تا به کی شاهد مرگ انسان ؟

ناتوانی دولت های مرتجع منطقه خاورمیانه و آفریقا در حل بحران های سیاسی و اقتصادی خود، حمایت امپریالیستها از آن، دخالت ها و تحمیل جنگهای ویرانگر توسط دول امپریالیستی بر مردم منطقه ، حمایت از دسته جات بنیاد گرای مرتجع مذهبی ، تعرضات دول سرمایه داری به حقوق پناهنده گی و سیاست نادرست پناهنده پذیری کشورهای اروپا وضعیت فاجعه باری را بوجود آورده است. روزی نیست که خبر غرق شدن صدها پناهنده در دریای مدیترانه و یا مرگ دهها انسان بجان آمده از بیداد حکومت های استبدادی، جنگ داخلی، ترور و بی خانمانی را نشنویم و در رسانهها تصاویر دلخراش آنها را شاهد نباشیم. تنها در سواحل ایتالیا در سال جاری ۳۰۰۰ نفر جان باخته اند. از قربانیان سیصد هزار نفری که طبق گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل متحد به سمت اروپا در حرکتند، آمار دقیقی هنوز در دست نیست و رقم کشته شدن ۴۱ نفر در سال جاری در اروپا را هم نمیتوان جدی گرفت، چرا که کشف جسد ۷۱ پناهنده در پان درف در استان بورگن لند اتریش ( استان هم مرز مجارستان ) در روز ۲۶ اوت که خشم و انزجار عمومی را دامن زد، تنها نمونهای از صدها ست که رسانههای سرمایه داری مجبور به گزارش آن شده اند. جا دادن ۵۹ مرد، ۸ زن و ۴ کودک در مکانی به طول پنج متر و عرض دو متر و چهل سانتیمتر عمق رذالت و جنایت پیشه گی قاچاقچیان را به نمایش گذاشت.

روز جمعه پیش از این حادثه تکان دهنده، در همان استان اتریش در محل کلویستر نوی بورگ یک قاچاقچی به جرم جا دادن ۲۴ مرد، ۱۲ زن و ۱۸ کودک در هشت متر مربع در یک کامیون حمل قفسه محاکمه و محکوم شد. دو نفر از این افراد در اثر نرسیدن هوای کافی بیهوش شده بودند و قاضی این پرونده گفته بود که: « نمردن این افراد تنها یک اتفاق بوده است. » به جز راه دریایی مهم مدیترانه، فرونتکس، دفتر محافظت از مرزهای جامعه اروپا، نیز عبور ۱۰۲.۳۴۲ نفر از ترکیه ، یونان، مقدونیه و صربستان از طریق راه بالکان غربی را به ثبت رسانده است. تاکنون از این مسیر و تلفات آن نیز گزارشی داده نشده است.

تعرض به حقوق پناهنده گی

ــــ در حالیکه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد از سیل مهاجر و پناهنده بر آشفته است و کشورهای اروپا را متهم میکند که سر زیر برف کرده اند و به سونامی ۶۰ میلیونی مهاجر و پناهنده بی تفاوتند، دولت های اروپایی با همدردی نمایشی تلاش میکنند تا آنجا که میتوانند در مقابل ورود پناهندگان مانع ایجاد کنند منفذهای ورود را مسدود ساخته و پناهندگان را به یکدیگر پاس دهند.

ــــ در حالیکه عمده پناهندگان از دو مسیر اصلی: دریای مدیترانه و بالکان غربی به اروپا در حرکتند و مقررات دبلین سوم که طبق آن هر متقاضی پناهندگی را کشور ثالث میتواند به کشور امن اول باز گرداند، عملاً بیمعنا شده است، هنوز پارهای از کشور ها به دور خود با سیم های خار دار، دستگاه های کنترل زمینی و دریایی ( انگلیس، فرانسه، اسپانیا، مجارستان و..... ) دیوار کشیدهاند و حتی متقاضیان قانونی پناهندگی را به کشور خود راه نمی دهند. از سویی به کشورهای ایتالیا و یونان وعده های پوچ مبنی بر اینکه مسئولیت آنها رو به پایان است، داده می شود و از دیگر سو از ایتالیا میخواهند که مراکز اصلی برای ثبت نام متقاضیان پناهندگی بوجود آورد. زمانیکه مقررات دبلین سوم کارگر نیفتد، بار مسئولیت ها را بر دوش همسایه ها می گذارند! ( بر طبق اصل معروف به « فلوریان » )

ــــ درحالی که از مرزهای بیرونی جامعه اروپا یعنی ایتالیا و یونان یا مرز مجارستان و صربستان صحبت میکنند و خواست شان آنست که همه ۲۸ کشور اروپا آنرا به رسمیت بشناسند و هر یک سهمیه معینی از پناهندگان را بپذیرند، بناگاه مرزهای خود را می بندند و از آواره گان تازه وارد ویزای شنگن طلب می کنند!

ـــــ روسای دول اروپایی هنوز تکلیف مقررات دبلین سوم را تعیین نکرده به سراغ انواع نشست و کنفرانس رفتند. انگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، کنفرانس یکم بالکان غربی را به کنفرانس دوم در وین وصل کرد و نخست وزیر اتریش، ورنر فیمان، هدف این کنفرانس را وحدت و اشتراک نظر اعلام کرد و گفت: « یک کشور نباید به هزینه کشور دیگری تصمیم بگیرد بلکه باید همه باهم در خصوص یک پیشنهاد تصمیم بگیریم، باید کنترل مرز بیرونی را تضمین کنیم و باهم طوری علیه فساد و تبه کاری مبارزه کنیم که تبه کاران بینالمللی از ما قویتر نباشند ! ».

در حالیکه تبه کاران اصلی دولتهائی هستند که در جنگ طلبی و مداخلات به اصطلاح بشر دوستانه شرکت فعال داشتند ، از دسته جات گوناگون بنیادگراهای ارتجاعی حمایت کردند و با ویران ساختن تمامی زیر ساختهای عراق، سوریه، لیبی، افغانستان،، یمن، سومالی میلیونها نفر را بی خانمان کرده و به فقر و فلاکت کشانده اند.

این کنفرانس در روز جمعه گذشته در وین برگزار شد. حوادث بعدی و تصمیمات ضد و نقیض دولت های مجارستان، آلمان و اتریش که یک روز ( یکشنبه ۳۰ اوت ) مرز ها را بستند و روز دیگر ( دو شنبه ۳۱ اوت ) باز گذاشتند، بیهودگی این کنفرانس ها و سخنرانیهای بی ثمر را به نمایش گذاشت. قرار است دو کنفرانس دیگر در ایتالیا و فرانسه برگزار شود. ورنر فیمان در مصاحبه تابستانی خود به شتراخه، رئیس حزب ضد خارجی و راست افراطی « آزادی » و ویکتور اوربان، نخست وزیر محافظه کار و راست گرای مجارستان، به خاطر اقدامهای ضد دمکراتیکش در مورد ^(۱) پناهندگان و اینکه به دور کشور خود دیوار کشیده است ولی در عین حال میگذارد پناهندگان خارج شوند، شدیداً حمله کرد، اما خود در همان روز از رفتن بیش از سه هزار پناهنده به آلمان جلو گیری نکرد!

ورنر فیمان هنوز نتوانسته است در داخل کشور خود برای اِسکان پناهندگان در استان های مختلف با استانداری ها و شهرداری ها به توافق برسد. این ناتوانی و عدم قاطعیت موجب آن شده که در مرکز اصلی اِسکان پناهندگان، ترایس کیرخه، صدها پناهنده به علت تراکم جمعیت و نبود جا و امکانات طی ماههای گذشته در هوای سرد روی زمینهای خیس و نمناک پارکها و خیابان ها زندگی کنند. عفو بینالملل در گزارش امسال خود وضعیت ۱۵۰۰ پناهنده در ترایس کیرخه را مغایر با قوانین حقوق بشر اعلان کرد. در رسانههای اتریش هفتهها بود که از وضعیت وخیم این پناهندگان گزارش میشد. مقامات وزارت داخله « وضعیت اضطراری » را طرح کردند تا بتوانند تبصره ای را در ماه ژوئیه به تصویب برسانند و قوانین سخت تری را در مورد پناهندگان و دیپورت آنها به اجرا گذارند. در حقیقت، خواست سهمیه بندی برای استانها در صورتی هم که همه بپذیرند به معنی محدود کردن آزادی حرکت برای پناهندگان است و مغایر با قوانین حقوق بشر.

پرسش اصلی که باید مطرح شود این است که در جایی که کنوانسیون ژنو وضعیت پناهندگان را مشخص و آنها را به سه دسته تقسیم کرده : انسانهای به لحاظ سیاسی تحت تعقیب. انسانهایی که از جنگ داخلی فرار کردهاند و پناهندگان اقتصادی، برای دو گروه نخست حق پناهندگی قایل شده، نشست ها، جار و جنجال های بیهوده و قوانین دست و پاگیر برای چیست آنهم در جایی که از ۲۱۹ هزار پناهنده ای که طبق گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل متحد از دریای مدیترانه عبور کردهاند نیمی سوری اند و با روی کار آمدن دولت اسلامی داعش ۲،۶ میلیون و در اثر درگیریهای عراق ۳،۶ میلیون دیگر نیز به آن اضافه شده است؟

واقعیت این است که وضعیت کنونی حاصل سیاستهای ایالات متحده و هم پیمانش در اشغال افغانستان، حمایت از گروههای اسلامی تاریک اندیش گوناگون، تجاوز به خاک عراق و نابودی و تجزیه این کشور، حمله به لیبی و همکاری دول اروپایی با این سیاستها به هدف محکم کردن جای پای خود در یکی از مهمترین مناطق جهان به لحاظ منابع طبیعی و موقعیت استراتژیک است و نه دفاع از دمکراسی و حقوق بشر. گویی هنوز هم گفته گوته در « فاوست » در مورد دول سرمایه داری جهان صادق است آنجا که می گوید: « جنگ، تجارت و دزدی دریایی هر سه دست در دست هم دارند و نمیتوان آنها را از یکدیگر جدا کرد. »

نظام سرمایه داری نئولیبرالی جهانی در بحران ژئوپولیتیک همه جانبه ای بسر می برد, اما همچنان سیاستهای ضد بشری خود که حاصل آن خانه خرابی، جنگ، آواره گی ، گرسنگی و نابودی منابع انسانی و طبیعی است را ادامه می دهد. مبارزه به هدف تغییر شرایط زندگی پناهندگان و توده های تحت ستم، با اتحاد، ابتکار و خلاقیت خود آنها ممکن است. تظاهرات بیست هزار نفری روز دوشنبه در وین که به ابتکار یکی از جوانانی سازمان داده شد که برای پناهندگان وسایل زندگی تهیه میکرد، یکی از این حرکتهای از پایین و حرکتی تأثیر گذار بود که میتواند و باید در همه جای اروپا و جهان به هدف تحت فشار قرار دادن دولت های اروپا جهت رویکردی انسانی با پناهندگان سازمان داده شود. در این تظاهرات گروههای گوناگون از سازمان های غیر دولتی، سازمان های دانشجویی پیشرو تا سازمانهای مذهبی و خود انگیخته و عمدتا با پیراهن سفید و با شعار هایی چون : « پناهنده خوش آمدی » ، « حق باقی ماندن برای همه، هیچ انسانی غیر قانونی نیست » ، « نمیخواهم دیپورت شوم » « تحصیلات ما را به رسمیت بشناسید. » « ما معلم میخواهیم » ، « نمیخواهیم به مجارستان برویم، جلوی قانون دبلین را بگیرید »، « ما از جنگ فرار کرده ایم، ما زندگی مسالمت آمیز میخواهیم »، « میخواهیم آزاد باشیم »، « نمیخواهیم در خیابان ها، پارکها و چادرها زندگی کنیم، از مردم اتریش و دولت آن میخواهیم که به ما کمک کنند. » شرکت کردند. خانم نادیا ریدا، مبتکر این تظاهرات، در پایان راه پیمایی گفت : « ببینید چقدر تعداد مان زیاد است، ما هم میتوانیم کارهای زیادی انجام دهیم. » ^(۲)

ـــــ سازمان دادن گروه های یاری رسان داوطلب در سطح جامعه. هماکنون در سطح دانشگاهها و مدارس اتریش این گروه های داوطلب در حال گسترش اند.

ــــ سازمان دادن کارزار های افشا گری دولت هایی که با پناهندگان رفتاری غیر انسانی دارند.

ــــ سازمان دادن کارزار های آگاهی دادن به مردم در مورد احزاب و سیاستمداران راست، نژاد پرست و ضد خارجی.

ـــــ سازمان دادن تظاهرات هم زمان و سراسری در کشورهای اروپایی و در دفاع از کرامت انسانی پناهندگان.

ـــــ افشای بی امان سیاستهای ضد انسانی دول امپریالیستی و دولت های مرتجع منطقه خاور میانه، آفریقا و آسیا که مسبب ین اصلی خانه خرابی و آوارگی میلیونها انسان بیگناه شده اند.

ـــــ افشای احزاب و کسانیکه که در رسانهها و شبکه های اجتماعی به تبلیغ بیگانه هراسی مشغولند و با اطلاعات خیالی و نادرستی چون : « در سال ۲۰۵۰ اروپای ۷۰۷ میلیونی با دو میلیارد و چهارصد میلیون آفریقایی روبروست، آنها ما را زیر پا له خواهند کرد! »، سعی میکنند مردم را به وحشت اندازند و علیه خارجیان بشورانند، از جمله اقداماتی است که همواره میتوان پی گرفت.

مساله پناهندگان و آواره گان جنگی مساله ای بینالمللی است و نیاز به فعالیتی مداوم و همه جانبه دارد که یاری و همکاری همه انسانهای آزادی خواه، برابری طلب و خواهان صلح و زندگی توأم با کرامت انسانی را میطلبد. نباید از این پدیده جهانی اسف بار لحظهای غافل ماند.

تحریریه سایت

سوم سپتامبر ۲۰۱۵

یاد داشت ها:

۱ ـــ سازمانهای حقوق بشر تصویب قوانین جدید از سوی دولت مجارستان را شدیداً به نقد کشیدند. عفو بین الملل دولت مجارستان را متهم کرد که وظائف مربوط به حقوق مردمی را زیر پا گذاشته است.

۲ ـــ بخش دیگری از شعارهای تظاهرات روز دوشنبه عبارت بودند از: « ما خواهان حق کاریم »، « ما میخواهیم در اتریش پذیرفته شویم. »، « ما از جنگ فرار کردهایم، زندگی مسالمت آمیز می خواهیم. »، « نمیخواهیم ما را به مجارستان بفرستید. » ، « هیچ کس را نباید به مجارستان فرستاد »، « ما اینجا هستیم چون شما کشورمان را ویران کردید. » ، « آزادی نه فرونتکس »