بهنام ابراهیم زاده :بیست نوامبر روز مبارزه با کودک آزاری و لزوم حمایت از کودکان

بیست نوامبر روز مبارزه با کودک آزاری بهانه ای شد تا بار دیگر مثل همه سالهای گذشته از درون زندان اما این بار نه از درون زندان اوین، بلکه از تبعید گاه و مخوف ترین و فوق امنیتی ترین زندان کشور، از زندان رجایی شهر از کودکان و از درد و رنج این قشر ضعیف جامعه بنویسم. خشونتی که هم اکنون با دور بودن ما زندانیان از خانواده هایمان توسط دولتمردان ایران در مورد فرزندانمان اعمال میشود .

کودکان ضعیف ترین و بی دفاعترین قشر هر جامعه هستند که به شیوه های گوناگون مورد خشونت ها و اذیب و آزارها قرار میگیرند. ضعیفترین انسانهایی که توان هیچ گونه دفاعی در مقابل رفتارهای خشن از خود ندارند. توهین، تحقیر، ترساندن و دادکشیدن، آزار عاطفی، بهره کشی برای کار در خانه و در محل کار همگی اشکالی از کودک آزاری هستند. خشونت جسمی، جنسی، عاطفی ، و حتی غفلت پدر و مادر از تغذیه و بهداشت ، سردی و گرمی بدن کودک و امثال آن مصداق بارز کودک آزاری هستند. نوع دیگری از سوء استفاده از کودکان و آزار آنان اینکه بسیاری از کودکان در خیابانها توسط باندهایی که معمولا از معتاد تشکیل شده می باشد . باندهایی که کودکان را دزدیده و مورد شکنجه و آزار و تهدید های روانی قرار میدهند و در نهایت از این کودکان میخواهند که برایشان گدایی کنند و پول در بیاورند و شبها نیز از آنها بهره کشی جنسی میکنند. و حتی در بسیاری از موارد از این کودکان برای جا به جا کردن مواد مخدر استفاده میکنند. بدین ترتیب کودک آزاری انوع و اقسام مختلف دارد و نوع دیگری از آن، کودک آزاری پنهان است. که کودک نمیتواند ابرازش کند. و متاسفانه در ایران در بیشتر خانواده ها اعمال میشود. نوع دیگر خشونت ها، خشونت اجتماعی است که تعریف نشده است. این خشونت اجتماعی در مرحله اول از طریق آموزش و پرورش صورت میگیرد. دور بودن کودک از نیازهای اساسی خود از ابعاد دیگر خشونت اجتماعی است که مبارزه با آن بسیار مشکل است. کوبیدن کتاب بر سر دانش آموز تا زندانی کردن در انباری در کنار تنبیه روانی که هنوز زیر پوست بیشتر مدارس می لولند . هر چند آمار دقیقی از این فجایع در دست نیست. تنها محکم ترین دلیل برای اثبات وجود تنبیه های روانی است. توهین، تحقیر، کوچک شمردن، سرکوب کردن نظرات و دست کم گرفتن بچه ها این روزها در خیلی از مدارس وجود دارد که شاید جایگزینی است برای تنبیه بدنی که چون مردم نسبت به آن زیاد حساس شده اند و مجازاتی هم دارد و نمیتواند زیاد استفاده شود. فرجام سخن اینکه ما بزرگسالان در قبال این کودکان مسئولیم. باید از حق کودک برای داشتن یک زندگی شاد و انسانی دفاع کنیم. کودک باید تامین باشد. کودک باید از حق تحصیل رایگان برخوردار باشد. کار کودک باید ممنوع باشد و خانواده ای که ناگزیر میشود کودکش را از تحصیل بیرون بکشد و راهی کار کند، باید تحت پوشش تامین اجتماعی قرار گیرد. کودک حق زندگی و شادی کردن دارد. ان جی او ها و سازمانهای دولتی غیر دولتی مردمی نقش مهمی در مبارزه برای این حقوق پایه ای کودکان داشته باشند. باید در برابر زورگویی و خشونت علیه کودک قد علم کنیم. مقابلش بایستیم. هر نوع تعرض و خشونتی علیه کودک باید جرم محسوب شود. ان جی او های دفاع از حقوق کودک میتوانند با ارائه آموزش به مدارس و خانواده ها و کودکان نقش موثری در مبارزه علیه هر نوع خشونتی علیه کوکان داشته باشند. این نهادهای مردم میتوانند با فعالیت خود در دفاع از حقوق کودکان و گذاشتن میزهای تبلیغی در مدارس و دانشگاهها و نمایشگاههای کتاب و غیره و اماکن عمومی نقش فعال و تاثیر گذاری در آگاهی رسانی و آموزش به بزرگسالان برعهده داشته باشند. تا بیشتر از این کودکان معصوم مورد هجمه انواع خشونت ها قرار نگیرند. بدون شک هر کدام دهها کودک مورد آزار قرار گرفته اند و هنوز در یاد و خاطره هایمان نقش بسته است و فراموش نشدنی است. به مناسبت 20 نوامبر روز مبارزه علیه خشونت علیه کودکان، به صف دفاع از حقوق کودکان برای داشتن یک زندگی انسانی بپیوندیم.

بهنام ابراهیم زاده، (اسعد)، وبلاگ نویس و فعال حقوق کودکان و کارگری ، عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان،