفدراسیون اتحادیههای کارگری اروپا ETUC (9) در بیانیهی خود ضمن محکوم کردن کشتار غیرنظامیان در غزه، اعلام میکند کنفدراسیون اتحادیه های کارگری اروپا، امروز برای آتشبس فوری در غزه و اسرائیل، خروج نیروهای اسرائیلی از غزه و یک شروع جدید برای مذاکرات صلح فراخوان میدهد. همچنین دبیرکل این اتحادیه گفت:

"مارپیچ خشونت بیپایان به نظر می رسد ". "اما جامعه بین المللی باید برای پایان دادن به خشونت و تلاش جدی برای پیدا کردن یک راه حل سیاسی مسالمتآمیز تاکید کند." وی میگوید:" تحریک حماس و پرتاب موشک به سوی اسراییل، حملهی زمینی، دریایی و هوایی ارتش دفاعی اسراییل به سوی مردم غیرنظامی غزه را توجیه نمیکند. تعداد کشتهشدگان غزه رو به افزایش است ومردم خانههایشان را از دست دادهاند، دسترسی به آب و برق برای ساکنان غزه صفر است و راهی برای فرار ندارند."

همچنین از شعارها و اقدامات ضد یهودی در برخی از نقاط اروپا انتقاد کرده و میگوید: "کسانی که خواهان صلح عادلانه در شرق هستند، باید با تبعیض و نژادپرستی مخالف باشند. یک راه حل صلحآمیز نمیتواند با نفرت به ارمغان آورده شود." در این بیانیه  اضافه شده که مذاکرات صلح باید همراه با متوقف کردن شهرکسازی اسرائیل در کرانه باختری باشد.

کنفدراسیون کارگران افریقای جنوبی (COSATU) بیانیهای بسیار مترقیانه در محکومیت اسراییل منتشر کرده و حمله اسراییل به فلسطین را آپارتاید میداند و آپارتاید را درهر جا که اتفاق افتد، جنایت علیه بشریت میداند و مینویسد:" اگر آپارتاید ما را خشمگین نکند، انسانیت ِما زیر سوال است و اخلاق ما توخالی است." همچنین میپرسد: 60 حمله هوایی به مردم بیدفاع غزه را چگونه باید توجیح کرد؟

در بخشی از این بیانیه حمایت همه جانبهی خود را از بیانیه {(ANC)African National Congress }که در سال 2012 در حمایت از مردم فلسطین منتشر و خواهان تحریم اسراییل شده بود، مجددا اعلام میکند و خواهان تحریم اسراییل برای جلوگیری از جنگ و خونریزی علیه مردم فلسطین است و در بخش دیگرچنین  مینویسد :"اسرائیل تنها به این دلیل قادر به ارتکاب این همه جنایات بیرحمانه است که مجوز ایالات متحده، اتحادیه اروپا و متحدانش را دارد."

کنفدراسیون جهانی کارگران بخش مواد غذایی (IUF) نیز با بیانیه آی تی یو سی اعلام همبستگی کرده و از شورای امنیت سازمان ملل درخواست آتشبس فوری برای جلوگیری از جنگ و خونریزی و ارسال کمکهای فوری بشردوستانه به غزه شده و اعلام میکند باید فشارهای بینالمللی تازهای به اسرائیل  برای پایان دادن به اشغال کرانه غربی صورت گیرد و راهحلی برای  احترام به قطعنامه  1967 و مرزهای تعیین شده در آن برای دو کشوراسرائیل و فلسطین پیدا کرد.

 کنفدراسیون جهانی کارگران نفت و شیمی (all Industri global union ) و کنفدراسیون حمل ونقل بینالمللی { ITF} (10) نیز خواستار پایان دادن به کشتار و قتل عام زنان و کودکان فلسطینی توسط اسراییل شده و از شورای امنیت سازمان ملل درخواست کردند تا فورا جلوی بمباران و خونریزی را بگیرد و برای مردم صلح و امنیت را حاکم کند. در بیانیه این دو اتحادیه خواستار آتشبس فوری و کمکهای فوری بشردوستانه به غزه با فشارهای جدید بینالمللی به اسرائیل برای پایان دادن به اشغال کرانه غربی و پیدا کردن یک راه حل و احترام به مرزهای تعیین شده درسال 1967 بین دو کشور اسرائیل و فلسطین برای رسیدن به صلح پایدار شده است. در پایان بیانیه کنفدراسیون جهانی کارگران نفت و شیمی چنین آمده: "ما شانه به شانه با خواهران و برادران اتحادیههای کارگری، برای جایگزین کردن صلح به جای خشونت، خون و اشک، ایستادهایم."

بر طبق گزارش اكسفام "در غزه، زیرساخت های غیرنظامی حیاتی مانند سیستم های آب، فاضلاب و خدمات بهداشتی و درمانی به شدت آسیب دیده است. زندگی دهها هزار نفر از شهروندان اسرائیلی توسط افزایش حملات راکتی از غزه تحت تاثیر قرار گرفته، ساختمانهای ضربهپذیر و مدارس و امکانات دیگر بسته میشوند. جامعه بینالمللی لازم است برای رسیدن به یک صلح پایدار وعادلانه برای تمام فلسطینیها و اسرائیلیها کوشش کند تا امنیت و توسعه به ارمغان بیاورد. اسرائیل باید محاصره غزه را به پایان برساند، محاصره ای که در واقع مجازات کل جمعیت غیر نظامی این منطقه است. درحال حاضرهفت سال است که غزه در محاصره است. این محاصره اقتصاد غزه را ویران کرده است به طوری که بسیاری از افراد میخواهند غزه را ترک کنند، اما قادر به ترک غزه نیستند. بسیاری از خدمات ضروری مانند بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، برای مردم محدود شده و ارتباط فلسطینی ها با یکدیگر قطع شده است. بیش از40درصد از مردم در غزه بیکارند (نزدیک به 50 درصد از جوانان در حال حاضر بیکارند) و 80 درصد از مردم کمکهای بین المللی را دریافت میکنند. بسیاری از صنایع کلیدی مانند صنعت ساخت و ساز، به علت عدم امکان ورود مواد ضروری به غزه نابود شده است. درحال حاضر کمتر از3 درصد از محصولات کشاورزی و کالاهای دیگر نسبت به سطح قبل ازمحاصره ، به کرانه غربی صادر میشود و صادرات به اسرائیل به طور کامل ممنوع است. مردم محاصره شده برای جابجایی کالا متکی به تونلهای زیرزمینی به مصر بودند و بسته شدن تونلها توسط دولت مصر در میانه سال 2013 به شدت وضعیت انسانی در غزه را بدتر کرد. کمبود سوخت، قطع برق روزانه 12-16 ساعت در شبانه و روز – دایر بودن بیمارستانها، مدارس و کسب و کارهای کوچک نیازمند  تلاش زیادی است. شبکهی آبرسانی و سیستم های فاضلاب اغلب از بین رفته است."

قطعنامه کنفدراسیون بینالمللی معلمان (11) این گونه شروع میشود:"هدف قرار دادن مدارس تحت عنوان استفاده از موسسات آموزش به عنوان پوششی برای اقدامات نظامی، غیراخلاقی است."

در بیانیه 6 ژانویه کنفدراسیون بین المللی معلمان که پیشتر منتشر شد، از بمباران مداوم در هر دو حوزه اظهار تاسف شده و توقف فوری تمام اقدامات خشونتآمیز خواسته شده است:"تاریخ به ما میآموزند که خشونت، خشونت تولید میکند. ایجاد یک محیط صلح آمیز در جامعه فلسطین و اسراییل از طریق ادامه خصومت و پرخاشگری میتواند به وجود بیاید."

کنفدراسیون  بین المللی معلمان نیز از بیانیه ی (آی تی یو سی) که در آن درخواست آتش بس فوری شده حمایت کرده و سازمان های عضو EI را برای کمک های بشردوستانه برای مردم غزه تشویق میکند:

"اسراییل کشوری که با اشغال و حمایت کشور انگلیس و امریکا بوجود آمده و در حال حاضر بیش از 8 میلیون جمعیت دارد که 3/75 درصد یهودی و7/20 درصد عرب می باشند و بر اساس شواهد، مردم با یکدیگر مشکل ندارند و در کنار هم زندگی میکننداما دولت اسراییل هر چند وقت یکبار به دلایل واهی دست به کشتار مردم بیدفاع فلسطین میزند و این جنگ دولت اسراییل جز درد و رنج نتیجهای ندارد. اکنون نیز برای چندمین بار با سلاحهای پیشرفته اقدام به قتل وعام مردم بی دفاع کرده و آنان را از خانه و سرزمینشان میراند. اکنون در سراسر دنیا مردم در کنار مردم فلسطین ایستاده و با آنان همدردی کرده و دردشان را در خیابانها و میادین فریاد میزنند."

شاید اسرائیل با فشار جهانی و استقامت فلسطینیان مقداری عقبنشینی کند و حاضر شود نیروهای خود را از منطقه خارج کند. دلیل این امر را میتوان در مقاله اکونومیست (12) بهتر دید:

نشریه اکونومیست در دوم آگوست مینویسد: بر اساس گزارشها" دولت اسراییل مشروعیت خود را در نظر مردم دنیا از دست داده، تظاهراتهای ضد اسرائیل از ورشو، که بیشترین حامیان یهودیان را دارد شروع شده و شعار "اسرائیل دولت تروریستی است" رشد کرده است. 95 درصد شعارهای تظاهرات ربطی به یهودیت ندارد و بسیاری از رسانهها کشتار کودکان و زنان را در غزه نشان میدهند. نشریه اکونومیست همچنین مینویسد: "اسرائیل دیگر محبوبیتی در جهان ندارد و جایگاهش در نظر مردم دنیا منفی چهل درصد است. اگر زمانی بسیاری از جوانان یهودی برای گذراندن تابستان آرزوی سفر به کمپهای کپوتز را داشتند، اما امروزه فقط یهودیان فقیر اروپایی آرزوی گذراندن تعطیلات خود را در این کمپ ها دارند. بسیاری از یهودیان اروپایی دیگر نیز میدانند که نمیتوانند روی حمایت عمومی مردم در اروپا حساب کنند. نهادهای مالی بسیاری که اوراق بهادار در رابطه با اسرائیل داشتند، اوراق خود را فروختهاند و بسیاری همکاری اقتصادیشان را در بخشهای اشغالی با اسرائیل قطع کردهاند. از زمان اجلاس مبارزه با نژادپرستی در افریقا ، قطعنامه نژادپرستی بسط یافته و صهیونیزم مترادف با نژادپرستی شده است."

این مقاله تحلیلی نشان میدهد که چگونه در رابطه با اسرائیل، از لحاظ نسلی حتی میان امریکاییان شکاف ایجاد شده است. "نسل جوان یهودی و فلسطینی مقیم امریکا موافق ایجاد "یک دولت" هستند و جریانات چپ یهودی و مسلمانان طرفدار "بایکوت، عدم سرمایهگذاری و تحریم" هستند."چرا که بحث بر سر این است که "مبارزه با بنیادگرایی و تروریسم در فلسطین، با هدف گرفتن حمایت بیشتر از اروپائیان برای اسرائیل است."  17.5 بیلیون شکئل (واحد پول اسرائیل) در سال برای امنیت اسرائیل خرج میشود در صورتی که در بودجه رسمی اسرائیل تنها 1.6 بیلیون در سال برای این مساله منظور شده است.

این گزارش نشان میدهد که "روحیه ضد یهودی در اروپا رشد کرده ، احتمال حمایت بیشتر جوانان شمال افریقا از مردم فلسطین وجود دارد." از لحاظ آمار جمعیتی یهودیان امریکا : " هفت میلیون یهودی – امریکایی شاید خواستار دو دولت باشند، ولی جریانات دست راستی در اسرائیل قبول نمیکند." گروه لابی (رایزن ) داویش (13) که در دفتر اوباما از سال 2008 تاسیس شده است نیز بسیار نگران هستند." در سایت این گروه آمده است که باید تغییرات ملیتی یهودیان در اسرائیل را هم در نظر گرفت. در این رابطه اکونومیست اشاره میکند: "یکی از مشکلات اسرائیل در حال حاضر یک میلیون روسی میباشند که از سال 1990 به اسرائیل مهاجرت کرده اند و این گروه بیشتر تحت تاثیر پوتین هستند تا یهودیان اروپایی در اسرائیل."

قطعنامهای هم در کنگره امریکا برای حمایت از اسرائیل و عدم دخالت خارجی در این مساله با حمایت 401 نماینده و مخالفت یک رای به تصویب رسیده است. در اسرائیل بودجه ای تصویب شده تا در دانشگاهها مبارزه اینترنتی علیه مخالفان اسرائیل به راه اندازند و از داوطلبان بخواهند از طریق وبلاگنویسی در یک جنگ دیگر شرکت کنند. بسیاری از نهادهای یهودی در امریکا برای حمایت از اسرائیل در مقابل مسلمانان امریکایی از کلیساهای پروتستان کمک می خواهند." این گزارش می افزاید که "از طرفی واضح است، نفرت و بیزاری در اروپا نسبت به اسرائیل فراتر از فقط اعتراض با صدای بلند است. بسیاری از اسرائیلیها فکر میکنند که دیگر نمیتوانند بر افکار عمومی در اروپا حساب کنند و به میزان کمتری در امریکا و سیاستمداران دموکرات دیر یا زود احساسات مردم را دنبال خواهند کرد."

مشاهده میشود که تعداد و شدت تظاهرات علیه جنگ اسرائیل رو به افزایش است و نتیجهی ترس از"مشروعیت زدایی"است. نقش کمپین "تحریم، عدم سرمایه گذاری و بایکوت" (14) امروز بیش از هر چیز در گرو اتحاد بیشتر جنبش زحمتکشان جهان است و  تبدیل شدن این کمپین به یک خواست سراسری میتواند دولت اسرائیل را بیش از پیش به صورت یک دولت منفور در سطح جهانی در آورد و این پروسه تنها یک راه را در مقابل زحمتکشان فلسطین قرار میدهد که همانا تشکیل یک جامعه عاری از آپارتاید باشد.

جنبش کارگری ایران بیش از هر زمانی خود را در کنار مردم زحمتکش فلسطین میبیند. بوجود آمدن یک دولت در این منطقه که عاری از ایدئولوژی مذهبی باشد، خواست مردم فلسطین و اسرائیل است.

نسل جدید زحمتکشان دیگر نمیتواند به شعارهای خالی و غیرعملی دو دولت اعتماد کنند. وجود دهها هزار شهرک یهودی در دل جامعهی فلسطین دیگر مجالی برای دو دولت نگذاشته و اگر سران اسرائیل به فکر این بودند که" با آمدن یهودیان به منطقه ، فلسطیني ها منطقه را ترک خواهند کرد"، واقعیت نشان داد که این خیالی باطل بوده است و پناهندگان فلسطین در کمپهای پناهندگی در کشورهای مجاور هیچگاه آرزوی بازگشت را از دست ندادهاند.( همانند بسیاری از مهاجرین جنگی حمله عراق به ایران، که به دیگر شهرهای ایران مهاجرت کردند و بعد از جنگ به خانه های خود بازگشتند.)

کارگران ایران هم در کنار کارگران جهان برای یاری رسانی به مردم غزه خواهند بود و در حد امکان در این راه قدم بر میدارند.

زیرنویس و منابع:

1-http://www.nytimes.com/2014/07/18/opinion/gaza-and-israel-the-road-to-war-paved-by-the-west.html?_r=1

2-https://www.middleeastmonitor.com/news/middle-east/6185-one-palestinian-child-has-been-killed-by-israel-every-3-days-for-the-past-13-years

3- http://www.newrepublic.com/article/118846/israel-palestine-history-behind-their-new-war

4-http://www.adsagainstapartheid.com/boston-palestinian-ad-campaign/

5- boycott, divestment and sanctions movement

6-http://www.theguardian.com/world/2014/aug/06/gaza-israel-movement-that-dare-not-speak-its-name

7-

"Nothing to see here.. just another dead Palestinian.. keep moving. "

مردم بسیاری به شکل های گوناگون اعتراضات خود را به کشتارمردم در غزه و جنایات اسرائیل نشان دادند. درعکس زیر، یک دختر امریکایی فعال صلح به چشم می خورد که به شکل فردی اعتراض خود را به کشتار مردم در غزه و بی عملی دولتمردان نشان داده است.

در یادداشتی که در کنار او به چشم می خورد نوشته شده : هیچ چیز اینجا دیده نمی شود فقط یک فسطینی دیگر که کشته شده است، بگذرید.

8-International Trade Union Confederation

9- ETUC – European Trade Union Confederation

10-(International Transport Workers Fedration)

11- Education International (EI)

12-http://www.economist.com/news/briefing/21610312-pummelling-gaza-has-cost-israel-sympathy-not-just-europe-also-among-americans

13- J Street, a doveish group )

( گروه داویش از حامیان مالی کاندیدهای ریاست جمهوری امریکا هستند و بین سی تا چهل درصد کمک مالی  کاندیدهای دمکراتها و بین 15 تا 20 درصد کمک مالی برای کاندیدهای جمهوریخواهان فراهم میکنند.)

http://forward.com/articles/13098/dovish-lobbying-group-set-to-debut-/

14- نگاه کنید به فیلم ضمیمه که یکی از تلاش های کمپین تحریم، بایکوت را درفرانسه نشان می دهد.