در حاشیه قهرمانی تیم فوتبال سالنی زنان ایران در اسیا

خبر کوتاه بود . تیم فوتسال زنان ایران با پیروزی یک بر صفر بر ژاپن در مسابقه فینال ، قهرمان اسیا شد .ظاهرا این یک خبر ورزشی است اما یک دنیا محتوای سیاسی اجتماعی در درون ان نهفته است . ایران ما جامعه ای به تمام معنا دوقطبی است . از یکطرف رژیمی قرون وسطایی سر کار است که افتخار بنیانگذار نظامش - خمینی - اینبود که با اعطای حق رای به زنان در سال ۱۳۴۱ مخالفت کرده بود و ملایان سنی و شیعه برای قرنها با ایجاد مدارس جدید بویژه برای زنان مخالفت می ورزیدند و هنوز هم حریم خانه را بهترین مکان برای زنان و مادری را بهترین شغل برای آنها ارزیابی میکنند . انها از ته قلب همیشه با ورزش زنان و مشارکت انها در امور هنری بویژه موسیقی و خوانندگی مخالف بوده اند . در فرهنگ سنتی و مذهبی بخشی از مردم جا انداخته بودند که ورزش دختران سبب از بین رفتن نعمت لهی پرده بکارت می شود . در مقابل چنین رژیمی ما شاهد یک مقاومت میلیونی و عظیم از سوی زنان و خانواده های مترقی بوده ایم که نخواستند و نگذاشتند دختران و شیرزنان کشور ما از اموزش و هنر و ورزش محروم شوند .

یک نافرمانی غرورانگیز فمینیستی و تحجر ستیز که نگذاشت سرنوشت زنان کشور ما به سرنوشت زنان در دوره طالبان در افغانستان و اکنون در سرزمینهای تحت سلطه داعش و ... دچار شود . این مقاومت و نیز موفقیتهای مشخص ورزشی و علمی زنان ایران در حالی صورت میگیرد که زنان هنرمند به خاطر بازسازی ترانه هپی و یا شرکت در موسیقی زیرزمینی بازداشت می شوند و همه ساله صدها هزار نفر به خاطر نقض حجاب اجباری بازداشت و جریمه میگردند . و زنان بدون اجازه همسر حق سفر ندارند . همین تیم فوتسال زنان که اکنون قهرمان شده است بهترین گلزن و کاپیتان ان به دلیل عقب ماندگی همسرش و با استفاده از قانون شرعی و کشوری موجود ، از سفر و همراهی با تیم محروم می شود . این همان تیم فوتسالی است که حتی صدا و سیمای رژیم از نشان دادن مسابقات ان پرهیز میکند با آنکه این شیرزنان مجبورند با مقنعه و گرمکن و لباس بلند در ان گرمای خفه کننده فعالیت کنند و از پس حریفان خود برآیند . ایا این غرور انگیز نیست ؟ آیا خود این ثابت نمی کند که اکثریت مردم کشورمان برای دولت دینی و قوانین عصر شترچرانی تره هم خرد نمی کنند ؟ این پیروزی حاصل یک جان سختی فمینیستی جا افتاده در کشور ماست که علیرغم میل بالائیها رخ میدهد . به امید روزی که زنان و دختران کشور ما در جامعه ای زندگی کنند که برابری کامل زن و مرد در آن در همه عرصه های زندگی نهادینه شده باشد . به امید روزی که اثری از حکومت و جامعه مبتنی بر تبعیض نباشد !

آرش کمانگر - ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۵