با به ریاست جمهوری رسیدن میشل عون در لبنان در سال ۲۰۱۶، چالش رودرروی او جلوگیری از فروپاشی ای بود که در افق این کشور دیده می شد. در فقدان یک راهبرد مستقل لبنانی، تنها گزینه درخور نظر جلب حمایت بین المللی بود. بنابراین، می باید کمک کنندگان و وام دهندگان در یک کنفرانس چندجانبه گردهم آورده می شدند. اما کسی حاضر به تأمین نیاز مالی یک نظام فاسد نیست. دربرابر این اکراه، فرانسه که رهبری اقدامات بین المللی به نفع لبنان را به عهده گرفته بود، به رهبران این کشور فهماند که برای متقاعد کردن بازیگران بین المللی و تأمین کارآمدی کمک ها، یک شرط الزامی باید رعایت شود و دولت دست به اصلاحات سیاسی، اقتصادی ساختاری و عمومی بزند تا اعتماد جامعه بین المللی را به نظام لبنان جلب کند.
این درحالی بود که در آن زمان، عربستان سعودی از کوتاه آمدن سعد حریری نخست وزیر لبنان دربرابر حزب الله خشنود نبود، در ۳ نوامبر ۲۰۱۷ او را به ریاض فراخواند، وادار به استعفا نمود و بازداشت کرد. دخالت شخصی امانوئل ماکرون، رییس جمهوری فرانسه، با حمایت آمریکا موجب شد که این اقدام عربستان سعودی که می توانست منجر به بروز خشونت شود ادامه نیابد. ماکرون شخصا این موضوع را در گفتگو با تلویزیون بی. اف. ام. در ۲۵ مه ۲۰۱۸ گفت: «اگر فرانسه دخالت نکرده بود، شاید امروز در لبنان جنگ بود». به همین ترتیب، با آن که ایالات متحده خواهان این بود که حریری سیاست رودررویی با حزب الله را درپیش گیرد، از رفتار عربستان سعودی حمایت نکرد زیرا نمی خواست لبنان تبدیل به میدان جنگ های نیابتی شود. این همگرایی فرانسه- آمریکا خروج از بحران پیشنهادی ماکرون را تسهیل کرد: در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۷، ماکرون حریری را به پاریس دعوت کرد و او ۳ روز بعد به لبنان برگشت و کار خود را ازسر گرفت.
محدود کردن نفوذ حزب الله
با این همه، دولت حریری می بایست به پیشرفت های مشخصی در زمینه مبارزه با فساد و شفافیت در مدیریت امور دولتی دست می یافت. با چنین موضعی از سوی فرانسه و آمریکا نسبت به لبنان بود که «کنفرانس اقتصاد برای توسعه از طریق انجام اصلاحات» (Cedre) در ۶ آوریل ۲۰۱۸ در پاریس برگزار شد و در نتیجه بازیگران بین المللی وعده دادند که نزدیک به ۱۱ میلیارد دلار به لبنان کمک کنند اما این امر بی حاصل ماند.
ادامه مقاله https://orientxxi.info/magazine/art...
