برای آزادی

حمایت اسماعیل عبدی، معلم زندانی، از کمپین یکصدهزار امضا برای آزادی معلمان زندانی
اسماعیل عبدی معلم محبوس در زندان کچویی فردیس کرج با انتشار نامه‌ای از زندان از کمپین یکصدهزار امضا برای آزادی معلمان زندانی حمایت کرد. همزمان کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در حمایت از کمپین یکصد هزار امضا برای آزادی معلمان زندانی بیانیه‌ای صادر کرد.

آقای عبدی روز چهارشنبه ۲۱ تیرماه در نامه‌ای نوشت: «مطلعید که طبق اصل ۲۶ قانون اساسی فعالیت در گروه‌های مدنی، امری قانونی‌ست و هرگونه اعتراض مسالمت‌آمیز طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جزو حقوق اولیه مردم ایران به شمار می‌رود. بر این اساس معلمان با پایه‌گذاری تشکل‌های صنفی و دریافت مجوز از وزارت کشور با برگزاری مجامع عمومی و تشکیل هیئت مدیره پیگیر مطالبات برحق و قانونی خود بوده و در چهارچوب اساسنامه برای اصلاح اوضاع نابسامان آموزش و پرورش تلاش کرده‌اند.»

عبدی افزود: «متاسفانه از همان ابتدای فعالیت، پرونده‌سازی و برخوردهای امنیتی با کنشگران در دستور کار نهادهای امنیتی قرار گرفت و به‌شکلی تدریجی دامنه سرکوب تشکل‌های صنفی افزایش یافت که مقایسه تعداد معلمان زندانی در سال‌های پیشین مؤید این ادعاست.»

این معلم زندانی تاکید کرد: «معلمان و تشکل‌های صنفی در مدت بیست سال گذشته برای آزادی همکاران خود مسالمت‌آمیزترین روش‌های مدنی مانند نوشتن نامه، جمع آوری طومار، مذاکره با مسئولان، برگزاری کارزارهای مجازی و تجمعات را به کار بردند تا صدای معلمان زندانی را به اطلاع مردم شریف ایران برسانند.»

عبدی با اشاره به این که اخیرا نیز «کمپین یکصد هزار امضا در حمایت از معلمان زندانی» شروع شده، افزود که او به‌عنوان معلم زندانی از تمامی همکارانش و کسانی که با تشکیل چنین کمپین‌هایی مردم ایران را برای رسیدن به مطالبات اصلی خود یاری می‌رسانند قدردانی می‌کند.

همزمان کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در حمایت از کمپین یکصد هزار امضا برای آزادی معلمان زندانی بیانیه‌ای صادر کرد.

این کانون نوشت: «سال‌هاست که جامعه‌ی فرهنگیان از درد فقر و تبعیض در رنج است. تورم افسارگسیخته به‌طور کم سابقه‌ای موجب بی‌ارزش شدن پول ملی گردیده و افزایش ناچیز حقوق کارمندان و کارگران اکثریت قریب به اتفاق این عزیزان را به زیر خط فقر و فلاکت اقتصادی سوق داده‌است و دولت‌ها به‌عنوان کارفرمایان مستقیم این مزدبگیران از زیر بار مسئولیت خویش شانه خالی می‌کنند و چشم‌ها و گوش‌هایشان را در برابر دردهای بخش‌های مختلف جامعه بسته‌اند و پاسخ معترضان را با سرکوب و حبس و اخراج و انفصال از خدمت و ... می‌دهند.»

در ادامه این کانون آمده که اکنون تعدادی از فعالان صنفی معلمان تنها و تنها به جرم اعتراض مسالمت‌آمیز به‌وضع موجود سال‌هاست که در حبس و بند هستند و تعدادی دیگر نیز در انتظار صدور آرای هیات‌های تخلفات اداری و دادگاه‌های انقلاب هستند.

به نوشته کانون صنفی معلمان ایران (تهران)، «این عزیزان جان و زندگی خود و خانواده‌هایشان را برای احقاق حقوق فرهنگیان، اولیا و دانش‌آموزان به خطر انداخته‌اند و سزاوار نیست که دربرابر ظلمی که بر آن ها روا داشته شده بی‌تفاوت باشیم.»

این کانون تاکید کرد: «کمپین یکصد هزار امضا تلنگری‌ست به ما و مسئولان ذیربط و تاکید بر این نکته که ما، آن‌هایی را که پیشگام بوده‌اند فراموش نکرده‌ایم و تنهایشان نگذاشته‌ایم. پیوستن به این کمپین و قراردادن ناممان در لیست، حداقل کاری‌ست که می‌توانیم برای همکاران دربندمان انجام دهیم بنابراین از همه‌ی فرهنگیان در اقصی نقاط کشور تقاضا داریم که با تمام توان و به‌صورت فعالانه در این کارزار شرکت کنند تا با افزایش تعداد امضاها راه گفت و گو برای آزادی عزیزانمان گشوده شود.»

کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در پایان یاد آوری کرد که کسانی را که «در تنهایی‌های معلمان» صدایشان بوده‌اند از یاد نخواهد برد.

معلمان ایران در سال‌های اخیر بارها نسبت به وضعیت معیشتی و شغلی خود اعتراض کرده‌اند، اما هر بار از سوی حکومت سرکوب شده‌اند.

رادیو فرانسه