برای آزادی

از شعار "زن، زندگی، آزادی" با تمام قدرت دفاع کنیم!
شعار نویدبخشی که نمادی وحدت بخشنده در تظاهرات در بیش از 100 شهر ایران بدل شده، گویا با شعاری "مرد، میهن، آبادی، که یکسره شعاری مردسالارانه، اقتدارگرایانه، ناسیونالیستی و آمرانه و کهنه است قرار است "تکمیل" شود! این تکمیل نیست، لوث کردن مترقی ترین شعار اعتراضی در طول تاریخ جمهوری اسلامی ایران است. شعار ظاهرا "تکمیلی" یکسره انحرافی، عوامفریبانه، سنتی و تفرقه انگیز است که در یکی از تظاهرات تکرار شده و گروه های دست راستی افراطی از جمله فرشگردی ها پرحرارت از آن در توئیت ها و... دفاع می کنند.
مضحک است که شعاری که با رنگ فمینیستی دادن به خیزش مردم ایران تحسین جهانیان را برانگیخته است با شعاری که نماد اقتدار مردسالاری، ناسیونالیسم و در حقیقت نماد جنگ و خشونت و است، لوث و خنثی شود. این شعار ، پیام روشنی دارد. در صدد است رنگ فمینستی این خیزش را خنثی کند. شعار زن، زندگی، آزادی به معنای محروم کردن مردان از مشارکت در مبارزات نیست، به معنای مرد ستیزی نیست، به معنای آنکار نقش آنان در ساختن ایرانی آزاد و آباد نیست. بلکه توجه مردان را جلب کردن به ضرورت تغیییر الگوهای جنسیتی و مردانگی سلطه گر و همراهی با جنبشی زنان به جای انکار یا تقابل با آن است. توجه همگانی را به ایدئولوژی زن ستیز جمهوری مردسالار اسلامی جلب کردن، به خشونت پرهیزی جنبش مسالمت آمیز جلب کردن است. و به آزادی (فردی و جمعی) که رکن هر جنبش دمکراتیک و ترقی خواهانه ای است، جلب کردن می باشد. حال آن که شعار خدا، شاه میهن در عصر سلطنت که نماد عریان اقتدارگرایی بود و در حزب پسا فاشیسیتی "برادران امروز" ایتالیا (که برنده ائتلاف دو حزب فاشیستی و خارجی ستیز برادران ایتالیا با لیگ در انتخابات ایتالیا شد) با شعار اقتدار گرایانه "خدا، میهن، خانواده" به محبوب ترین شعار انتخاباتی ایتالیا بدل شد، هولناک است. هولناک است از آن رو که به جای نقد مردانگی و دفاع از برایده برابری جنیسیتی ، تلویحا اقتدارگرایی مردانه را تداعی می کند. هولناک است از این رو که به جای پاسداری از حفظ زندگی و آفرینندگی همچون یک ارزش از نماد میهن که گرچه گاه در جنگ های ضد استعماری و علیه اشغالگران خارجی موضوعیتی ترقی خواهانه یافته بود، نمادی است برای تبلیغ عظمت طلبی ملی و همواره دستاویزی برای انکار تبعیض های اتنیکی و توجیه جنگ افروزی و مرگ آفرینی و ویرانگری بوده است. و بالاخره شعار آبادی گرچه به خودی خود ارزش مثبتی در جهت توسعه اقتصادی و مادی است، اما زمانی که بدون تکیه بر آزادی باشد، می تواند تداعی گر پیشرفت و لو به شکل آمرانه و استبدادی نظیر دوران پهلوی باشد. روشن است که چرا گروه های سلطنت طلب نگران از شعار "زن، زندگی، آزادی" که آنرا شعاری فمینیستی و در تقابل با تمام هنجارهای نظری خود دانسته اند، برای خنثی کردن اولی خواسته اند انرا با این دومی "تمکیل" کنند. آنان و همه طرفداران مردسالاری اقتدارگرا، نگران رنگ فمینیستی و زنورانه خیزش اخیر ایران هستند که تحسین جهانیان را برانگیخته است و به قول ژیژگ فمینیسم در غرب را نیز به شگفتی و سر تعظیم فرود آوردن و یاد گرفتن از آن وادشته است. همبستگی ملی و جهانی با "نخستین انقلاب فمینیستی جهان" را با شعاری مردسالارانه، ناسیونالیستی و اقتدارگرایانه که درآن هیچ رنگ وبویی از برابری جنسیتی، از حکومت مردسالار و زن ستیز جمهوری اسلامی را نشانه رفتن و از دمکراسی خواهی و رفع تبعیض اثری نیست، خدشه دار نکنیم.
فیسبوک مهرداد درویش پور