ترجمه فارسی بیانیه اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

در همبستگی با کوبانی*

نیروهای وحشی و جنایت کار دولت اسلامی (داعش) در ماه های گذشته هزاران نفر را در عراق و سوریه به قتل رسانده اند. در هفته های اخیر مردم شهر کوبانی در سوریه مورد حملات سنگین و بی رحمانه نیروهای دولت اسلامی قرار گرفته اند؛ صدها نفر کشته، دهها هزار نفر مجبور به ترک شهر شده اند و در همان حال هزاران نفر به رغم محدودیتهای شدیدی که از لحاظ امکانات و سلاح دارند به دفاع از شهر بر خاسته اند. این نگرانی وجود دارد که در صورت سقوط کوبانی فاجعه ای بزرگ به وقوع بپیوندد.

شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد دولت ترکیه برای تسهیل سقوط کوبانی با داعش همکاری می کند. رژیم ترکیه از پیوستن هزاران نفر از مردمی که می خواهند با عبور از مرز، داوطلبانه به دفاع از کوبانی بپردازند، جلو گیری و آنها را سرکوب می کند. پلیس و نیروهای های امنیتی ترکیه به تظاهرات کنندگان در سراسر ترکیه یورش برده اند و تعداد زیادی از آنان را کشته و مصدوم کرده اند.

در روزهای گذشته شاهد بوده ایم که فعالین کارگری و اجتماعی در ترکیه، عراق، ایران و دیگر نقاط جهان در همبستگی با مردم کوبانی و مقاومت شجاعانه آنان دست به اقدام زده اند. کارگران، دانشجویان، احزاب و گروههای مترقی در ترکیه، بویژه در کردستان ترکیه، به فعالیت های عملی گوناگون اقدام کرده اند. برای نمونه کنفدراسیون اتحادیه های کارگران بخش عمومی ترکیه و تشکلات محلی وابسته به آن، در مناطق مختلف کشور دست به تظاهرات و اعتصاب زده اند. اعتراض و اقدامات عملی در محیط های کار، دانشگاهها و خیابان های ترکیه به رغم سرکوب های شدید و دستگیری های گسترده توسط نیروهای امنیتی دولت اردوغان به یک امر روزمره تبدیل شده است . در ایران تظاهرات های مستقل در حمایت از کوبانی توسط مردم عادی و گروهای مترقی و کارگری در تهران، سنندج و تبریز و دیگر شهر ها برگزار شده است. در برخی از شهرها تظاهرات کنندگان مورد حمله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتند و تعدادی از آنها دستگیر شده اند. تشکلها و نهادهای مستقل کارگری مانند اتحادیه آزاد کارگران، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در حمایت از کوبانی و علیه داعش، رژیم ترکیه و ائتلاف تحت رهبری امریکا و سیاست های امپریالیستی آنها در منطقه، بیانیه های متعددی منتشر کرده اند.

لازم به تاکید است که تشکلات کارگری و سوسیالیستی در سطح جهانی در رابطه با آنچه در کوبانی جریان دارد آنچنان که باید فعال نبوده اند. اما اکنون برای تشکلات کارگری و نیروهای مترقی در سطح جهان هر چه بیشتر آشکار شده است که کوبانی فقط یک شهر در میان دیگر شهرهایی که اخیرا توسط نیروهای جنایتکار و سراپا مرتجع داعش تسخیر شده اند نیست (گر چه موفقیت داعش در هر جا گامی بزرگ به عقب و یک فاجعه است). کوبانی یکی از سه کانتون در منطقه غالبا کردنشین شمال سوریه در مرز ترکیه است. در دو سال گذشته مردم کوبانی، از جمله زنان و کارگران، بطور توده ای با تشکیل مجمع عمومی ها، شوراها و بکارگیری دیگر شیوه ها و راهکارهای مبتنی بر اراده جمعی و از پایین، به خود سازماندهی پرداخته اند و روند تصمیم گیری جمعی را در در دستور کار خود قرار داده اند. در طی این مدت در کوبانی نسبت به برابری و نقش رهبری کننده زنان و همچنین عدم تبعیض و اهمیت برابری میان همه مردم کوبانی صرف نظر از عقاید مذهبی و قومیت و ملیت تاکید بسیاری شده است. به روشنی می توان دید که تغییرات اجتماعی مترقی و برابری طلبانه طی دوسال گذشته در کوبانی از آرمان های سوسیالیستی و رهایی بخش الهام گرفته است؛ و این در هنگامی است که کل منطقه تحت کنترل رژیم های سرکوب گر و فاسد و نیروهای ارتجاعی اسلامی بوده است. البته نیازی به رومانتیزه کردن کوبانی وجود ندارد. ما نسبت به نقاط ضعف متعدد در کوبانی طی این دوره و همچنین از انتقاد های جدی به احزاب سیاسی ای که در کوبانی غلبه داشته اند، آگاه هستیم . با این وجود، هیچ چیز نباید این واقعیت را تحت الشعاع قرار دهد که امروز دفاع از کوبانی، تنها به معنای دفاع از یک منطقه با اهمیت ژئوپولیتک و ژئواستراتژیک نیست، بلکه اساسا دفاع از آرمان های مردم عادی و سرکوب شده ای است که برای ایجاد جامعه ای بهتر در یکی از تاریک ترین دوره های تاریخ این منطقه به پا خاسته اند؛ دفاع از امید برای ایجاد جامعه ای آزاد و برابری طلب است که در آن کارگران و زنان و تمام کسانی که برای سالیان دراز مورد سرکوب و استثمار قرار گرفته اند، بتوانند بطور جمعی برای عدالت اقتصادی و اجتماعی واقعی و برای رهایی فعالیت کنند.

واقعیات فوق برای کارگران و مردم عادی در سراسر جهان بطور فزاینده آشکارتر نموده است که چرا و به چه دلیل رژیم سرمایه داری ترکیه، امپریالیسم امریکا و ائتلاف تحت رهبری آن و دیگر رژیم های سرمایه داری و حاکمان سرکوب گر و فاسد در منطقه، از جمله عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی، ایران، سوریه و حاکمان بورژا – ناسیونالیست در کردستان عراق نفعی برای خود در حمایت از مقاومت مردم کوبانی نمی بینند. این اساسا و به یقین وظیفه طبقه کارگر، تشکل های کارگری و نیروهای مترقی در سراسر جهان است که به حمایت از کوبانی و دستاورد های جمعی مردم آن برخیزند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

info@workers-iran.org/ http://www.etehadbinalmelali.com

۱۳ اکتبر ۲۰۱۴

* ترجمه فوق بر اساس متن انگلیسی بیانیه اتحاد بین المللی در زیر که جهت اطلاع رسانی در سطح بین المللی پخش گردیده است صورت گرفته است:

International Alliance in Support of Workers in Iran:

In Solidarity with Kobane

The vicious forces of the Islamic State (ISIS) have been killing thousands of people in Iraq and Syria in the past few months. In recent weeks, we all have witnessed that the people in the city of Kobane in Syria, have been under heavy and brutal attacks by the ISIS forces. Hundreds of people have been killed, tens of thousands have been forced to flee the area while thousands others have been defending their City despite very limited resources and weaponry. There is widespread fear that a great human tragedy might occur if Kobane falls under ISIS.

There is mounting evidence that the Turkish regime has been colluding with the ISIS in order to facilitate the defeat of Kobane. The Turkish government has been blocking and persecuting thousands of people who have been willing to volunteer in support of Kobane by crossing the border. The Turkish police and security forces have been attacking protesters across Turkey killing and maiming scores of people.

In recent days we have witnessed that workers and social activists in Turkey, Iraq, Iran and other parts of the world have been standing up widely in solidarity with the people of Kobane and their courageous resistance. Workers, students and progressive political parties and groups across Turkey particularly in Kurdish regions have been launching various actions in support of Kobane. In Turkey, for instance, the Confederation of Public Workers Union (KESK) and its affiliates, have been taking part in demonstrations and strike actions across the country. Actions in the workplaces, universities and on streets are daily occurrences across Turkey despite heavy-handed repression and mass arrests by Erdogan’s security forces. In Iran, independent protests in solidarity with Kobane have been organised by ordinary people and progressive and labour groups from Tehran to Sanandaj and Tabriz and in many other cities. Demonstrators in some cities across Iran were assaulted by the Islamic Republic of Iran’s security forces and a number of people have been arrested. Independent labour groups such as the Free Union of Workers in Iran, members of the Coordinating Committee to Help Form Workers’ Organizations in Iran and the Haft Tapeh Sugarcane workers’ Syndicate have been issuing statements in support of Kobane and against ISIS, the Turkish regime and the US-led coalition and their imperialist policies in the Middle East.

It is important to emphasize that as workers and socialist organizations across the world we have not been as pro-active as we should have been regarding what has been happening in Kobane. It is now becoming increasingly clearer for the working class organizations and progressive forces around the world that Kobane is not just a town among other towns recently sieged by the murderous and deeply reactionary forces of ISIS (even though every ISIS victory is a great step backward and a tragedy in itself). Kobane is one of the three cantons in the predominantly Kurdish areas in northern Syria, on the border with Turkey. For the past two years, people in Kobane, including women and workers, have been engaged in grassroots, self-organizing and collective decision making processes through formation of general assemblies, councils and other community-based tools and avenues. There have been great emphases on women equality and leadership as well as anti-discrimination and equity among people from diverse ethnic and religious backgrounds in Kobane during this period. It is apparent that the progressive and egalitarian social changes in Kobane during the past two years were inspired by socialist and emancipatory ideals while almost the entire region has been under the control of repressive and corrupt regimes and reactionary Islamic forces. Of course, there is no need to romanticize Kobane; we are aware that there have been numerous weaknesses as well as serious critics of the political parties that have been dominant in Kobane during this period; nevertheless, nothing must undermine the fact that the defence of Kobane today is not merely the defence of a geostrategically or geopolitically important area; it is the defence of the ordinary and oppressed people’s aspiration for creating a better society during one of the darkest periods in the history of the region; it is the defence of the hope for creation of a just and egalitarian society, a society in which workers and women and all those oppressed and exploited throughout the years would be able to work collectively towards real social and economic justice and freedoms.

Within the above context, it has also become increasingly clearer for the workers and ordinary people around the world why the Turkish capitalist regime, the US imperialism and its coalition, and all other capitalist, repressive and corrupt regimes and governing bodies in the region, including Saudi Arabia, Qatar, UAE, Iran, Syria and Iraqi Kurdistan’s bourgeois-nationalist rulers, have no real interests in defending people’s resistance in Kobane. It is precisely the responsibility of the working class and its organizations and all progressive forces around the world to stand up for Kobane and its people’s collective achievements.

International Alliance in Support of Workers in Iran (IASWI)

www.workers-iran.org

info@workers-iran.org

October 13, 2014