این مقاله
کوتاه در هفته
نامه سیاسی-
فکاهی "کنق
آن شنه " (مرغابی
در زنجیر) این هفته
در صفحه اول
چاپ شده . دریایی
از حرف
حساب دردناک
دارد که
من، بی
تفسیر ، ترجمه
کرده و در اختیارتان
میگذرم . خود قضاوت
کنید .
" بیروت روز
پیشتر
روز ۱۳ نوامبر
، در میانه
شب، در حالیکه
تیراندازی
در پاریس
پایان
گرفته و
شبکه های
اجتماعی از هزاران
پیام پریشان در جوش و خروش
بودند ، " فیس
بوک" دکمه " خبر
سلامتی " را
که اجازه میدهد با
یک "کلیک "به
دوستان و نزدیکان
خبرسالم بودن خود
را برسانند
, فعال کرد.
روز پیش ،
در بیروت ، داعش
مرتکب مرگبارترین
سوقصد ی
شد که از
زمان جنگ داخلی
به این
طرف در لبنان انجام
گرفته بود. درست
همانند پاریس کامیکازهای
مجهز به جلیقه های
انفجاری ،
وارد "برج البراجنه"،
واقع در حومه
جنوبی بیروت، شدند. در این منطقه
تحت نفوذ حزب
الله لبنان ،
در میان مردم شیعه
مسلک، اولین
تروریست
بمب خود را منفجر
کرد : انفجار ، سراسیمگی،
فرارو پسرفت جمعیت
. سپس اهالی
محل بازگشتند
تا به
قربانیان
کمک برسانند
. در این
زمان است
که جانی دوم
بمب خودش را منفجر
کرد: 43 کشته
و بیش از
230 زخمی. و همدردی
حداقل بقیه
دنیا .
خانم خبرنگار " نیویورک تایمز" ،در بیروت، اظهار تاسف کرد که چرا " فیس بوک " دکمه "خبر سلامتی" را به اهالی بیروت عرضه نکرد ، چیزی که درست فردا یش به فرانسویها ارائه شد. او مینویسد که یک پزشک لبنانی در بلوگ خود ، به تلخی شکوه کرد: "وقتی مردم ما می میرند ، هیچ کشوری خود را به رنگ پرچم ما در نمی آورد . وقتی مردم ما میمیرند دنیا سوگوار نمیشود " . یک پیمایشگر ( انترنوت) زهرخندی زد و نوشت :" فیس بوک هم از دیگران درخواست نکرد تا پرچم لبنان را روی عکس های خود بگذارند ، در حالیکه مارک زوکربرگ خودش پروفیل خود را به رنگ " آبی – سفید – قرمز " در آورد. یک پیمایشگر دیگر می پرسد : " پس کجا هستند "# دعا برای بیروت " در تویتر ، در حالیکه "# دعا برای پاریس" مثل ویروس پخش شد. و یک بلوگ نویس دیگر پرسید " آیا کسی حتی یک شمع هم برای ما روشن کرد؟"