سعيد آوا تقديم به کوبانه

شبنم تاريخ

من از

قعر منجلابِ نيستي

و مُغاکِ حجم تاريکي

دل بر سُرود قطره ای سُرخ

بسته ام

و چشم بر شور تنها ستاره

در آسمان قيرگون

دوخته ام .

کوير است جهان

سرد، ظلماني ، بي خون

سنگ بر سنگ تا پوستِ آسمان

که حتي از سنگ است وجدان.

جهان سنگاسنگ را

مردمي است تنها،

زنده ، برپا ،

صيقل مي دهد

سرپنجه و دندان خويش .

بذر هستي مي کارد

و خود را در پای آن

قطره قطره مي بارد....

اينگونه

آری اين چنين

رنگين مي سازد

مويرگِ تاريخ را

کوبانه .

سعيد آوا..مهر 1393