برای آزادی

مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی همزمان با اعتصاب غذای این فعال حقوق بشر در حمایت از زنان زندانی بهائی و نقض حقوق این شهروندان، در اسلو پایتخت نروژ برگزار می‌شود. این فعال حقوق بشر زندانی در این مراسم حضور ندارد، خانواده‌اش به نمایندگی از او جایزه را دریافت خواهند کرد.

مراسم اهدای جایزه صلح نوبل روز یکشنبه ۱۹ آذر و همزمان با روز جهانی حقوق بشر برگزار می‌شود.

بر اساس اعلام کمیته نوبل در روز ۱۴ مهر ماه، محمدی «به دلیل مبارزه‌اش با ظلم بر زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه»، برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ میلادی شد.

در غیاب این فعال حقوق بشر زندانی، جایزه به همسرش تقی رحمانی و فرزندان دوقلوی آن‌ها، کیانا و علی تقدیم می‌شود.

کیانا رحمانی و علی رحمانی که اکنون ۱۷ ساله هستند، قرار است پس از مراسم اهدای این جایزه، از طرف مادرشان سخنرانی کنند.

فرزندان محمدی: صدای مادرمان هستیم

علی رحمانی روز یکشنبه و پیش از برگزاری مراسم در مصاحبه با ایران اینترنشنال گفت که باید امروز مادر من در مراسم دریافت جایزه نوبل حاضر می‌شد اما در زندان است و من و کیانا سعی می کنیم که صدای مادرمان باشیم.

کیانا رحمانی نیز به ایران اینترنشنال گفت: «افراد هم سن و سال ما به خیابان رفتند و زندگی خود را برای مبارزه گذاشتند و من به آنان افتخار می‌کنم.»

او تاکید کرد که که این جایزه فقط برای مادرش نیست و «برای همه زنان مبارز ایرانی است».

تقی رحمانی به ایران اینترنشنال گفت: «کسی که برابری مدنی را قبول نداشته باشد نمی‌تواند دموکرات باشد. این که می‌گوییم جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی جایزه به همه زندانیان است تعارف نیست.»

او افزود: «تجربه گرانبهایی از نقاط مثبت و منفی جنبش زن زندگی آزادی داریم و برای ادامه راه احتیاج به تلفیق انرژی و تجربه داریم.»

خانواده‌ نرگس محمدی روز پنج‌شنبه ۱۶ آذر برای دریافت جایزه‌ نوبل صلح وارد فرودگاه اسلو شده بودند.

نرگس محمدی، فعال مدنی و حقوق بشر، متولد سال ۱۳۵۱ در زنجان و دانش‌آموخته رشته فیزیک کاربردی است. او که از سال‌های دانشجویی فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود را آغاز کرد، پیش از این چندین جایزه بین‌المللی از جمله «جایزه ساخاروف انجمن فیزیک آمریکا در سال ۲۰۱۸»، «جایزه روز جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۶» و «جایزه الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹» را دریافت کرده است.

محمدی در سال‌های گذشته بارها با عناوین اتهامی مختلف به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش بازداشت، محاکمه و حدود شش سال زندانی شد. او آخرین بار در آبان ۱۴۰۰ بازداشت شد و از آن‌ زمان تاکنون در زندان اوین محبوس است.

او که سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر است، با وجود محبوس بودن دست از فعالیت‌های خود برنداشته و بارها با انتشار نامه‌هایی از زندان به وضعیت زنان زندانی به ویژه زندانیان سیاسی، شکنجه شدنشان، وضعیت نامناسب زندان‌ها و آزار و اذیت بهائیان اعتراض کرده است.

او همچنین بارها به «تعرض و اذیت و آزار جنسی زنان» در بازداشتگاه‌ها و حتی در محل و هنگام بازداشت واکنش نشان داده، اعتراض کرده و در این باره نامه‌ای هم خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشته است.

محمدی در آستانه این مراسم اعلام کرد هم‌زمان در اعتراض به نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در ایران اعتصاب غذا می‌کند.

در بیانیه‌ای که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده، آمده است این اعتصاب در همراهی با زنان زندانی بهائی هم‌بند او در اوین انجام می‌شود.